Η αλαζονεία των Ιεραρχών με το σλόγκαν «Η Εκκλησία είμαστε εμείς» κι όποιος στηλιτεύσει εμάς χτυπάει την Εκκλησία διόγκωσε τα φαινόμενα της σήψης.
Ας υποθέσουμε πως όλα όσα καταμαρτυρούνται για τα σκάνδαλα της Εκκλησίας, είναι ψέματα.
Πως όλο αυτό το παρακράτος με εκβιασμό πολιτικών αποφάσεων, σκοτεινές επιρροές στη δικαιοσύνη, κατηγορούμενους για μύρια ποινικά αδικήματα να περιφέρονται πέριξ των ιεραρχών, με «οφσόρ» εταιρείες και «μαύρο χρήμα» δεν υπάρχει.
Πως όλα είναι ένα κακό όνειρο και ξυπνώντας ξαναβρισκόμαστε ένα μήνα πριν «σκάσει» η υπόθεση Γιοσάκη, πριν από τον κ. Απόστολο Βαβύλη, τον κ. Παπαδήμα και τ’ άλλα παιδιά.
Χωρίς, λοιπόν, τα σκάνδαλα υπάρχει ή δεν υπάρχει πρόβλημα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Είχαμε εθιστεί όλοι να βλέπουμε τους ανώτερους λειτουργούς της πίστης να περιφέρονται με πολυτελή αυτοκίνητα. Είχαμε εθιστεί να παρατηρούμε τον πλούτο και τη χλιδή. Να μη μας κάνουν εντύπωση τα μικρά και μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα, που ταλάνιζαν πολλές μητροπόλεις. Πολλές φορές, οι πιστοί οργίζονταν. Αλλά βουβά. Δεν τολμούσαν να αμφισβητήσουν ότι κάτι σάπιο μπορεί να υπάρχει στο βασίλειο της Εκκλησίας. Πως κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιούσαν τη θέση τους στην Εκκλησία για να υπηρετήσουν τον Μαμωνά. Πως πίσω από τα τείχη της Αρχιεπισκοπής και των Μητροπόλεων μπορεί να υπάρχουν σκάνδαλα που κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει. Είχαμε εθιστεί μέχρι και στις παρεμβάσεις του Αρχιεπίσκοπου επί παντός και κυρίως στις εκλογές. (Ας μην ξεχνάμε: Δεν είχε βαφτίσει μόνον τον κ. Βαβύλη «καλό χριστιανό» ο Μακαριώτατος. Πιστοποιητικό είχε δώσει και στον κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, στις κρίσιμες για τη Ν.Δ. νομαρχιακές εκλογές). Είχαμε εθιστεί από σεβασμό στην Εκκλησία να αφήνουμε στο απυρόβλητο όλους τους λειτουργούς της. Κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να αρθρώσει ένα ερωτηματικό για κάποιον ιεράρχη και πολύ περισσότερο για τον Αρχιεπίσκοπο, τον φοβέριζαν ότι τάχα μου πολεμά την Εκκλησία. Και όλοι σωπαίναμε. Είτε από φόβο μην προσβάλουμε το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων είτε από φόβο να μη μας κολλήσει η ρετσινιά του «εχθρού του Θεού».
Αυτή η σιωπή διόγκωσε τα σκάνδαλα. Οι πρωταγωνιστές των δεν πρόσεχαν καν, να τηρούν τα προσχήματα. Το πιο φοβερό στην υπόθεση του Ειρηναίου δεν είναι οι σχέσεις του, οι οποίες τώρα αποκαλύπτονται. Είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο, που δείχνουν έναν Πατριάρχη να περιτριγυρίζεται από δύο κατηγορουμένους (εκείνη την εποχή): Έναν για όπλα και έναν για ναρκωτικά. Η αλαζονεία του «Η Εκκλησία είμαστε εμείς» και όποιος στηλιτεύσει εμάς χτυπάει την Εκκλησία, διόγκωσε τα φαινόμενα της σήψης. Στην ουσία, οι Ιεράρχες χρησιμοποίησαν τους πιστούς ως ασπίδα για να μένουν κρυφές και ανέλεγκτες οι ανομίες τους.
Τώρα, το απόστημα έσπασε και οι τακτικές του παρελθόντος επιχειρούνται να αναστηθούν. Προβάλλεται ξανά η πολύπαθη, από τις ανομίες των Ιεραρχών, Εκκλησία, για να αποσιωπηθούν οι αποκαλύψεις. Να μείνει αδιατάρακτος ο χρυσοποίκιλτος βούρκος. Να μην προχωρήσει η έρευνα σε άλλο βάθος. Μόνο που τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αν δεν προχωρήσει η κάθαρση για πρώτη φορά θα τραυματιστεί καίρια η Εκκλησία. Είναι προτιμότερος ο επώδυνος καυτηριασμός, παρά το φάσκιωμα της πληγής. Τότε δημιουργείται γάγγραινα.
Είναι δεδομένο πως εκείνοι που αγαπούν την Εκκλησία θλίβονται και πονούν. Πιθανώς να αναλογίζονται πως θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν οι αποκαλύψεις. Να συνέχιζαν να ζουν σε ένα βολικό ψέμα. Μόνον που έτσι τα πράγματα θα χειροτέρευαν. Ο χρυσοποίκιλτος βούρκος θα κάλυπτε τα πάντα. Το κύκλωμα προωθούσε τα τελευταία χρόνια ανθρώπους του σε όλες τις ανώτερες θέσεις της Ιεραρχίας. Μπορεί να βλέπαμε μέχρι και τον κ. Βαβύλη, Μητροπολίτη. Ακούγεται τρελό; Ποιος θα τους εμπόδιζε; «Η Εκκλησία ήταν αυτοί» και οποιοσδήποτε έκρινε τις πράξεις τους στιγματιζόταν ως «εχθρός της Εκκλησίας».
Οι αποκαλύψεις βοηθούν την Εκκλησία. Μπορεί να υπάρχουν κλυδωνισμοί και πολλοί να θλίβονται. Ας ελπίσουν, όμως, πως η κάθαρση θα γίνει. Η πραγματική και όχι αυτή που μεθοδεύει ο Αρχιεπίσκοπος. Τότε και μόνον τότε θα γίνει «ζώσα η Εκκλησία»…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.2.2005
