Η αριστερή βία δεν γέννησε την ακροδεξιά, αλλά την βοήθησε πάρα πολύ στην κοινωνική της νομιμοποίηση.
«…Για να το πούμε λιανά: τα δύο άκρα δεν ταυτίζονται· δεν είναι ίδια η «Χρυσή Αυγή» με τον ΣΥΡΙΖΑ (ούτε καν με τις πιο «μαχητικές» του συνιστώσες). Είναι άλλη η αφετηρία της αριστερής ανομίας και βίας και είναι διαφορετικής υφής η ακροδεξιά βία που φτάνει μέχρι το μαχαίρωμα ανθρώπων.
Το πρόβλημα είναι ότι η ακροδεξιά βία φαντάζει πολύ φυσική πια στα μάτια των πολιτών, αφού ήταν η ιδεολογικά κυρίαρχη αριστερά που διέβρωσε το πλαίσιο νομιμότητας.
Η αριστερή βία δεν γέννησε την ακροδεξιά, αλλά την βοήθησε πάρα πολύ στην κοινωνική της νομιμοποίηση.
Όταν ένας λαός έχει διδαχθεί επί έτη ότι δεν είναι κακό να συγκρούεσαι με τους αστυνομικούς για ένα ΧΥΤΑ, τότε θεωρεί πολύ φυσική την σύγκρουση της «Χρυσής Αυγής» για το κέντρο μεταναστών στην Κόρινθο.
Όταν στο όνομα «ανώτερων ιδανικών» παρεμποδίζεται δυναμικά» η ομιλία π.χ. ενός «αντικομμουνιστή», ο πολίτης θα θεωρήσει πολύ φυσικό να παρεμποδιστεί η θεατρική παράσταση ενός «άθεου».
Όταν σ’ αυτή την χώρα υπήρξε τόση ανοχή για τις δολοφονίες 27 ανθρώπων, είναι επόμενο να υπάρξει ανοχή για τις «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» της «Χρυσής Αυγής».
Όταν οι πολίτες μαθαίνουν να «παίρνουν το δίκιο στα χέρια τους» στην Κερατέα -αυτό που ο κ. Αλέξης Τσίπρας ονόμασε «πρότυπο αντιμνημονιακού αγώνα»- κάποιοι άλλοι πολίτες θα πάρουν επίσης το «δίκιο στα χέρια τους» κυνηγώντας τους μετανάστες της γειτονιάς τους.
Η ανοχή στην βία γέννησε ανοχή στην ακροδεξιά βία. Η αθώωση της ακροαριστερής βίας, με περίτεχνα πνευματικά στραμπουλήγματα, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να αθωωθεί η ακροδεξιά βία, ακόμη κι αν το επιχείρημα δεν είναι τόσο περίτεχνο…»
Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η ιδεολογική συνιστώσα της βίας». Συλλογικό έργο «Βία» εκδ. Πόλις 2012
