Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αμηχανία. Όχι μόνο αυτό. Όλο το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε φάση μετάλλαξης. Το ΠΑΣΟΚ είναι σε κρίση. Ευτυχώς! Και για το ΠΑΣΟΚ και για τον τόπο. Η κρίση είναι ευεργετική. Ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Έχουν δίκιο να γκρινιάζουν οι ΠΑΣΟΚοι. Αντιπολίτευση είναι αυτή που κάνει το κόμμα τους; Έχουν περάσει ήδη δύο μήνες και δεν ξεγύμνωσαν κανένα δημοσίως, δεν τα έσπασαν σε κανένα δικαστήριο, δεν κήρυξαν τον πόλεμο στην Τουρκία, δεν κατέβασαν τους διακόπτες της ΔΕΗ, δεν κλείνουν (τουλάχιστον τρεις φορές ημερησίως) το κέντρο της Αθήνας. Είναι ζωή αυτή στην αντιπολίτευση; Αν δεν πυροδοτήσουν το κλίμα για το καλό του λαού, κινδυνεύει ο λαός να ξεχάσει τι σημαίνει Δεξιά. Έτσι, πολλοί -μέχρι πρότινος- κρατικοδίαιτοι αναρωτιούνται: Τι ΠΑΣΟΚ είναι αυτό; Ενωμένο; Δυνατό;
Στα σοβαρά τώρα. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αμηχανία. Όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ. Όλο το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε φάση μετάλλαξης. Μπορεί ο αποκληθείς «πολιτικός πολιτισμός» να εμφάνισε μέχρι στιγμής μόνο σημειολογικά χαρακτηριστικά (ευπρεπής παράδοση παραλαβή κ.λ.π.) αλλά εξέφρασε μια μεγάλη ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας για διαφορετικού τύπου πολιτικές διαδικασίες. Αυτή η ανάγκη έχει γίνει αντιληπτή από το πολιτικό δυναμικό της χώρας και ειδικά από τις ηγεσίες των δύο κομμάτων.
Το να αντιληφθεί κάποιος τα ρεύματα της κοινωνίας είναι η εύκολη δουλειά. Τα δύσκολα αρχίζουν μετά. Πρέπει η νέα γνώση να μεταλαμπαδευτεί στα στελέχη των κομμάτων. Μέχρι να μεταμορφωθεί η πολιτική διαδικασία υπάρχει δρόμος, ο οποίος δεν είναι φαρδύς κι εύκολος. Είναι στρωμένος με κακές προθέσεις και σκληρές σαν αγκωνάρια αντιλήψεις. Με άλλα λόγια μέχρι να αλλάξει ένα κόμμα, το οποίο μέχρι πρότινος θεωρούσε πρότυπό του το Ιρακινο-συριακό Μπάαθ σε κάτι που φέρνει προς ευρωπαϊκό δυτικό κόμμα θέλει δουλειά πολύ. Μέχρι να αντιληφθούν οι ορδές των μέχρι προ διμήνου φοροδίαιτων ότι το κόμμα δεν είναι πολιορκητικός κριός του κράτους, ότι δεν συμμετέχουν σε κομματικές διαδικασίες για να αναλάβουν ως έπαθλο μια κρατική θέση πρέπει να περάσει καιρός πολύς. Πρέπει επίσης να μάθουν ότι τα κόμματα είναι παραγωγοί πολιτικής, όχι καταναλωτές κρατικών κονδυλίων. Ότι συμμετέχουν σ’ αυτά γιατί θέλουν ν’ αλλάξουν τον τόπο, όχι την δική τους οικονομική κατάσταση.
Μεταξύ μας, δεν είναι εύκολο. Η αποκρατικοποίηση του ΠΑΣΟΚ είναι μια επώδυνη διαδικασία. Πριν δύο μήνες αυτοί οι άνθρωποι έλυναν κι έδεναν με δικά μας έξοδα. Μετρούσαν την εξουσία -και συνεπώς την πολιτική- με τον κυβισμό των αυτοκινήτων, τα οποία πάλι εμείς πάλι πληρώναμε. Με τον αριθμό των εξυπηρετήσεων που έκαναν τα αποτελέσματα των οποίων πάλι εμείς πληρώναμε.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σε κρίση. Ευτυχώς! Και για το ΠΑΣΟΚ και για τον τόπο. Η κρίση είναι ευεργετική. Ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Υπάρχει, μάλιστα, η ελπίδα να μετεξελιχθεί το ΠΑΣΟΚ σε ένα ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα. Χρειαζόμαστε τέτοια κόμματα σ’ αυτή τη χώρα κι όχι συνασπισμούς θεσιθήρων.
Υ.Γ.: Πολύ καλά τα είπε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για την επίσκεψη Ερντογάν στη Θράκη. Σε καιρούς αδικαιολόγητης εθνικής μιζέριας, ο κ. Θοδωρής Ρουσσόπουλος έστειλε -εντός κι εκτός της χώρας- ένα μήνυμα εθνικής ισχύος. Η Ελλάδα δεν φοβάται. Δεν έχει τίποτε να κρύψει. Είναι μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία και οι κορυβαντιούντες περί «ευαίσθητων περιοχών», στην ουσία προκαλούν εθνική ζημία. Παρουσιάζουν τη χώρα χωλή, μίζερη, φοβιτσιάρα. Ευτυχώς, δεν έχει ευαίσθητες περιοχές η Ελλάδα. Όλη η χώρα είναι ευαίσθητη. Για τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των πολιτών της. Και γι’ αυτό είμαστε υπερήφανοι και το δείχνουμε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30.4.2004