Oι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ δεν ντράπηκαν από την ισχνή προσέλευση των 400-500 ατόμων στην διαδήλωση;
Το θετικό είναι ότι στην πορεία εμφανίστηκαν τρεις κι ο κούκος και δεν στέναξε και πάλι το κέντρο της Αθήνας. Το αρνητικό είναι ότι ελάχιστοι εμφανίσθηκαν για δουλειά σε μια απεργία που δεν είχε λόγο ύπαρξης. Και το πονηρό: έγινε μια απεργία την Δευτέρα (19.5) για μια διαφωνία που υπήρξε την Πέμπτη (8.5), και έγινε προειδοποιητικά για μια συνάντηση η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη (22.5).
Φυσικά μιλάμε για την απεργία της «Ανώτατης Διοίκησης Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων» (ΑΔΕΔΥ) που ταλαιπώρησε για μια ακόμη φορά τους ραγιάδες φορολογούμενους αυτής της χώρας. Ελάχιστες δημόσιες υπηρεσίες δούλεψαν κι ελάχιστοι δημόσιοι υπάλληλοι εμφανίσθηκαν στην πορεία. Οι υπόλοιποι «απεργοί» προτίμησαν -φυσικά- να παρατείνουν κατά μία μέρα το Σαββατοκύριακο τους.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: αυτοί οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ (που σημειωτέον πληρώνονται από μας τους φορολογούμενους και ουδέποτε εργάζονται -απλώς εμφανίζονται κατά καιρούς να μας πουλούν τα αγαθά του σοσιαλισμού) δεν ντράπηκαν από την ισχνή προσέλευση των 400-500 ατόμων στην διαδήλωση;
Το δεύτερο ερώτημα είναι: τι ακριβώς σημαίνει προειδοποιητική απεργία; Θέλουν να δείξουν σε μας τους πολίτες -και εργοδότες τους- ότι μπορούν να μας ταλαιπωρούν ανά πάσα στιγμή; Το ξέρουμε! Το βλέπουμε ακόμη κι όταν δουλεύουν οι δημόσιες υπηρεσίες. Απ’ όσο ξέρουμε η απεργία είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια των εργαζομένων και ίσως το έσχατο. Όταν δεν υπάρχει περιθώριο άλλης συνεννόησης, το εργατικό κίνημα οδηγείται στη ρήξη. Η προειδοποιητική απεργία πρέπει να είναι ελληνική εφεύρεση των ελλήνων συνδικαλιστών.
Το τρίτο ερώτημα είναι πιο σοβαρό. Aντε, ας δεχθούμε ότι η προειδοποιητική απεργία είναι σοβαρή συνδικαλιστική πρακτική. Η ηγεσία της Ομοσπονδίας έχει συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών για να συνεχίσει την συζήτηση την ερχόμενη Πέμπτη 22 Μαΐου. Γιατί έγινε η απεργία χθες Δευτέρα κι όχι την ερχόμενη Τετάρτη ή Πέμπτη, ώστε να είναι νωπές οι εντυπώσεις της κινητοποίησης; Η απάντηση προφανώς έχει να κάνει με το Σαββατοκύριακο συν μία επιπλέον μέρα αργίας. Αν ήταν μεσοβδόμαδα, πιθανώς να υπήρχε μηδαμινή συμμετοχή και να μην δύναται να κομπορρημονεί ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ για τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής. Έτσι δίνεται στους ηγεμονεύοντες την ΑΔΕΔΥ η ευκαιρία να παράγουν «συνδικαλιστικό έργο» ενώ οι εργαζόμενοι είναι στις παραλίες.
Μόνο που αυτό δεν είναι συνδικαλισμός, είναι παραλλαγή της λούφας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.5.2003
