Όταν όλος ο κόσμος βοούσε για την εξαφάνιση Κεντέρη-Θάνου, και τα διεθνή ΜΜΕ άφηναν αιχμές ο ελληνικός Τύπος ολοφυρόταν για «ανθελληνικές συνομωσίες» και «διεθνείς ζήλιες» για τους «γιους» και τις «κόρες του ανέμου». Φυσικό κι επόμενο είναι να κατονομάζει τους δημοσιογράφους ως συνενόχους του στο θέμα ντόπινγκ ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Λιάνης.
Φαντασθείτε λέει να είχε γίνει λάθος των κριτών στην βαθμολογία του αγωνίσματος των κρίκων. Φαντασθείτε να είχε αδικηθεί ο τρίτος -ο Ιταλός κ. Γ. Τσέκι- ο οποίος έπρεπε να πάρει το χρυσό κάτι που φυσιολογικά θα έδινε στον κ. Δημοσθένη Ταμπάκο το αργυρό. Φαντασθείτε ότι αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος και φαντασθείτε να βγουν Έλληνες δημοσιογράφοι εγκαλώντας τον έλληνα χρυσό Ολυμπιονίκη να επιστρέψει το μετάλλιο! «Γίνονται αυτά τα πράγματα;» θα αναρωτηθείτε, «και ειδικά το τρίτο;»
Τα δύο πρώτα έγιναν. Σε άλλο αγώνισμα, που δεν συμμετείχε ο κ. Δημοσθένης Ταμπάκος. Το τρίτο, να βγουν δηλαδή έλληνες δημοσιογράφοι και να ζητήσουν επιστροφή ελληνικού χρυσού μεταλλίου προς όφελος αδικηθέντα «ξένου αθλητή», δεν πρόκειται να το δούμε στον αιώνα τον άπαντα. Αυτά τα κάνουν μόνο κάτι φονιάδες των λαών, κάτι Αμερικανοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι -άκουσον-άκουσον!- ζητούν από τον αμερικανό Ολυμπιονίκη κ. Πολ Χαμ της ενόργανης γυμναστικής να δώσει το χρυσό μετάλλιο που πήρε στο σύνθετο ατομικό των ανδρών στον Κορεάτη κ. Γιάνγκ Τάε Γιούνγκ ο οποίος αδικήθηκε από τους κριτές!
«Τώρα ο αμερικανός Πολ Χάμ», γράφει η συμπατριώτισσα του δημοσιογράφος της εφημερίδας «USA Today», κ. Κριστίν Μπρέναν «είναι μπλεγμένος στο μεγαλύτερο μετά το ντόπινγκ σκάνδαλο αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων». Ο τίτλος του άρθρου της είναι: «Μόνο μια κίνηση απομένει: δώσε πίσω το χρυσό μετάλλιο».
«Σκάνδαλο» η απονομή μεταλλίου σε ομοεθνή; Να δώσουμε πίσω το χρυσό;
Αυτά τα πράγματα μόνο στις ΗΠΑ συμβαίνουν. Εδώ τα σκάνδαλα πάντα γίνονται πάντα εις βάρος μας. Δεν υπάρχει ποτέ σκάνδαλο υπέρ μας. Ακόμη κι όταν όλος ο κόσμος βοούσε για την εξαφάνιση Κεντέρη-Θάνου, και τα διεθνή ΜΜΕ άφηναν αιχμές ο ελληνικός Τύπος ολοφυρόταν για «ανθελληνικές συνομωσίες» και «διεθνείς ζήλιες» για τους «γιους» και τις «κόρες του ανέμου».
