«Μάζεψε πρώτα τα στοιχεία και μετά μπορείς να τα διαστρεβλώσεις όσο θες»
Οι ανακοινώσεις των δύο κομμουνιστικών κομμάτων είναι σαφείς και ανατριχιαστικές. «Η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών», μας προειδοποιεί το ΚΚΕ, «και των λαϊκών αναγκών στις συγκοινωνίες (σ.σ.:!), στη διατροφή, στην υγεία, στη στέγη κ.λπ. συνεχώς αποδεικνύεται πως δεν οξύνουν μόνο τα προβλήματα του λαού, άλλα πως εξελίσσονται σε μια μεγάλη απειλή για την ασφάλεια και την ίδια του τη ζωή. Ο ηθικός αυτουργός αυτών των εγκλημάτων είναι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Η καθημερινή πρακτική αποδείχνει πως στα πλαίσια του Μαάστριχτ και του ευρωμονόδρομου τα περιθώρια ελέγχου του κεφαλαίου και περιορισμού της ασυδοσίας του είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα.»
Ο «Συνασπισμός της Αριστεράς κ.λπ.» με τη σειρά του έβγαλε μια άλλη ανακοίνωση: «Τα στοιχεία της ΙΑΤΑ είναι αποκαλυπτικά (56 από τα 106 «δηλωμένα» δυστυχήματα αφορούν εταιρείες «χαμηλού κόστους») για το πού έχει οδηγήσει ο αυτόματος πιλότος των ιδιωτικοποιήσεων των αεροπορικών εταιρειών. Άλλωστε, ο ανηλεής ανταγωνισμός τιμών και υπηρεσιών έχει οδηγήσει σε γενικότερη πίεση για υποβάθμιση των στάνταρντς ασφαλείας όλων των εταιρειών, δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος. Ενώ είναι προφανές ότι η αξιοποίηση των εξαιρετικών τεχνολογικών επιτευγμάτων σ’ αυτόν τον τομέα υπέρ του κοινωνικού συνόλου θα οδηγούσε σε συνεχή αναβάθμιση του επιπέδου ασφάλειας και των παρεχομένων υπηρεσιών.»
Καταρχήν, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι στατιστικές του «Συνασπισμού» ακολουθούν την παλιά συνταγή του «Economist», ο οποίος κάποτε έγραψε ότι «το μυστικό μιας επιτυχημένης πρόβλεψης είναι να δώσεις ένα νούμερο ή μια ημερομηνία, αλλά ποτέ και τα δύο μαζί». Προφανώς, έτσι γίνεται και μια σωστή παραπλάνηση. Η αναφορά του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ ότι «56 από τα 106 “δηλωμένα” δυστυχήματα αφορούν εταιρείες “χαμηλού κόστους”» δεν περιλαμβάνει ημερομηνία. Από έρευνα, όμως, στα αρχεία της ΙΑΤΑ μπορούμε να υποθέσουμε ότι αφορά το 2004. Πέρσι, λοιπόν, έγιναν 103 δυστυχήματα (και όχι 106), 52 εκ των οποίων (και όχι 56) αφορούσαν αεροπλάνα δυτικών κατασκευαστών (ΙΑΤΑ Monthly Safety Bulletin, «2004 Year in Review»). Η ΙΑΤΑ δεν ξεχωρίζει πουθενά εταιρείες «χαμηλού» και «υψηλού» κόστους.
Πέρα απ’ αυτό, λοιπόν, ας λοιπόν τα δεδομένα για να καταλάβουμε αν και κατά πόσον «η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας» σκοτώνει κόσμο με … αεροπορικές μεθόδους, όπως θέλει η ελληνική Αριστερά.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι αεροπορικές συγκοινωνίες άρχισαν να απελευθερώνονται σε όλο τον κόσμο. Παράλληλα, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεκάδες εταιρείες ξεπήδησαν από τα παλιά μονοπώλια και ειδικά από την «Aeroflot» της ΕΣΣΔ. (σ.σ.: Ας σημειωθεί ότι επί κομμουνισμού όλες αυτές οι κρατικές εταιρείες είχαν δείκτη ασφάλειας κοντά στο μέσο όρο. Δεν ήταν καλύτερες, αλλά ούτε χειρότερες από τον υπόλοιπο κόσμο, πλην ΗΠΑ).
