Είναι κάτι τύποι που τα τελευταία χρόνια έβγαζαν το μεροκάματο της δημοσιότητας κινδυνολογώντας.
Είναι κάτι τύποι που τα τελευταία χρόνια έβγαζαν το μεροκάματο της δημοσιότητας κινδυνολογώντας. Εν ταυτώ συνωμοσιολογούντες και συνωμοσιόπληκτοι, μας προειδοποιούσαν με βαρύ ύφος για μύρια σχέδια καταστροφής της χώρας και καμιά φορά του κόσμου ολάκερου. Έφτιαχναν δαιμονικά τόξα και διαβολικές ουρές, για να τραβήξουν κατ’ αρχήν τα φώτα της δημοσιότητας και κατά δεύτερον για να δείξουν σ’ εμάς τους αδαείς πως η πληροφόρησή τους έρχεται από ανομολόγητα κέντρα εξουσίας κι η αναλυτική τους δεινότητα ταίρι δεν έχει στον κόσμο.
Έτσι το 1990 οι εθνικές Κασσάνδρες μάς μίλησαν για τους κινδύνους που θα διέτρεχε η Θεσσαλονίκη και όλη η Βόρεια Ελλάδα αν ένα μικρό κράτος δύο εκατομμυρίων ψυχών ονομαζόταν «Μακεδονία» ή με παράγωγο της λέξης «Μακεδονία». Με περισπούδαστο ύφος εξηγούσαν πως οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα «Φυρομιανοί» θα έπαιρναν αργά ή γρήγορα τα όπλα κατά της Ελλάδος για να επιβάλουν το «παμμακεδονικό τους όραμα». Σήμερα -κι ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας- όλος ο κόσμος αποκαλεί τη «Φυρομία» «Μακεδονία» και το μόνο που υποβλέπουν οι βόρειοι γείτονές μας και μας εκλιπαρούν είναι για επενδύσεις που θα μπορούσαμε να τους στείλουμε.
Μετά οι πατριωτικές Κασσάνδρες διείδαν κάτι περίεργα «μουσουλμανικά τόξα» που θα φτιάχνονταν στα βόρεια σύνορα της χώρας, αν έχαναν οι Σέρβοι τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησαν στη Γιουγκοσλαβία. Οι ομόδοξοί μας έχασαν, η Γιουγκοσλαβία (θύμα των ποικίλων εθνικισμών και των διάφορων εκεί προφητών) έγινε κομμάτια. Όμως, οι πολυθρύλητοι «μουσουλμανικοί άξονες» που προέβλεπαν τα σαΐνια του πατριωτισμού ουδέποτε φτιάχτηκαν.
Κατόπιν οι ίδιοι άνθρωποι ανακάλυψαν «Βουλγαρικό Κόμμα» στην Έδεσσα, το οποίο θα απειλούσε την ακεραιότητα της χώρας μας. Έγινε ντόρος πολύς, «έπαιξαν» στα παράθυρα και στις εφημερίδες διάφοροι εθνεγέρτες, για να αποδειχθεί ότι το «Κόμμα» ήταν ένας άνθρωπος που έστειλε μια φαιδρή ανακοίνωση σε μια εφημερίδα.
Κατόπιν ήρθε η συμφωνία του Ελσίνκι. «Σέρνουμε το κάρο της Τουρκίας στην Ευρώπη» έλεγαν κάποιοι απ’ αυτούς, ενώ ανακάλυπταν ουρές και ποδάρια που θα άφηναν τελικά την Κύπρο εκτός Ευρωένωσης. Μέχρι και στο παραπέντε της Κοπεγχάγης κάποιοι έπαιρναν όρκο πως αν δεν γίνει δεκτό το σχέδιο Ανάν, η διεύρυνση θα άφηνε στα κρύα της Κοπεγχάγης τη Λευκωσία.
Στο ενδιάμεσο κάποιοι απ’ αυτούς μελλοντολογούσαν και για γενικότερα ζητήματα. Ήξεραν, για παράδειγμα, πως το ΝΑΤΟ θα καταστρεφόταν στη Γιουγκοσλαβία. «Εδώ είναι Βαλκάνια», έλεγαν. Έχει βουνά, άρα ο δυτικός δαίμονας θα έβρισκε τον μάστορή του. Όταν τους απογοήτευσε ο Μιλόσεβιτς προέβλεπαν την ύστατη καταστροφή της Δύσης στο Αφγανιστάν, «τάφο τριών αυτοκρατοριών» (μεταξύ των οποίων και η πάλαι ποτέ αγαπημένη τους ΕΣΣΔ).
Θα περίμενε κανείς ότι όλες αυτές οι διαψεύσεις θα τους έκαναν πιο ταπεινούς, ή έστω πιο προσεκτικούς. Ματαίως! Νέας σενάρια κινδύνων εκπονούνται. Να τα περιμένετε. Θα παιχθούν προσεχώς στα κανάλια και τις εφημερίδες σας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.12.2002
