Στο παράδειγμα της Πυροσβεστικής δεν υπάρχει κομματικοποίηση με όρους 1981. Δεν έχουμε έφοδο «γαλανοφρουρών» για να υπηρετηθεί μια κάποια πολιτική ατζέντα. Εχουμε παρέες που εποφθαλμιούν τη νομή της κρατικής εξουσίας.
Οταν το 1981 το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας επιχείρησε να καταλάβει εξ εφόδου το κράτος. Υπήρχε ο διάχυτος φόβος ότι οι κρατικοί μηχανισμοί θα υπονόμευαν τη νεοπαγή σοσιαλιστική κυβέρνηση και εξεφράσθη ένας πολιτικός λόγος: Παρά τον εκδημοκρατισμό του Κ. Καραμανλή, υπήρχε μια τετρακονταετής μετεμφυλιακή παράδοση στελέχωσης των κρατικών μηχανισμών. Το κράτος παρέμενε πραγματικά αυτό που ονομάστηκε «φέουδο της Δεξιάς». Η έφοδος αυτή εκφυλίστηκε διττώς. Το ένα κομματικό κράτος αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο και σε ελάχιστο χρόνο τα στρεβλά οράματα περί «σοσιαλιστικής αλλαγής» έγιναν χυδαίες πρακτικές ανεξέλεγκτης νομής της εξουσίας και ενθυλάκωσης του δημοσίου χρήματος. Οσες ευγενείς προθέσεις υπήρχαν, πνίγηκαν στο «βάζο με το μέλι».
Στη δεύτερη περίοδο του ΠΑΣΟΚ υπήρξε η πολιτική βούληση εξορθολογισμού του συστήματος. Οχι για ηθικούς λόγους, αλλά για πολύ πραγματιστικούς, και ίσως κομματικούς. Εγινε αντιληπτό ότι το βραχυχρόνιο όφελος από ρουσφέτια μεταφραζόταν σε μακροχρόνιο πολιτικό κόστος. Κάθε πρόσληψη άφηνε έναν ευχαριστημένο και δέκα δυσαρεστημένους που εποφθαλμιούσαν την ίδια θέση. Με την τομή του ΑΣΕΠ, π.χ. (και παρά τα σχετικά παρατράγουδα που υπήρξαν) το ΠΑΣΟΚ κατ’ ουσίαν ξεφορτώθηκε ένα πολιτικό βάρος.
Το 2004 η πορεία αυτή άρχισε να αντιστρέφεται. Παρά την εκπεφρασμένη θέληση του πρωθυπουργού («το κράτος δεν κομματικοποιείται και το κόμμα δεν κρατικοποιείται») υπήρχαν ορδές στελεχών που ονειρεύονταν να γίνουν «πρασινοφρουροί» του 1981. Οι κομματικοί μηχανισμοί πίεζαν τους υπουργούς («εμείς παλέψαμε 20 χρόνια για τις θέσεις σας») και πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες ενέδωσαν με τη δικαιολογία «τα ίδια έκαναν οι προηγούμενοι». Χειρότερα: επειδή εστερούντο σοβαρής πολιτικής παιδείας μετέφρασαν όλα τα πολιτικά πεπραγμένα με ηθικούς όρους. Υπήρχε το διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, αναξιοκρατικό ΠΑΣΟΚ και ως εκ τούτου οτιδήποτε μη ΠΑΣΟΚ θα ήταν εξ ορισμού έντιμο, ανεξάρτητο και αξιοκρατικό.
Η διαφθορά δεν άργησε να εμφανιστεί και στη νέα διακυβέρνηση, παίρνοντας μάλιστα αναιδή χαρακτηριστικά. Η πεποίθηση ότι «οι προηγούμενοι έκαναν χειρότερα» οδήγησε πολλούς να μη φοβούνται. Το επιχείρημα της 20ετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, συν την αντίληψη «ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, ο Καραμανλής θα καθαρίσει τις εκλογές», συν το υπουργικό ατιμώρητο για λόγους πολιτικού κόστους, οδήγησε σε ταχύτατο εκφυλισμό.
Αυτό που όμως βλέπουμε στο παράδειγμα της Πυροσβεστικής δεν είναι η κομματικοποίηση με όρους 1981. Δεν έχουμε έφοδο «γαλανοφρουρών» για να υπηρετηθεί μια κάποια πολιτική ατζέντα. Εχουμε παρέες που εποφθαλμιούν τη νομή της κρατικής εξουσίας. Ο κ. Φούρλας δεν ήταν ΠΑΣΟΚ για να ισχυριστεί κανείς ότι επιχειρείται αποκομματικοποίηση ή αντίστροφη κομματικοποίηση του Πυροσβεστικού Σώματος. Ο πρώην αρχηγός, τα στελέχη του οποίου τώρα εκδιώχθηκαν, ανέλαβε πολιτική θέση στη νυν κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό κάνει λάθος το ΠΑΣΟΚ που καταγγέλλει «κομματικοποίηση του κράτους». Εδώ υπάρχουν κάποιοι που με όχημα το κόμμα κάνουν φέουδο της παρέας το κράτος. Αν θέλουμε να βρούμε ένα ιστορικό ανάλογο, θα λέγαμε ότι ζήσαμε την περίοδο 1981-1989 σε τρία μόλις χρόνια.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 29.7.2007