H μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη τούτης της κυβέρνησης είναι ότι ενώ εξελέγη με την σημαία της διαφάνειας, όχι μόνο δεν θεσμοθέτησε κανόνες για την καταπολέμηση της ασθένειας, αλλά αντιθέτως βολεύτηκε μ’ αυτή και την διόγκωσε.
Εντάξει! Να πιστέψουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι «η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται και δεν συναλλάσσεται» με δημοσιογράφους και εκδότες. Τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι η εφημερίδα «Χώρα της Κυριακής» κυκλοφορίας 2.400 φύλλων παίρνει σχεδόν διπλάσια κρατική διαφήμιση από την εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» κυκλοφορίας 193.470 φύλλων; (Σ.Σ. κυκλοφορίες 5.1.2008). Με αισθητικά κριτήρια μοιράζεται η κρατική διαφήμιση; Πιθανότατα η κυβέρνηση να προτιμά τις λευκές σελίδες. Διότι η κυριακάτικη εφημερίδα «Το άρθρο» (4.020 φύλλα) που κάποιες φορές κυκλοφόρησε μόνο με DVD και χωρίς ύλη παίρνει σχεδόν την ίδια διαφήμιση με την «Καθημερινή» (140.050 φύλλα);
Πριν από ένα μήνα, η «Κ» δημοσίευσε ένα αποκαλυπτικό πίνακα με την κατανομή της κρατικής διαφήμισης τους πρώτους 10 μήνες του 2007. Σ’ αυτόν διαβάζουμε ότι πριν καν κλείσει χρόνος μοιράστηκαν (μόνο στις εφημερίδες) 37.2 εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων. Από τον ίδιο κατάλογο αλιεύουμε τα εξής: Η «Χώρα της Κυριακής» πήρε 1,8 εκατ. ευρώ, το «Πρώτο Θέμα» 1,6 εκατ., το «Βήμα» 1,3 εκατ., το «Εθνος» 1,2 εκατ., και οι εφημερίδες «Καθημερινή», «Ελευθεροτυπία» και «Αρθρο» από 1 περίπου εκατ.
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή η κατανομή είναι προϊόν συναλλαγής ή εκβιασμών, διότι δεν έχουμε αποδείξεις. Πρέπει, όμως, να παρατηρήσουμε πως αν η κατανομή τόσων εκατομμυρίων γίνεται χωρίς κριτήρια, τότε ευλόγως ανοίγει η όρεξη πολλών και να εκβιάσουν και να συναλλαγούν. Ας μην ξεχνάμε δε ότι αναφερόμαστε μόνο για τα φανερά κονδύλια που διαχειρίζεται μια κυβέρνηση. Αν η κατανομή των φανερών κονδυλίων γίνεται τόσο άτσαλα, τι μπορεί να γίνεται με τους διαβόητους ειδικούς λογαριασμούς, ή άλλα χρήματα που στα κρυφά διαχειρίζονται οι κρατικοί αξιωματούχοι;
Δεύτερον: είναι σίγουρο ότι η έρευνα για την προέλευση των 5 εκατομμυρίων του κ. Θέμου Αναστασιάδη κάποια στιγμή θα σκοντάψει στο μαύρο χρήμα που νομίμως διαχειρίζονται οι εκδότες και καναλάρχες. Σύμφωνα με νόμο που υπάρχει από την περίοδο της δικτατορίας οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ μπορούν να διαχειρίζονται το 2% των εσόδων χωρίς έλεγχο και παραστατικά. Αυτός ο νόμος παρέμεινε ανέπαφος σε ολόκληρη τη μεταπολίτευση, και παρά τις κραυγές και έξι νομοθετικές προτάσεις του κ. Στέφανου Μάνου για κατάργησή του («Καθημερινή» 1.7.2007) δεν άλλαξε ούτε με τον νόμο περί Τύπου που πέρασε το καλοκαίρι ο κ. Θοδωρής Ρουσόπουλος.
Δεν ξέρουμε αν στη συγκεκριμένη υπόθεση, που ξετυλίχτηκε με αφορμή την απόπειρα Ζαχόπουλου, η κυβέρνηση συναλλάχθηκε ή εκβιάστηκε. Ελπίζουμε ότι η Δικαιοσύνη θα δώσει τις απαντήσεις. Αυτό, όμως, που βλέπουμε είναι το τοπίο, το οποίο είναι ιδανικά φτιαγμένο για συναλλαγές και εκβιασμούς. Με ειδικούς κι ανεξέλεγκτους ειδικούς λογαριασμούς δισεκατομμυρίων, χωρίς σταθερούς και λογικούς κανόνες για την κατανομή της κρατικής διαφήμισης και με μια μαύρη τρύπα εκατομμυρίων ευρώ που αδιαφανώς διαχειρίζονται οι εκδότες και καναλάρχες, θα ήταν παράδοξο να μην ανθήσει η διαφθορά. Κι εδώ υπάρχει η μεγαλύτερη πολιτική ευθύνη τούτης της κυβέρνησης. Ενώ εξελέγη με την σημαία της διαφάνειας, όχι μόνο δεν θεσμοθέτησε κανόνες για την καταπολέμηση της ασθένειας, αλλά αντιθέτως βολεύτηκε μ’ αυτή και την διόγκωσε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 18.1.2008