Tο πρόβλημα της διαφθοράς δεν είναι κομματικό, είναι υπερκομματικό. Δεν είναι αμιγώς πολιτικό, είναι κοινωνικό. Δεν έχει χρώματα, έχει να κάνει με την εξουσία. Όποια εξουσία, σε όποιο σκαλί του Δημοσίου κι αν ασκείται.
Μπορεί να ήταν απλοϊκή η απάντηση, που έδωσε ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Αδάμ Ρεγκούζας, στο πρόβλημα της διαφθοράς, αλλά τουλάχιστον η κυβέρνηση αρχίζει να αντιλαμβάνεται πόσο σύνθετο είναι το πρόβλημα. Και το πρόβλημα της διαφθοράς δεν είναι κομματικό, είναι υπερκομματικό. Δεν είναι αμιγώς πολιτικό, είναι κοινωνικό. Δεν έχει χρώματα, έχει να κάνει με την εξουσία. Όποια εξουσία, σε όποιο σκαλί του Δημοσίου κι αν ασκείται.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αθωώνουν τον υφυπουργό Οικονομικών για το ατόπημά του. Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται. Όχι γιατί δεν γίνονται, αλλά γιατί ποτέ μια Πολιτεία δεν διαπραγματεύεται με τους παραβάτες των νόμων της, είτε αυτοί είναι τρομοκράτες είτε αποδέκτες του «Γρηγορόσημου». Μπορεί οι δηλώσεις του υφυπουργού να αναγνωσθούν ως η πρώτη δημόσια κυβερνητική ομολογία ότι η διαφθορά είναι πιο πολύπλοκο φαινόμενο απ’ ό,τι οι ηθικολογικές προσεγγίσεις του παρελθόντος την ήθελαν, αλλά δεν παύει ο κ. Ρεγκούζας να είναι ένοχος καταρχήν πολιτικής αφέλειας.
Είναι, κάπως, δυσανάλογος ο ντόρος που γίνεται για τις ατυχείς δηλώσεις του υφυπουργού. Αυτές είχαν περισσότερη αφέλεια παρά προτροπή σε διαφθορά, έστω με μέτρο. Περισσότερο πρέπει να ανησυχήσει την κυβέρνηση -αν είναι πραγματική!- η απάντηση του στελέχους της ΔΑΚΕ και νυν προϊστάμενου της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων (πρώην ΣΔΟΕ) κ. Δικαίου Νικολαράκου, ο οποίος φέρεται να είπε ότι κακώς οι συνάδελφοί τους που είχαν εμπλακεί σε «κόλπο» με τα πετρέλαια βρίσκονται στη φυλακή και κακώς τους είχαν ξεχάσει (σ.σ.: οι τελωνειακοί). Συμπλήρωσε δε, ότι οι φυλακισμένοι συνάδελφοί του «τα έπιασαν αλλά αυτά που πήραν ήταν ψίχουλα, ενώ άλλοι γεμίζουν κοντέινερ».
Καταρχήν αυτό θυμίζει την αλήστου μνήμης φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια». Δεύτερον, η αντιμετώπιση της διαφθοράς δεν γίνεται ούτε με μεζούρα ούτε με το ζύγι. Πάντα θα υπάρχει περισσότερη διαφθορά, από εκείνη που συλλαμβάνεται. Πάντα κάποιοι θα θεωρούν ότι η δική τους διαφθορά αφορά «ψίχουλα» και των άλλων «κοντέινερ». Όταν, όμως, ο επικεφαλής των αδιάφθορων αρχίζει τις εκπτώσεις, από κάτω αρχίζει το πάρτι. Διότι η μεζούρα του καθενός για τα ψίχουλα και τα κοντέινερ είναι διαφορετική. Και στο τέλος, θα τρέχει ο κ. Αλογοσκούφης να συμμαζέψει τη φοροδιαφυγή, ενώ κάποιοι θα την αθωώνουν ως ψίχουλα.
Ένα από τα βασικά στηρίγματα της διαφθοράς στην Ελλάδα, είναι ο περίεργος ηθικός σχετικισμός που έχει αναπτυχθεί. Δεν αναφερόμαστε στα «δωράκια» του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ταρίφα κάτι παρακάτω από 500 εκατομμύρια παλαιές δραχμές. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι όλοι όσοι παραβαίνουν το νόμο, κάποιο «κοντέινερ» επιδεικνύουν ως νομιμοποίηση της δικής τους ανομίας. Από τα αυθαίρετα («Τα δικά μας γκρεμίζετε! Δεν πάτε να γκρεμίσετε τις βιλάρες του τάδε και του δείνα… κ.λπ.»), μέχρι τις «καραμπινάτες» παρανομίες («Τους φουκαράδες πιάνουν! Τους μεγαλοσχήμονες ποτέ»).
Αυτός ο ηθικός σχετικισμός για κάποια στελέχη της Ν.Δ. έχει αποκτήσει και μια επιπλέον της «αριστερής», διάσταση. Μετρούν τις ανομίες των σύμφωνα με όσα κατήγγειλαν για το ΠΑΣΟΚ. Τα αυθαίρετα «500 παρά κάτι εκατομμύρια» του Ανδρέα Παπανδρέου είναι για πολλούς πλέον κυμαινόμενα. Συναρτώνται πλέον με την ατασθαλία που έκαναν ή θρυλείται ότι έκαναν κάποιοι του ΠΑΣΟΚ. Κι εκεί πια χάνεται το μέτρο και για τα «ψίχουλα» και για τα «κοντέινερ».
Όχι τίποτε άλλο, αλλά αν αληθεύουν όλα όσα δημοσίευσε χθες η εφημερίδα «Μοντ», τα «κοντέινερ» έχουν φτάσει τα 9 εκατ. ευρώ, ποσό πενταπλάσιο από το όριο Ανδρέα Παπανδρέου…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 28.9.2005
