Ο κ. Βλαντιμίρ Γκουζίνσκι συνελήφθη, διότι οι φωστήρες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης δεν ενημέρωσαν τα αρχεία τους. Πόσες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν ακόμη;
«Πολλοί πολιτικοί απέκτησαν απόλυτη εξουσία και φίμωσαν τον Τύπο. Ποτέ στην ιστορία ο Τύπος δεν απέκτησε απόλυτη εξουσία για να φιμώσει του πολιτικούς» είχε πει ο μεγάλος αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Μπρίνκλεϊ. (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη)
Ο κ. Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας από τους στρατιωτικούς, ο οποίος εκμεταλλεύθηκε τα χάλια της πατρίδας του για να αποκτήσει απόλυτη εξουσία. Τη χρησιμοποιεί κατά βούληση και για ίδιο συμφέρον. Είναι ένας από τους δικτατορίσκους του καιρού μας με ημικοινοβουλευτικό μανδύα. Έχει φιμώσει τον Τύπο και τα ΜΜΕ απ’ άκρου εις άκρον της Ρωσίας και διεξάγει ένα ανήθικο κι αιματηρό πόλεμο στην Τσετσενία. Ένα πόλεμο για τον οποίο ουδείς ευαισθητοποιήθηκε στην ειρηνόφιλη Ελλάδα -όταν μάλιστα ολόκληρες πόλεις ισοπεδώνονται, όταν άμαχοι σκοτώνονται (πολλαπλάσιοι από το Ιράκ) όταν ακολουθούνται τακτικές μαφίας με απαγωγές δημοσιογράφων, βασανιστήρια και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πόλεμος στην Τσετσενία μετράει νεκρούς καθημερινά, αλλά μετράει και την δημοκρατική μας συνείδηση. Ο πρώτος αριθμός είναι τρομαχτικός. Ο δεύτερος θλιβερός. Ενώ ορθώς ασχολούμαστε με το Γκουαντάναμο και το Ιράκ, κλείσαμε υποκριτικά τα μάτια για όσα συμβαίνουν στη Ρωσία.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πάρουμε θέση. Μας αναγκάζει να το κάνουμε ένα λάθος που έκανε κάποιος υπάλληλος του αεροδρομίου Αθηνών. Το λάθος είναι η σύλληψη του Ρώσου επιχειρηματία και πρώην ιδιοκτήτη ΜΜΕ στη Ρωσία κ. Βλαντιμίρ Γκουζίνσκι.
Κατ’ αρχήν το λάθος που δείχνει το άθλιο επίπεδο ασφαλείας που έχουμε στα αεροδρόμια μας. Ενώ η Ιντερπόλ σταμάτησε την δίωξη του ρώσου μεγιστάνα πριν δύο χρόνια, ουδείς ενημέρωσε τα αρχεία του υπουργείου που προΐσταται ο κ. Φλωρίδης. Μπορούμε κατ’ αρχήν να σκεφθούμε δύο πράγματα: 1. Πόσοι πολίτες που δεν έχουν την επιφάνεια του κ. Γκουζίνσκι ταλαιπωρούνται αδίκως (και χωρίς να το μάθει κανείς) επειδή τα σαΐνια του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως δεν κάνουν την δουλειά τους, δεν αρχειοθετούν τις νέες πληροφορίες στους υπολογιστές τους. Αλήθεια: πόσοι άραγε διαφεύγουν για τον ίδιο λόγο; 2. Αν συνέ4βαικε κάτι αντίστοιχο με έλληνα πολίτη στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης, ποια θα ήταν η αντίδρασή μας;
Το λάθος όμως του υπουργείου Δημόσιας Τάξης μας θέτει ενώπιον των ευθυνών όλους τους δημοκρατικούς πολίτες. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται στον απολυταρχισμό του Πούτιν και αυτούς πρέπει να τους συνδράμουμε. Μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι ο κ. Γκουζίνσκι είναι μεγιστάνας των media άρα είχε επιχειρηματικό συμφέρον να αντισταθεί στην απολυταρχία Πούτιν. Μόνο που ειδικά σε θέματα ελευθερίας δεν γίνεται «δίκη προθέσεων». Είναι οι πράξεις που μετράνε και όχι οι προθέσεις. Οι παλαιού τύπου συμψηφισμοί μεταξύ προθέσεων εκείνων των ανθρώπων τα δικαιώματα παραβιάζονται και των απτών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορεί να επί μακρόν ισχύουν σ’ αυτή τη χώρα.
Ο κ. Γκουζίνσκι συνελήφθη από ένα γραφειοκρατικό λάθος. Το ημιδικτατορικό καθεστώς Πούτιν ζητεί την έκδοσή του με αρκετή ομολογουμένως καθυστέρηση. Πιέζει τη χώρα με απειλώντας με «επιπτώσεις» τις διμερείς σχέσεις. Μόνο που ο λαός αυτής της χώρας έχει απάντηση. Είχε και δικούς του εξόριστους εκδότες στα χρόνια της δικτατορίας. Δεν εκδίδει «καταζητούμενους» σε τέτοια καθεστώτα. Και ειδικά μες τέτοιες δικαιολογίες που κατέπεσαν και στην Ιντερπόλ και στα ισπανικά δικαστήρια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.9.2003