Η απόφαση του κ. Παπανδρέου για την κ. Καραχασάν ήταν μια επιλογή για το μέλλον που αξίζει στη χώρα μας.
Όποτε κάποιος μιλάει για την αγάπη που έχει στην πατρίδα, είναι ένα καθαρό σημάδι ότι περιμένει να πληρωθεί γι’ αυτό.
Ηenry Louis Μenken (αμερικανός δοκιμιογράφος)
Το μέγεθος μιας πολιτικής πράξης κρίνεται από τα κύματα των αντιδράσεων που προκαλεί. Ειδικά στους κόλπους της αντίδρασης. Στο άνυδρο της πολιτική τοπίο, με τις συνεχείς διευθετήσεις των ζητημάτων και το διαρκές κουκούλωμα των προβλημάτων είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι πολιτική είναι η «ντοματούλα της γιαγιάκας» και το «γιαουρτάκι του παππούλη». Οι μόνες αναταράξεις στο τέλμα αφορούσαν τον στενό πυρήνα της πολιτικοδημοσιογραφικής γραφειοκρατίας, «το σου ‘πα, μου ‘πες» του «Ντα Κάπο», τα κουτσομπολιά με τα οποία χτίζουν θέματα κάθε βράδυ τα κανάλια και κάθε μεσημέρι οι εφημερίδες. Είχαμε αρχίσει να θεωρούμε πως πολιτική είναι αυτή η ανιαρή διαδικασία που γίνεται πέριξ του ιστορικού κέντρου των Αθηνών, ένα πράγμα που δεν αφορά αρχές αλλά μόνο τακτικές, που δεν αφορά το μέλλον αλλά στοχεύει αποκλειστικά στα δελτία των οκτώ.
Μια τολμηρή (όπως αποδείχτηκε) κίνηση όμως του Γιώργου Παπανδρέου ήταν αρκετή να ανακατώσει τον βούρκο και να βρουν στην επιφάνεια ιζήματα που καιρό τώρα είχαν κατακαθίσει στον πάτο. Εκείνοι που κάποτε μας ζάλιζαν με τουρκικά τόξα, τα οποία με όχημα το όνομα «Μακεδονία» θα έπνιγαν την Ελλάδα, οι αρχιερείς της υστερίας των ’90s βγήκαν στον αφρό και βρήκαν πρόθυμα μικρόφωνα να διαλαλήσουν τους νέους φόβους των. Και ο νέος εθνικός κίνδυνος προσωποποιείται σε ένα κοριτσόπουλο 27 χρονών που έχει το εξωτικό για την Ελλάδα όνομα Γκιουλμπαέζ Καραχασάν και την ακόμη πιο εξωτική καταγωγή.
Ο φόβος είναι ένας καλός τρόπος να υπάρχεις στην πολιτική, ειδικά όταν σου λείπουν οι πολιτικές θέσεις. Τον χρησιμοποιεί εξάλλου με εξαιρετική επιτυχία ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους. Με φανταστικά όπλα μαζικής καταστροφής και τον μπαμπούλα του Μπιν Λάντεν ροκανίζει τους θεσμούς της μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου. Με όπλο τον φόβο ψεύδεται στον αμερικανικό λαό και στο κογκρέσο, παρακολουθεί τα τηλέφωνα χιλιάδων πολιτών, διατηρεί στρατόπεδα συγκέντρωσης έξω από κάθε νομιμότητα, εξαφανίζει δια των απαγωγών εκατοντάδες πολίτες που τους θεωρεί ή τους χρίζει ύποπτους τρομοκρατικών πράξεων.
Ο φόβος λοιπόν προεβλήθη άμα τη ανακοινώσει της υποψηφιότητας της κ. Καραχασάν. Ο πρώτος που λαχτάρησε ήταν ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ. Γιάννης Καλατζής. Αναρωτήθηκε αν θα έχει τη μέλλουσα υπερνομάρχη δίπλα του στις παρελάσεις. Από μια πλευρά ο φόβος είναι θεμιτός. Ιστορικά, οι ΥΜΑΘ μόνο για τις παρελάσεις και τα πανηγύρια είναι. Ο ελληνικός λαός πληρώνει ένα υπουργό με όλα τα παραφερνάλια της εξουσίας (μηχανισμούς, υπαλλήλους, Μερσεντές) και παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ για μικρό κι ευέλικτο σχήμα η κυβέρνηση διατηρεί το περιττό για τις εθνικές και θρησκευτικές εορτές. Έτσι, αν τυχόν και απουσιάσει ένας υπερνομάρχης από την μόνη δραστηριότητα που έχει ο ΥΜΑΘ, ο πολιτικός του ρόλος συρρικνώνεται δραματικά.
Ο δεύτερος που τρόμαξε από την παρουσία της κ. Καραχασάν ήταν ο ατρόμητος μακεδονομάχος κ. Στέλιος Παπαθεμελής. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει ότι το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, προεξέχων στέλεχος του οποίου υπήρξε, έφτιαξε τις υπερνομαρχίες ακριβώς για να αποφευχθούν υποψηφιότητες σαν της κ. Καραχασάν. Επιβεβαίωσε δηλαδή πανηγυρικά αυτό για το οποίο μας κατηγορούσε η Τουρκία, ότι δηλαδή εφηύραμε ένα διοικητικό θεσμό για να νοθεύσουμε την δημοκρατική βούληση ενός μέρους του ελληνικού λαού. Ως πρώην ΥΜΑΘ, του αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ, κάτι περισσότερο θα ξέρει.
