Το κράτος έχει ρόλο στην ευημερία, αλλά δευτερογενώς. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις τύπου Ε.Ι. Παπαδόπουλος, το μόνο που μπορεί να διανείμει το κράτος είναι οι ζημιές και όχι η ευημερία.
Υπάρχει ένα βαθύτερο πρόβλημα σε ό,τι αφορά την έκκληση «πού ’σαι, ρε Παπαδόπουλε;», που κάνουν διάφοροι τώρα στην εποχή της κρίσης. Δεν είναι μόνο η ανόητη νοσταλγία για τη χούντα και η ανιστόρητη δοξασία για τη φημολογούμενη καλή οικονομική διαχείριση που έκαναν οι συνταγματάρχες, κάτι που είναι απολύτως ψευδές· στην ουσία τότε ξεκίνησε η καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας. Δηλαδή ακόμη κι αν ήταν αληθές ότι την εποχή της δικτατορίας υπήρχε ευημερία, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι κάποιοι θα προτιμούσαν λιγότερη ελευθερία για λίγο περισσότερη ευημερία. Πρόβλημα αποτελεί και η διάχυτη αντίληψη ότι η πολιτική, ακόμη και στην πιο απεχθή μορφή της, μπορεί να παραγάγει πλούτο.
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική τον μόνο πλούτο που μπορεί να φτιάξει είναι χάρτινος. Μπορεί να τυπώσει λεφτά, τα οποία όταν δεν αντιστοιχούν σε πραγματικό πλούτο της οικονομίας γίνονται πληθωρισμός. Μπορεί φυσικά να διανείμει τον παραγόμενο πλούτο διαφορετικά από τον τρόπο που τον διανέμει η αγορά, πράγμα που διαχέει την ευημερία σε χαμηλότερα στρώματα. Αλλά οι πολιτικές αποφάσεις όχι μόνο δεν παράγουν πλούτο αλλά μπορεί να εμποδίσουν την παραγωγή του. Με διάφορες ρυθμίσεις και νομοθετήματα, το κράτος μπορεί να διώξει επιχειρήσεις που είναι οι πραγματικοί παραγωγοί πλούτου, κι αυτό είναι η τραγική ιστορία της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Το βαθύτερο πρόβλημα, λοιπόν, είναι πως ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι οι επιχειρήσεις είναι αυτές που παράγουν τον πλούτο μιας χώρας. Υπάρχουν πολλοί που αναφωνούν το «πού ’σαι, ρε Παπαδόπουλε;» και ουδείς το «πού ’σαι, ρε “Παπαδοπούλου”;». Να θυμίσουμε ότι παρά την ύφεση, η ιστορική βιομηχανία Ε.Ι. Παπαδόπουλος, γνωστή πρωτίστως για τα μπισκότα της, αυξάνει τον τζίρο και τα κέρδη της, επενδύει, προσλαμβάνει προσωπικό, εφαρμόζει τις παλαιές συμβάσεις εργασίας και δίνει μπόνους. «Με ενδιαφέρει να βγάζω σωστά προϊόντα, να μη διώχνω κόσμο, αλλά να προσλαμβάνω, να βγάζω λελογισμένα κέρδη και αυτά να τα επενδύω», είπε η κ. Ιωάννα Παπαδοπούλου, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας («Καθημερινή» 4.4.2013).
Η έξοδος από την ύφεση, ο δρόμος προς την προκοπή ξεκινά από την καλή κατανόηση των ρόλων στην οικονομία. Ναι, το κράτος έχει ρόλο στην ευημερία, αλλά δευτερογενώς. Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις τύπου Ε.Ι. Παπαδόπουλος, το μόνο που μπορεί να διανείμει το κράτος είναι οι ζημιές και όχι η ευημερία.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.4.2013