Οι μέρες που πέρασαν θα πρέπει να κάνουν υπερήφανη την Ευρώπη. Αυτό είναι το τελευταίο Τείχος του Αίσχους που υπάρχει επί εδάφους της, αλλά το πρώτο που γκρεμίζει μόνη της η Ευρώπη.
Τριάντα σχεδόν χρόνια μετά -και παρά τις «διαβεβαιώσεις» των Τούρκων επισήμων- αποδείχθηκε ότι το Κυπριακό πρόβλημα παρέμεινε άλυτο. Τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας που συνέρευσαν ένθεν κακείθεν της πράσινης γραμμής διατράνωσαν σιωπηλά πως τα «δια των όπλων τετελεσμένα» μόνο τετελεσμένα δεν είναι. Από την περασμένη εβδομάδα Τουρκοκύπριοι κι Ελληνοκύπριοι μαζί παλεύουν να σβήσουν τη γραμμή του Αττίλα. Δείχνουν έμπρακτά τον πόθο τους για μια ενιαία Ευρωπαϊκή Κύπρο. Μια Κύπρο που δεν θα χωρίζεται από την Τουρκία και την Ελλάδα, αλλά θα ενώνεται από την Ευρώπη.
Οι μέρες που πέρασαν δεν είναι ιστορικές μόνο για την γειτονιά μας. Είναι για ολόκληρη την Ευρώπη. Τώρα ηττάται ο τελευταίος εισβολέας επί ευρωπαϊκού εδάφους. Δεν ηττάται από στρατούς και επεμβάσεις, αλλά από την θέληση των ανθρώπων να ζήσουν μαζί.
Οι μέρες που πέρασαν θα πρέπει να κάνουν υπερήφανη την Ευρώπη. Αυτό είναι το τελευταίο Τείχος του Αίσχους που υπάρχει επί εδάφους της, αλλά το πρώτο που γκρεμίζει μόνη της η Ευρώπη.
Οι μέρες που περνούν πρέπει να κάνουν υπερήφανους και τους Έλληνες. Η υπομονή και επιμονή τους για το δίκαιο γκρεμίζει τα «τετελεσμένα» της αδικίας. Πρέπει όμως να τους κάνει και συνετούς. Οι δυνάμεις που σιτίζονται από την ένταση δεν εξαφανίστηκαν στην Τουρκία. Θα επιχειρήσουν τη ρεβάνς, σε βάρος πρώτα του τουρκικού λαού και μετά των ελληνικών δικαίων. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ένα χρόνο μετά το μεγαλείο του 1989 (τότε που οι λαοί γκρέμιζαν τα Τείχη του Αίσχους στην Κεντρική Ευρώπη) κάποιοι στη Μόσχα επιχείρησαν να γυρίσουν το ρολόι της Ιστορίας πίσω. Μόνο που η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Απλώς εκδικείται τους νοσταλγούς του παρελθόντος μίσους…
Σημείωση: Την περασμένη Τετάρτη (πρώτη μέρα των ιστορικών γεγονότων στην Κύπρο) τα κανάλια είχαν την είδηση τρίτη σε σειρά. Προηγήθηκαν οι σκανδαλολογίες περί του κ. Πρωτόπαπα και η ιδιωτική επίσκεψη του τέως. Ω, του θαύματος, ουδεμία διαμαρτυρία υπήρξε, σε αντίθεση με τους αλαλαγμούς της 15ης Φεβρουαρίου, όταν η προηγούμενη επίσκεψη του τέως προηγήθηκε ειδησεογραφικά της μεγάλης αντιπολεμικής διαδήλωσης. Ούτε καν μια γκρίνια. Αυτό δείχνει ότι όλοι εκείνοι που εκόπτοντο περί της ορθής ενημέρωσης του ελληνικού λαού, μάλλον δεν νοιάζονται. Τις πορείες να δείχνει πρώτα η τηλεόραση κι όλοι θα μένουν ευτυχισμένοι…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 31.4.2003