Τον πρώτο καιρό, και με την ανεξέλεγκτη κατάσταση που υπήρχε στην πρώην ΕΣΣΔ, αυξήθηκαν τα δυστυχήματα. Αυτό εμφανίζεται ξεκάθαρα στο γράφημα 2. Η καμπύλη των εκτός ΗΠΑ αεροπορικών δυστυχημάτων/ανά εκατομμύριο αναχωρήσεις εμφανίζει μεγάλη άνοδο την περίοδο 1990-1993, για να πέσει το 2004 χαμηλότερα απ’ ό,τι ήταν το 1985. Στο ίδιο γράφημα όμως μπορούμε να δούμε ότι στις ΗΠΑ, όπου οι αεροπορικές εταιρείες ήταν πάντα ιδιωτικές, εμφανίζεται το μισό ποσοστό δυστυχημάτων από τον υπόλοιπο κόσμο, όπου κυριαρχούσαν μέχρι πρότινος οι κρατικές εταιρείες. Αυτό μας δίνει το πρώτο συμπέρασμα. Οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν χαμηλότερο ποσοστό δυστυχημάτων, με την προϋπόθεση βέβαια ότι υπάρχει αυστηρός κρατικός έλεγχος στα θέματα ασφαλείας -και στις ΗΠΑ αυτός ο έλεγχος (μαζί με τον κοινωνικό έλεγχο από ΜΜΕ και οργανώσεις πολιτών) είναι ασφυκτικός.
Στο γράφημα 3 βλέπουμε κι άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Την περίοδο μετά τη μεγάλη απελευθέρωση των αεροπορικών συγκοινωνιών (1995-2005) αυξάνονται τρομακτικά οι πτήσεις των αεροσκαφών (από 16 εκατομμύρια αναχωρήσεις παγκοσμίως φτάνουμε στις 24 εκατομμύρια: 75% αύξηση), ενώ πέφτει ο δείκτης δυστυχημάτων (από 1,2 στο 0,78 απώλειες ανά εκατομμύριο πτήσεων). Δηλαδή, ενάντια σε όσα διακηρύσσει η Αριστερά, οι ιδιωτικές εταιρείες έγίναν περισσότερες, αλλά ο κόσμος δεν έγινε φτωχότερος σε ανθρώπινες ζωές. Το 1995 σκοτώθηκαν σε αεροπορικά δυστυχήματα 1.208 άτομα, το 2004 σκοτώθηκαν 450.
Οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι κάθε χρόνο η ασφάλεια των πτήσεων είναι μεγαλύτερη, αρκεί βέβαια να κάνουν καλά τη δουλειά τους εκείνοι που ελέγχουν. Αν παρατηρήσει δε τη συχνότητα των δυστυχημάτων ανά γεωγραφική περιοχή, θα δει ότι τα περισσότερα απ’ αυτά γίνονται σε τριτοκοσμικές χώρες με διεφθαρμένα καθεστώτα.
Τέλος, από το ρεπορτάζ του κ. Στέλιου Βραδέλη («Τα Νέα» 17.8.2005) βλέπουμε ότι η πλειονότητα των ασφαλέστερων εταιρειών στον κόσμο είναι ιδιωτικές (αλλά από χώρες του πρώτου κόσμου, όπου οι ελεγκτικοί μηχανισμοί κάνουν τη δουλειά τους), ενώ η πλειονότητα των επικίνδυνων εταιρειών είναι κρατικές (βλέπε Γράφημα 1). Τραγική ειρωνεία: Οι δύο χειρότερες εταιρείες είναι η «Vietnam Airlines» και η «Cubana Airlines», που ανήκουν στα τελευταία εναπομείναντα κομμουνιστικά καθεστώτα: Βιετνάμ και Κούβα (η Βόρειος Κορέα προφανώς δεν έχει αεροπορική εταιρεία).
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Αριστερά στην Ελλάδα, εκτός από έξαλλη, είναι και πρόχειρη. Αντί να πάρει τα δεδομένα και να διατυπώσει θέση επί της πραγματικότητας, θέλει να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα των συνθημάτων που κάποτε είχε.
ΥΓ.: Πολλοί απόρησαν, γιατί το ΚΚΕ έστειλε μόνο στο ΑΚΕΛ συλλυπητήριο τηλεγράφημα. Κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν στο πλαίσιο μιας κακώς εννοούμενης κομμουνιστικής αλληλεγγύης. Η απάντηση μάλλον βρίσκεται στο χθεσινό ρεπορτάζ της «Α». Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου είναι μέτοχος στην εταιρεία «Helios». Αυτή την εταιρεία, που σύμπασα η ελληνική Αριστερά βρίζει ότι βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές των ανθρώπων.
Έτσι, το ΚΚΕ έχει και «το σκύλο χορτάτο», αφού συλλυπείται το μέτοχο, και την «πίτα ολόκληρη», αφού καταγγέλλει την εταιρεία. Αθάνατη Αριστερά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.8.2005