Έτσι, είναι φυσικό κι επόμενο να κατονομάζει τους δημοσιογράφους ως συνενόχους του ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Λιάνης: «Να μην κρυβόμαστε. Δεν υπάρχει πολιτικός, δεν υπάρχει δημοσιογράφος, δεν υπάρχει παράγων του αθλητισμού, δεν υπάρχει αθλητής που να μην ήξερε τι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ουδείς αναμάρτητος στην ιστορία του ντόπινγκ.» (εφ. «Τα Νέα» 23.8.2004) Συνένοχοι είμαστε οι περισσότεροι διότι όταν εκστόμιζε παρόλες του στιλ «Με κατάπληξη διάβασα τον λίβελο του Der Spiegel για τον μεγάλο Έλληνα αθλητή Κώστα Κεντέρη. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τους αυθαίρετους ισχυρισμούς των δύο δημοσιογράφων που με τίτλο “Ο Αδιαφανής Άδωνις” σπιλώνουν έναν αθλητή αναγνωρισμένου ήθους… Το μεγαλύτερο ψεύδος του δημοσιεύματος είναι ότι “η χώρα που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μπανανία σε θέματα ντόπινγκ”» (Γ. Λιάνης 18.8.2003) όλοι έσπευσαν να αναπαράγουν άκριτα το σκεπτικό της συνομωσίας.
Είναι φυσικά ο ίδιος κ. Λιάνης ο οποίος πριν ένα χρόνο ακριβώς υπερασπιζόταν με νύχια και με δόντια ακόμη και τον κ. «εθνικό φαρμακοτρίφτη» λέγοντας: «Όταν ο Κεντέρης κέρδιζε ολυμπιακά και παγκόσμια μετάλλια ο Τζέκος ήταν καλός και τώρα δεν είναι; Αρκετός πόλεμος μας έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα από τον ξένο Τύπο, ας μη βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας…» (Γ. Λιάνης από το Παρίσι 28.8.2003)
Έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Λιάνης που καταλογίζει συνενοχή στα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία εκ του ρόλου τους έπρεπε να ελέγχουν την εξουσία και να αναζητούν την αλήθεια. Όμως οι έλληνες δημοσιογράφοι θεωρούν εαυτούς κάτι ως θεματοφύλακες του έθνους και όχι της αλήθειας. Βάφονται τα ελληνικά χρώματα (δύο απ’ αυτούς το έκαναν κυριολεκτικά κατά την διάρκεια του «Euro 2004») και ιεραρχούν τις ειδήσεις ανάλογα με τι βαφτίζει κάθε πολιτικός «εθνικό». «Μη βγάζουμε τα μάτια μας», ζήτησε ο κ. Λιάνης για το «εθνικό θέμα Τζέκος» και σχεδόν όλοι σιώπησαν, ώστε να ντροπιαστούμε την πιο κρίσιμη στιγμή, την εποχή της Ολυμπιάδας.
Έχει δίκιο λοιπόν ο Α’ Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) κ. Παναγιώτης Νεστορίδης ο οποίος σε χθεσινό άρθρο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το δημοσιογραφικό επάγγελμα: «Δυστυχώς, στο πρόσφατο τεστ (Σ.Σ.: της υπόθεσης Κεντέρη-Θάνου, οι έλληνες δημοσιογράφοι) δε βρεθήκαμε αρκετά ντοπαρισμένοι, γεγονός που σημαίνει ότι τα θλιβερά φαινόμενα εξελίσσονται σε συμπτώματα ανίατης ασθένειας. Πριν φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε ομαδικό χαρακίρι, ας ανοίξουμε επειγόντως έναν ευρύ, δημόσιο και ειλικρινή διάλογο για το χαρακτήρα της ελληνικής δημοσιογραφίας. Θα παραμείνει “εθνική” με αμυντικά αντανακλαστικά, ή θα αποκτήσει ανοιχτούς ορίζοντες, θα σέβεται και θα αναδεικνύει την είδηση, χωρίς φτιασιδώματα, περικοκλάδες και σκοπιμότητες;» («Έλληνες ή Δημοσιογράφοι;» Ημερησία 23.8.2004)
Υ.Γ.: Δεν γνωρίζω πόσοι το αντελήφθησαν αλλά από χθες η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο! Το αποκάλυψε ο πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Παναγιώτης Φασούλας ο οποίος δήλωσε (στα σοβαρά!): «Πρέπει να τονιστεί στη ΔΟΕ ότι κήρυξε τον πόλεμο σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων». Έλεος! Και η αμετροέπεια σ’ αυτό το κόμμα κάπου πρέπει να έχει πάτο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.8.2004
