Νομικώς αβάσιμη κρίθηκε η προσφυγή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κατά του Μνημονίου. Το ορθό θα ήταν να χαρακτηριστεί λογικώς αβάσιμη.
Νομικώς αβάσιμη κρίθηκε η προσφυγή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και άλλων φορέων στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του Μνημονίου. Το ορθό θα ήταν να χαρακτηριστεί λογικώς αβάσιμη, όπως προκύπτει από το κείμενο της προσφυγής που δημοσιοποιήθηκε.
Δεν είναι υπερβολή· είναι το σκεπτικό διακοσίων σελίδων που εξέδωσε σε βιβλιαράκι ο ΔΣΑ με τίτλο «Η Δίκη του Μνημονίου». Τα κείμενα βρίθουν λογικών ακροβασιών, επενδεδυμένων με νομική διάλεκτο, μέχρι βαθμού ανοησίας. Για παράδειγμα, η έννοια της ανταποδοτικότητας των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων ερμηνεύεται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αντιστρέφεται πλήρως το νόημά της, δημιουργώντας τον τέλειο παραλογισμό. «Υπό το νέο καθεστώς», σημειώνουν όσοι προσέφυγαν στο ΣτΕ, «η σύνταξη του Δημοσίου αποτελεί γνήσια ανταποδοτική παροχή ασφαλιστικού χαρακτήρα. Η ανταποδοτικότητα εδώ, βεβαίως, νοείται με την ευρεία έννοια και δεν συναρτάται απολύτως με την καταβολή των σχετικών εισφορών…». Δηλαδή, πόσο «ευρεία» μπορεί να είναι αυτή η έννοια της ανταποδοτικότητας που αφενός είναι γνήσια και αφετέρου δεν συναρτάται από την καταβολή των σχετικών εισφορών;
Ο παραλογισμός δεν σταματά εδώ. Μετά την είδηση περί απόρριψης της προσφυγής από το ΣτΕ, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ανακοίνωσε ότι προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) κατά της απόφασης. Κι αυτό πριν καν δει το σκεπτικό, το οποίο αναμένεται να δημοσιευτεί τον Σεπτέμβριο. Αν αυτή η ανακοίνωση δεν αποτελεί απλώς ένα πυροτέχνημα προπαγάνδας, τίθεται το ερώτημα: πώς προδικάζεται η προσφυγή στο ΕΣΔΑ, χωρίς να υπάρχει καν η αιτιολόγηση της απόφασης του ΣτΕ;
Αυτό δεν είναι το χειρότερο. Είναι παλαιόθεν γνωστό σ’ αυτή τη χώρα ότι όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν προσπαθεί να κάνει στοιχειωδώς καλά τη δουλειά του. Στην ανακοίνωση του ΔΣΑ, που υπογράφει ο πρόεδρός του Γιάννης Δ. Αδαμόπουλος, αναφέρεται ότι ο σύλλογος «έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα».
Αγια είναι όλα αυτά που ισχυρίζεται ότι «ιστορικά» πράττει ο ΔΣΑ, και μπράβο του.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής γνωρίζει ότι οι «λαϊκές αγωγές» (actio popularis) απαγορεύονται ρητώς από τον κανονισμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Αδαμόπουλος και η διοίκηση του ΔΣΑ πέρασαν τα μαθήματα με τον γνωστό νεοελληνικό τρόπο, αλλά όφειλαν να γνωρίζουν ότι προσφυγή συλλόγου για «την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών» στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν μπορεί να γίνει. Το γεγονός ότι αναγράφεται σε επίσημη ανακοίνωση του μεγαλύτερου Δικηγορικού Συλλόγου της χώρας σημαίνει είτε ότι μας δουλεύουν, είτε -χειρότερα- ότι δεν γνωρίζουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους. Και το τελευταίο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, διότι μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε στην ανάγκη τους και να ζητήσουμε από αυτούς να υπερασπιστούν σε προσωπικό επίπεδο σημαντικότερα πράγματα από τα επιδόματα που κόπηκαν.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 24.6.2011