Οι δύο γύροι των δημοτικών εκλογών έδειξαν ανάγλυφα ένα πράγμα. Αντί, οι ανήκοντες …φυσικώ δικαίω στην Αριστερά, να δουν το φως το αληθινό και να τραβήξουν προς τ’ Αριστερά, αυτοί εγκαταλείπουν ένα ψευδοαριστερό κόμμα, για να πάνε ακόμη πιο Δεξιά.
Μας είχαν πείσει ότι η Αριστερά είναι ο χώρος στον οποίο ελπίζουν της γης οι κολασμένοι. Εργάτες κι αγρότες είναι η κύρια εκλογική της βάση. Μάθαμε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να λεηλατήσει τις Αριστερές ψήφους χρησιμοποιώντας ψευδεπίγραφα τα συνθήματά. Ότι δηλαδή εμφανίστηκε ως Αριστερό κόμμα (ενώ στην πραγματικότητα είναι Δεξιό), κορόιδεψε μερικά εκατομμύρια ψηφοφόρους και κέρδισε ελέω Αριστεράς πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. Μας είπαν επίσης ότι με την κυβέρνηση Σημίτη διαλύθηκαν οι αυταπάτες του εκλογικού σώματος. Όλοι πλέον κατάλαβαν τι «Δεξιά παλιόμουτρα» κρυβόταν πίσω από τη σοσιαλιστική ρητορεία του ΠΑΣΟΚ.
Φυσικό κι επόμενο θα ήταν λοιπόν -τώρα που έπεσαν οι μάσκες και το ΠΑΣΟΚ χάνει- να ξαναγυρίσουν οι πεπλανημένοι ψηφοφόροι στο φυσικό τους μαντρί, που είναι η Αριστερά. Αμ, δε! Οι δύο γύροι των δημοτικών εκλογών έδειξαν ανάγλυφα ένα πράγμα. Αντί, οι ανήκοντες …φυσικώ δικαίω στην Αριστερά, να δουν το φως το αληθινό και να τραβήξουν προς τ’ Αριστερά, αυτοί εγκαταλείπουν ένα ψευδοαριστερό κόμμα, για να πάνε ακόμη πιο Δεξιά. Κι επειδή -αξιωματικά σε μια Δημοκρατία- αποκλείεται να είναι στραβός ο κοινωνικός γιαλός, μάλλον στραβά αρμενίζει η Αριστερά.
Η ήττα της Αριστεράς είναι συντριπτική σ’ αυτές τις εκλογές κι ας χαίρεται ο Συνασπισμός κρυπτόμενος πίσω από το ηθικό ανάστημα του κ. Γλέζου. Και είναι συντριπτική, διότι κατ’ αρχήν αποδεικνύεται περίτρανα ότι η στρατηγική 15 τουλάχιστον χρόνων πάει στράφι. Τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ δεν διανέμονται στ’ Αριστερά. Πάνε σχεδόν αυτούσια προς τα Δεξιά. Δεύτερον: το σύνθημα «πέντε κόμματα δύο πολιτικές» πιθανόν να είναι αληθές, η συντριπτική πλειοψηφία όμως των ανθρώπων προτιμά την μία πολιτική. Χειρότερα για την σταλινική Αριστερά: χρόνο με το χρόνο αυτή η πλειοψηφία διογκώνεται. Όσο κι αν κάποιοι σχολάριοι της Αριστεράς επιθυμούν «εξωσυστημικές προτάσεις», όσο κι αν τις βλέπουν στην επόμενη γωνία με Γένοβες κι άλλες επιφάσεις επανάστασης, οι «εξωσυστημικές προτάσεις» που έρχονται -όταν έρχονται- κι απορροφούν ένα μεγάλο κομμάτι της δυσαρέσκειας είναι επίσης από Δεξιά. Της «γης οι κολασμένοι» όταν θυμώσουν με τα «αστικά κόμματα» ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο κι όχι Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας.
Τι σημαίνει αυτό για την Αριστερά; Ότι όσο κι αν θέλει να βλέπει μόνο τα στραβά του γιαλού (υπέρογκες εκλογικές δαπάνες, διαπλοκές κ.λ.π. – τα οποία είναι υπαρκτά) μάλλον στραβά αρμενίζει…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.10.2002
