Για πρώτη φορά στέλεχος του ΚΚΕ εκθείασε τα κίνητρα των τρομοκρατών, τα οποία -κατά την άποψη της κ. Παπαρήγα- «μπορεί να είναι ευγενή»!
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ήταν πάντα ενάντια σε αυτό που βαφτίζει «ατομική τρομοκρατία» και όλος ο υπόλοιπος κόσμος αποκαλεί νέτα σκέτα «τρομοκρατία».
Η στάση του ήταν ευθύς εξ αρχής διάφανη και στέρεη σε αντίθεση με την υπόλοιπη Αριστερά, η οποία τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης μπορεί να καταδίκαζε λεκτικά το τρομοκρατικό φαινόμενο, τα μέλη της όμως, στέκονταν με συμπάθεια, ειδικά όσο οι τρομοκράτες λειτουργούσαν ως τιμωροί για τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας.
Για ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς η αντίδραση στις δολοφονίες π.χ. των Μάλλιου και Μπάμπαλη δεν ήταν πολιτική. Ούτε ανθρωπιστική. Ήταν περισσότερο συναισθηματική. Ξεπηδούσε από την οργή της περιόδου.
Το ΚΚΕ ήταν κάθετα εναντίον οποιασδήποτε τρομοκρατικής πράξης. Η στάση του όμως, δεν είχε να κάνει ούτε με τον ανθρωπισμό ούτε με την ανάγκη απονομής δικαιοσύνης μόνον από εντεταλμένα όργανα της Πολιτείας. Έτσι κι αλλιώς αυτή την Πολιτεία τη θεωρεί αστική και την δικαιοσύνη της ταξική.
Το πρόβλημα του ΚΚΕ με την τρομοκρατία το είχε διατυπώσει παλιότερα ο πρώην βουλευτής του Κώστας Κάππος, ο οποίος ανησυχούσε μη τυχόν και ενοχοποιηθεί η «επαναστατική βία»! Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε (δυστυχώς ασχολίαστο από το σύνολο του Τύπου) στην «Ελευθεροτυπία» (23/7/2002) γράφει: «Μια δεύτερη επιδίωξη (σ.σ.: των διωκτικών αρχών και «αστικών ΜΜΕ») είναι να αναγκάσουν το λαό να αποδοκιμάσει όχι μόνο τη βία της ατομικής τρομοκρατίας αλλά και την επαναστατική βία. Αυτό είναι απαράδεκτο. Η επαναστατική βία είναι η μαμή της Ιστορίας και χωρίς τη βία δεν θα υπήρχε πρόοδος στην κοινωνία. Επαναστατική βία χρησιμοποίησαν οι αγωνιστές του 1821 και, μάλιστα, έφθασαν να έχουν ως σύνθημα ‘‘φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”. Επαναστατική βία χρησιμοποίησε ο Δημοκρατικός Στρατός το 1946-1949. Επαναστατική βία χρησιμοποιούν οι Κούρδοι και άλλοι λαοί που αγωνίζονται για την εξασφάλιση της δικής τους πατρίδας».
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα του ΚΚΕ δεν είναι ότι κάποιοι παίρνουν κουμπούρια και ξαπλώνουν κόσμο ούτε ότι τινάζουν κόσμο ή περιουσίες στον αέρα. Το πρόβλημά του είναι ότι θέλει το μονοπώλιο της επαναστατικής βίας και δεν ανέχεται μαγαζάκια τύπου «17 Νοέμβρη» να αμαυρώνουν το βασικό προϊόν, την επαναστατική βία των μαζών.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να προκαλέσει εντύπωση το γεγονός ότι η γενική γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Παπαρήγα εξέφρασε στερεότυπα την καταδίκη της για τη νέα τρομοκρατική επίθεση στο Σύνταγμα: «Εμείς πάντα καταδικάζουμε την ατομική τρομοκρατία». Δεν πρέπει όμως να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι για πρώτη φορά στέλεχος του ΚΚΕ εκθείασε τα κίνητρα των τρομοκρατών, τα οποία -κατά την άποψη της κ. Παπαρήγα- «μπορεί να είναι ευγενή» (σ.σ.: λες και τα μασκοφορεμένα «παλικάρια» έκαναν έρανο για να βοηθήσουν τους κατατρεγμένους). Έχουμε μια ανεπαίσθητη αλλαγή στη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην «ατομική τρομοκρατία»; Ο καιρός θα δείξει, αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό το κόμμα διαρκώς διολισθαίνει σ’ αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν «lunatic left»: «Παλαβή Αριστερά»…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 13.12.2005
