Οι ιδιωτικές εταιρείες που εμφανίζουν υψηλούς δείκτες ατυχημάτων (και δεν είναι καν «χαμηλού κόστους») είναι σε τριτοκοσμικές χώρες που έχουν διεφθαρμένα καθεστώτα. Αλλά σε αυτές τις χώρες και οι κρατικές εταιρείες εμφανίζουν πολλά δυστυχήματα…
Χθες η εφημερίδα του συνασπισμού «Αυγή» παρουσίαζε άλλα νούμερα. «Πέρυσι», έγραφε, «από τα 147 αεροπορικά ατυχήματα και δυστυχήματα, τα 76 φορούν μικρές “φθηνές” ιδιωτικές εταιρείες». Διαβάζοντας τον κατάλογο ανακαλύπτουμε ότι ανάμεσα στις κατά την «Αυγή» «μικρές “φθηνές” ιδιωτικές εταιρείες» περιλαμβάνεται και η USAF (η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, δηλαδή) και το Σώμα Αμερικανών Πεζοναυτών (USMC) που έχασαν κάποια αεροπλάνα στο Ιράκ! (Αυγή 18.8.2005)
Θα θεωρούσαμε ότι αυτή η αστειότητα είναι μια δημοσιογραφική παράλειψη, αν δεν διαβάζαμε και το άρθρο του κ. Κώστα Ήσυχου -εκλεγμένου συνδικαλιστή της ΟΣΠΑ («Ομοσπονδία Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας», κάτι σαν τη ΓΣΕΕ της αεροπορίας δηλαδή)- για να πεισθούμε ότι η πραγματικότητα για την Αριστερά και τον αριστεροκρατούμενο συνδικαλισμό υπάρχει μόνο στο βαθμό που βολεύει τα δόγματά της. Γράφει λοιπόν ο κ. Ήσυχος: «Ένας σκληρός νεοφιλελεύθερος κλοιός επεκτάθηκε από τις ΗΠΑ στην Ε.Ε. στις αρχές τις δεκαετίας του 1990. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει ένα δυσμενέστατο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον για τις δημόσιες αεροπορικές εταιρείες που κατηγορούνται για “παράνομες” κρατικές επιδοτήσεις (AIR FRANCE, IBERIA, TAP, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, κ.λπ.) έναντι των “προτύπων πειρατικών ιδιωτικών εταιρειών” (RYAN AIR, EASY JET, VIRGIN ATLANTIC, HELIOS, κ.λπ.).» (Αυγή 18.8.2005)
Πέρα από τα δραματικά και τρομαχτικά περί του «μπαμπούλα νεοφιλελευθερισμού» ας δούμε λοιπόν πόσο ασφαλείς υπήρξαν οι δημόσιες αεροπορικές εταιρείες και πόσο οι «πειρατικές».