Ο κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης δήλωσε φοβισμένος γενικώς. Όπως είπε και ο ίδιος: «στη χώρα μας φοβόμαστε να πούμε ότι είμαστε Eλληνες. Φοβόμαστε να υπερασπιστούμε τα δίκαιά μας. Δεν ξέρω πού πάει αυτή η χώρα. Φοβάμαι για το μέλλον. Ειλικρινά φοβάμαι για το μέλλον. Εγώ σέβομαι τον κ. Παπανδρέου όσο κανένας της δικής μου παράταξης και το έχω καταθέσει. Oμως φοβάμαι για το αύριο. Φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας». Ένας άνθρωπος που φοβάται να δηλώσει Έλληνας είναι δυνατόν να μην φοβηθεί μια μουσουλμανική υποψηφιότητα;
Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος και άλλοι ποιμενάρχες φοβάται ότι η υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν θα πάει χαράμι «αφού δεν ζητήσαμε ανταλλάγματα από τους Τούρκους». Κι εδώ φαίνεται η σχιζοφρένεια όλης της εθνικιστικής ιδεολογίας. Αφού η εθνικώς ορθή θέση είναι πως δεν υπάρχουν Τούρκοι στην Θράκη με ποια λογική θα ζητήσουμε ανταλλάγματα από την Τουρκία;
Πιο σκιαγμένοι απ’ όλους εμφανίστηκαν οι δημοσιογράφοι του «Άλφα». Δεν φοβούνται μόνο για την τηλεθέασή του σταθμού τους (η οποία παρά τις εξωφρενικές για τα ελληνικά μεγέθη επενδύσεις δεν λέει να ξεκολλήσει από την δεύτερη θέση) αλλά τρέμουν ότι κάπου βαθιά στον εγκέφαλο της κ. Καραχασάν κρύβονται σπέρματα τουρκικής συνείδησης. Και παρουσιάζουν καθημερινά υπόπτου προελεύσεως χαρτιά και δήθεν συνεντεύξεις για να τεκμηριώσουν τους φόβους των. Όπως προ καιρού παρουσίασαν ένα μαϊμού web-site (από τις χιλιάδες φάρσες που γίνονται στο internet) με κλουβιά για παιδιά για να αποδείξουν ότι οι «φονιάδες των λαών» δεν φυλακίζουν μόνο Ιρακινούς, αλλά και τους βλαστούς των. Προς δόξαν της δημοσιογραφίας και της δεοντολογίας στην οποία διαρκώς ομνύουν.
Παρά όλους αυτούς τους φόβους ελπίζουμε ότι η υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν θα προχωρήσει. Όχι στην εκλογή, διότι αυτή είναι απίθανη. Υπονομεύεται και από τους ένθεν «προστάτες» του εθνικού φρονήματος και από τους ένθεν «νταβατζήδες» των μειονοτικών προβλημάτων. Υπάρχουν και στη Θράκη πολλοί που σιτίζονται από τους φόβους μας. Χριστιανοί και μειονοτικοί. Οι πρώτοι διαλαλούν εθνικούς κινδύνους και αμείβονται για την εγρήγορσή τους. Οι δεύτεροι καρπώνονται υπαρκτά προβλήματα και δικαιολογημένα παράπονα της μειονότητας και πληρώνονται για να τα εκτουρκίσουν.
Η συμβολή της κ. Καραχασάν θα είναι πολύτιμη. Έστω για να σπάσει το διπώλιο της εθνικοφροσύνης που αναπτύχθηκε στις πλάτες του θρακιώτικου λαού. Να τσακιστούν συμφέροντα που ντύνονται με εθνικές σημαίες και παρ’ όλο που θέλουν να φαντάζουν αντίθετα, σφιχταγγαλιαμένα χορεύουν το βαλς του φόβου. Έτσι, για να πληρώνουμε εμείς οι ανύποπτοι στο παιγνίδι θεατές.
Ελπίζουμε λοιπόν πως η κ. Καραχασάν θα προχωρήσει. (Πόσες άραγε αήθεις επιθέσεις μπορεί να αντέξει ένας νέος άνθρωπος που τώρα μπαίνει στην πολιτική;) Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μας μάθει ότι η πολιτική δεν εξαντλείται στα πολιτικά παίγνια που γίνονται στο κέντρο των Αθηνών. Έχει να κάνει με σοβαρά ζητήματα και μεγάλα προβλήματα ολόκληρων ομάδων του πληθυσμού.
Να μας θυμίζει ότι πολιτική δεν κάνουν οι υστερικές ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων, αλλά δροσερά πρόσωπα που παλεύουν στις εσχατίες της Ελλάδος.
Να μας δείχνει τη σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ προόδου και αντίδρασης.
Να μην αφήσει την υστερία, που τόσες φορές σακάτεψε αυτή τη χώρα, να μας οδηγήσει στο θλιβερό παρελθόν.
Η απόφαση του κ. Παπανδρέου για την κ. Καραχασάν ήταν μια επιλογή για το μέλλον που αξίζει στη χώρα μας. Οι υπόλοιποι ας μείνουν στα δελτία των οκτώ, και μάλιστα στην πιο χυδαία εκδοχή τους…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Athens Voice» στις 25.5.2006
