Ο κ. Κουφοντίνας δήλωσε σοσιαλιστής. Θα μπορούσε να δηλώσει και Αμερικανός. Θα ήταν -είτε το ένα είτε το άλλο- αν η ευρύτερη κοινότητα των σοσιαλιστών ή των Αμερικανών επιβεβαίωναν την άποψή του.
Στην Ελλάδα ίσχυε παλιά το «ότι δηλώσεις, είσαι». Έτσι κάποιοι δήλωναν γιατροί και (ειδικά στα χωριά) περνιόντουσαν γιατροί. Κάποιοι δήλωναν καλλιτέχνες κι είχαν το ελεύθερο να πηγαίνουν στις γκαλερί και να μιλάνε για τέχνη.
Σήμερα όμως, μπορεί να δηλώσει κάποιος Αυστραλός και να θεωρηθεί Αυστραλός; Όχι, εκτός αν οι Αυστραλοί αποφασίσουν ότι ο Χ δηλωσίας, είναι μέρος της κοινότητας των Αυστραλών.
Ο κ. Κουφοντίνας δήλωσε σοσιαλιστής.
Θα μπορούσε να δηλώσει και Αμερικανός.
Θα ήταν -είτε το ένα είτε το άλλο- αν η ευρύτερη κοινότητα των σοσιαλιστών ή των Αμερικανών επιβεβαίωναν την άποψή του. Αν έβγαινε ο κ. Μίλερ για παράδειγμα και δήλωνε: «ναι, ο κ. Κουφοντίνας είναι Αμερικανός», όλοι (με την κ. Παπαρήγα πρώτη) θα ασχολούμασταν με τους «φονιάδες των λαών Αμερικάνους κι ιδού το χαρακτηριστικό παράδειγμα: Κουφοντίνας». Αν ο κ. Μίλερ σιωπούσε, όλοι θα μυριζόμασταν το λάκκο που έχει η φάβα: «Για να μην διαψεύδει ο Μίλερ», θα λέγαμε, «κόλπο της CIA είναι…» και ξανά: «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι.»
Όμως ο παραδοθείς απεφάνθη ότι έκανε αυτά που έκανε (σκότωνε δηλαδή) «για τον σοσιαλισμό» κι ουδείς από τους πρεσβευτές της γνήσιας αριστεροσύνης δεν διέρρηξε τα ιμάτιά του.
Αν εξαιρέσουμε τον πρωθυπουργό που μίλησε -ομολογουμένως αργά, μετά από 27 χρόνια- για «λαθρεπιβάτες της Αριστεράς» κανείς δεν έγραψε μια αράδα, δεν είπε κάτι να αποτρέψει την ενοχοποίηση της αριστεράς που επιχειρεί ο κ. Κουφοντίνας. Αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο εξ ευωνύμων κόμμα που κερδίζει εκλογές, αλλά δεν εξηγεί τη σιωπή της Αριστεράς.
Όλους αυτούς τους μήνες κάποιοι από τα Δεξιά ισχυριζόταν ότι η τρομοκρατία είναι Αριστερή. Έλεγαν ότι η «17 Νοέμβρη» σκοτώνει για το σοσιαλισμό. Τότε όλοι οι Αριστεροί οργιζόταν και κατήγγειλαν ότι επιχειρείται ενοχοποίηση του χώρου.
«Δίκαιη η οργή», θα πουν μερικοί. Να συμφωνήσουμε. Πολύ επιλεκτική όμως. Αν, για παράδειγμα, έλεγε ο κ. Ρουσσόπουλος ότι η «17Ν κινείται από το όραμα του σοσιαλισμού» θα έπεφταν όλοι πάνω του. Καταγγελίες, άρθρα, πύρινοι λόγοι· τα γνωστά…
Τώρα που το λέει ο κ. Κουφοντίνας επικρατεί σιωπή.
Τελικά η Αριστερά πρέπει να αποφασίσει: Είτε η τρομοκρατία -που ταλάνισε τη χώρα επί 27 έτη- είναι σπλάχνο της (οπότε θα πρέπει να κάνει μια γενναία αυτοκριτική και να δεχθεί την κριτική), είτε είναι κάτι ξένο προς αυτήν και θα πρέπει να κράξει κάθε κύριο Κουφοντίνα που επιχειρεί να σπιώσει το όραμα μπας κι αποκτήσει ελαφρυντικά για τους δεκάδες φόνους που κατηγορείται.
Η τακτική της ολόκληρης πίτας και του χορτάτου σκύλου δεν μακροημερεύει…
Υ.Γ. Ακόμη κι αν πιστέψουμε ότι ο τελευταίος (ο κ. Κουφοντίνας) «έκλεισε την πόρτα μπαίνοντας» ένα ερώτημα παραμένει: που είναι τα σύμβολα της οργάνωσης φάντασμα που ταλαιπώρησε επί 27 χρόνια τη χώρα; Αυτή τη στιγμή λείπουν μια σφραγίδα, ένα 45αρι και μια γραφομηχανή. Ο συμβολικός πυρήνας δηλαδή της οργάνωσης. Για ποιο τέλος μπορούμε να μιλάμε λοιπόν; Μπορεί οι δολοφόνοι να φυλάνε τα σύμβολα για ένα μελλοντικό μουσείο της επανάστασης; Ή μήπως κάποιοι «παίξουν» μ’ αυτά, πριν το 2012-2017 – χρονολογίες ορόσημο που έθεσε ο κ. Κουφοντίνας για αναβίωση της ένοπλης πάλης; Όπως και να έχει το πράγμα, η «17 Νοέμβρη» δεν τέλειωσε (όπως θέλουν οι διαρροές από την αντιτρομοκρατική) μέχρι να παραδοθούν τα σύμβολα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 8.9.2002