Κατ’ αρχήν τα παραδείγματα όλα είναι ατυχή: η «Easy Jet» δεν έχει καν ατύχημα. Η «Virgin Atlantic» και η «Ryan Air» έχουν από ένα ατύχημα έκαστη, αλλά χωρίς νεκρούς. Αντιθέτως, η «Ολυμπιακή», η «Air France» και η «ΤΑΡ Πορτογαλίας» μετά το 1970 έχουν από τους υψηλότερους δείκτες θανατηφόρων δυστυχημάτων ανά εκατομμύριο πτήσεων. Η «Ολυμπιακή» έχει 3 δυστυχήματα σε 1,8 εκατομμύρια πτήσεις (δείκτης 1,67), η «Air France» 7 σε 5,9 εκατ. πτήσεις (δείκτης 1,19) η ΤΑΡ 1 θανατηφόρο σε 0,85 εκατομμύρια πτήσεις (δείκτης 1,18). Η «Iberia» είχε 4 θανατηφόρα σε 4,5 εκατ. πτήσεων (δείκτης 0,89) (Πηγή: planecrashinfo.com)
Άρα οι κρατικές επιδοτήσεις, στις οποίες ομνύει η ΟΣΠΑ και η Αριστερά, δεν έσωσαν τις φοροδίαιτες εταιρείες από δυστυχήματα και αντιθέτως οι μεγαλύτερες «χαμηλού κόστους εταιρείες» εμφανίζουν καλούς δείκτες ασφάλειας. Οι ιδιωτικές εταιρείες που εμφανίζουν υψηλούς δείκτες ατυχημάτων (και δεν είναι καν «χαμηλού κόστους») είναι σε τριτοκοσμικές χώρες που έχουν διεφθαρμένα καθεστώτα. Αλλά σ’ αυτές τις χώρες και οι κρατικές εταιρείες εμφανίζουν πολλά δυστυχήματα ανά εκατομμύριο πτήσεων…
Το μυστικό βρίσκεται στον έλεγχο. Αν το κράτος δουλεύει σωστά και οι εταιρείες ελέγχονται, το ποσοστό ατυχημάτων είναι χαμηλό. Αν όχι, οι εταιρείες χαμηλού κόστους» του φταίνε…
Πώς βγάζουν λεφτά οι εταιρείες «χαμηλού κόστους»
Η μαύρη προπαγάνδα που γίνεται από την Αριστερά και τους συνδικαλιστές της «Ολυμπιακής» κατά των εταιρειών «χαμηλού κόστους» έχει βέβαια πολιτική στόχευση, την ακύρωση της πώλησης της «Ολυμπιακής». Αφήνουν να αιωρούνται υπονοούμενα του στιλ: «από πού θα κόψουν οι εταιρείες χαμηλού κόστους; Φυσικά από την ασφάλεια».
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι οι αεροπορικές επιχειρήσεις (πλην, φυσικά, της «Ολυμπιακής») προσπαθούν να κόψουν οποιοδήποτε κόστος μπορούν. Ή καλύτερα οποιοδήποτε κόστος τούς επιτρέπεται να κόψουν. Στις χώρες που οι ελεγκτικές αρχές λειτουργούν, αλλά υπάρχει και ισχυρός κοινωνικός έλεγχος από τα ΜΜΕ και την Κοινωνία Πολιτών, το τελευταίο που θα σκεφτεί ένας επιχειρηματίας είναι να ρισκάρει είναι η μείωση του κόστους ασφάλειας των πτήσεων. Εξάλλου, όπως δήλωσε ο επί τετραετία γενικός διευθυντής επιχειρησιακού κλάδου της «Ολυμπιακής», κ. Γιώργος Μαυραντωνάκης «τα έξοδα συντήρησης των αεροσκαφών είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι των εξόδων. Για μια εταιρεία, όπως είναι η “Ο.Α.”, με τα 240 δισεκατομμύρια τζίρο, τα έξοδα συντήρησης είναι μόνο 6 δισεκατομμύρια, τη στιγμή που τα έξοδα μόνο για την υπηρεσία φαγητού (catering) είναι 13 δισ. και για τις πωλήσεις και τη διανομή των εισιτηρίων 65 δισ.». («Ελευθεροτυπία» 17.8.2005)
Ένας επιχειρηματίας θα στοχεύσει λοιπόν τα 13 δισ. του catering και τα 65 δισ. στη διανομή εισιτηρίων αντί να ρισκάρει το κλείσιμο της εταιρείας του για να μειώσει το κονδύλι των 6 δισ. Κι αυτό κάνουν οι εταιρείες χαμηλού κόστους.
Εκτός αυτού, χρησιμοποιούν κι άλλα τρικ για να αυξήσουν τα έσοδά τους. Για παράδειγμα, ο βασιλιάς των φθηνών πτήσεων στην Ευρώπη «Ryan Air» επιτρέπει βάρος αποσκευών μόνο 15 κιλά (αντί 20 των άλλων εταιρειών) και «γδέρνει» τους πελάτες με 4 ευρώ/ ανά πλεονάζον κιλό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.8.2005
