Οι φορτηγατζήδες θέλουν χωροφύλακες στα πρατήρια για να ελέγχουν αυτό που οι ίδιοι πρέπει να ελέγχουν και οι καταναλωτές ένα υπάλληλο της αγορανομίας κάθε φορά που βγαίνουν να ψωνίσουν.
Είναι γνωστό ότι οργιάζει το λαθρεμπόριο καυσίμων. Κι αυτό γιατί η φορολογία είναι εξαιρετικά υψηλή πράγμα που δημιουργεί κίνητρο για διάφορους επιτήδειους να μπουν στα έξοδα και τους κινδύνους της λαθρεμπορίας. Η υψηλή φορολογία επιτρέπει μάλιστα στην κυβέρνηση να κάνει ψευδοεπιδοματική πολιτική. Έτσι φορολογώντας χαμηλότερα το πετρέλαιο θέρμανσης εμφανίζεται ως φιλολαϊκή, σε σχέση με το πανάκριβο (λόγω υψηλότερων φόρων) πετρέλαιο κίνησης. Επειδή όμως το «φθηνό» πετρέλαιο κίνησης μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα αυτοκίνητα τα διυλιστήρια βγάζουν τα πετρέλαια σε δύο αποχρώσεις. Το πετρέλαιο κίνησης σε κιτρινόμαυρο και το θέρμανσης σε κόκκινο!
Μέχρις εδώ, όλα κακά – προκειμένου να φορολογεί το κράτος δεσμεύει παραγωγικούς πόρους, χάνονται εκατομμύρια εργατοώρες, χρωματίζονται πετρέλαια κ.λ.π.- αλλά τέλος πάντων αυτά ισχύουν. Το ΣΔΟΕ κάνει ελέγχους στα φορτηγά και πολλές φορές ανακαλύπτει ότι κάποια κινούνται με φωτιστικό πετρέλαιο. Ακολουθείται μια διαδικασία και καταλογίζεται ένα τσουχτερό πρόστιμο…
Χθες, κατά την διάρκεια πρωινής ραδιοφωνικής εκπομπής, οδηγός φορτηγού ο οποίος συνελήφθη να κινείται με φωτιστικό πετρέλαιο κατήγγειλε ότι ο ίδιος ήταν αθώος της παράβασης. «Το πρατήριο», είπε, «εν αγνοία μου έβαλε το πετρέλαιο…».
Πιθανόν έτσι να έχουν τα πράγματα, αλλά η έκπληξη ήταν άλλη. Ο πρόεδρος του σωματείου οδηγών φορτηγών ζήτησε να μην γίνονται τυχαίοι έλεγχοι στο δρόμο, αλλά όταν το φορτηγό βάζει πετρέλαιο στο πρατήριο. Ακούγεται λογικό, μόνο που δεν είναι. Για να είναι παρών ένας υπάλληλος του ΣΔΟΕ κάθε φορά που είναι στο βενζινάδικο ένα φορτηγό, σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν μόνιμα εγκατεστημένοι χωροφύλακες στα πρατήρια. Έχοντας 7.000 βενζινάδικα στη χώρα επί τρεις βάρδιες σημαίνει 21.000 προσλήψεις. (Ας ελπίσουμε ότι δεν άκουγε κανένας υπουργός την εκπομπή. Εκλογές έρχονται και οι καιροί είναι πονηροί.). Παράλογο; Μπορεί. Είναι, όμως, αίτημα θεσμικού φορέα της κοινωνίας…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αναδεικνύεται -για μια ακόμη φορά- είναι η μετάθεση ευθυνών. Οι φορτηγατζήδες θέλουν χωροφύλακες στα πρατήρια για να ελέγχουν αυτό που οι ίδιοι πρέπει να ελέγχουν και οι καταναλωτές ένα υπάλληλο της αγορανομίας κάθε φορά που βγαίνουν να ψωνίσουν. Μόνο που έτσι δεν καταφέρνουμε τίποτε. Ακόμη κι αν δημιουργήσουμε ένα οργουελιανό κράτος που θα ελέγχει κάθε συναλλαγή (είτε όταν βάζει πετρέλαιο ένα φορτηγό, είτε όταν αγοράζουμε κεράσια) δεν θα έχουμε λεφτά να το συντηρήσουμε. Κανείς δεν θα δουλεύει. Όλοι θα είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, ελεγκτές κάποιων άλλων…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 31.5.2003
