Υπάρχει συνολικό πρόβλημα ενημέρωσης στη χώρα. Αυτό άλλοτε πλήττει το ΠΑΣΟΚ κι άλλοτε τη Ν.Δ. Άλλοτε την αστυνομία κι άλλοτε τους φοιτητές.
Eίχε δίκιο σε όσα κατήγγειλε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου σχετικά με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη στρέβλωση της πραγματικότητας που επιτυγχάνουν. Μόνο που το δίκιο του είναι μισό. Οπως είχε δίκιο και ο κ. Κώστας Καραμανλής που προεκλογικώς κατήγγειλε τον ρόλο των ΜΜΕ. Μόνο που και το δικό του δίκιο είναι μισό. Είχαν δίκιο, επίσης, και ποικιλώνυμοι της «Προόδου» όταν το 2003 κατήγγειλαν -θυμάστε; – ότι τα τηλεοπτικά κανάλια πρόβαλαν μια εκδρομή του τέως στο Γύθειο κι έθαψαν το μεγαλειώδες αντιπολεμικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Αλλά κι αυτών το δίκιο, μισό ήταν.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια άθλια τηλεοπτική πραγματικότητα. Παράγει «φραπελιές», αλλά και «Βαγδάτη-Στάλινγκραντ». Μεγιστοποιεί το έλασσον και ελαχιστοποιεί το μείζον. Ασχολείται με την παραπολιτική (ποιος τσακώθηκε με ποιον) κι αποσιωπά πλήρως την πολιτική (θέσεις και προτάσεις). Φτιάχνει κοκορομαχίες διαφημίζοντας πως προάγει τον πολιτικό διάλογο.
Μόνο που όλοι τεμαχίζουν αυτήν την αθλιότητα σε ό, τι αφορά τα του οίκου τους με αποτέλεσμα όχι μόνο να χάνεται η συνολική εικόνα, αλλά να στρεβλώνεται περαιτέρω η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κάποια γκράντε συνωμοσία των ΜΜΕ εναντίον του ΠΑΣΟΚ, όπως δεν υπήρχε κατά της Νέας Δημοκρατίας στο παρελθόν. Για παράδειγμα: αν υπήρχαν φέτος τον χειμώνα χιόνια και πλημμύρες η εικόνα θα ήταν αντίστροφη. Δεν θα ήταν το ΠΑΣΟΚ στα κεραμίδια να καταγγέλλει το επίπεδο της ενημέρωσης. Τα στελέχη της Ν. Δ. θα ελεεινολογούσαν το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», το οποίο τρία χρόνια μετά «ζει και βασιλεύει και τα Μέσα κυριεύει».
Να μην παρεξηγηθούμε. Δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο που τα ΜΜΕ απλώς αλληθωρίζουν προς το κίτρινο. Υπάρχουν συμφέροντα και διαπλοκές σε πολλά επίπεδα, που ξεκινούν από την ιδιοκτησία των Μέσων και φτάνουν μέχρι τους δημοσιογράφους. Αυτό όμως είναι φυσικό επακόλουθο του μεγάλου κράτους. Οταν κάποιος ελέγχει τη μισή οικονομική δραστηριότητα της χώρας, ακόμη κι αν έχει τις αγαθότερες προθέσεις, το ειδικό του βάρος αναγκαστικά στρεβλώνει την ενημέρωση. Μοιράζει έργα, διαφημιστικά κονδύλια, στελεχώνει γραφεία Τύπου, διαχειρίζεται πολύ χρήμα. Δεδομένου δε ότι οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως χρώματος (όπως εξάλλου και κάθε εξουσία), ποτέ δεν έχει αγαθές προθέσεις η στρέβλωση είναι ουσιαστική. Με ποδοσφαιρικούς όρους κάθε κυβέρνηση παίζει «εντός έδρας».
Με ασφάλεια λοιπόν μπορούμε να πούμε πως συμφέροντα εξυπηρετούνται. Αλλά ταυτόχρονα στο ίδιο τοπίο των ΜΜΕ υπάρχει και η καταγγελία αυτών των φαινομένων. Ετσι δεν μπορεί να στηριχτεί μια θεωρία συνολικής συνωμοσίας. Η ενημέρωση διαμορφώνεται και από άλλους παράγοντες, κυρίως από τον εσωτερικό ανταγωνισμό στην αγορά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και την εποχή της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ τα ηλεκτρονικά (κυρίως) Μέσα συντήρησαν καταστάσεις που έφθειραν το κυβερνών κόμμα. Αν δεν υπήρχαν τα ιδιωτικά κανάλια, τα μπλόκα των αγροτών στην Εθνική Οδό δεν θα είχαν τραβήξει σε τόσο μάκρος. Η δίψα των καναλιών να προβάλουν ένταση και η δίψα των αγροτοπατέρων να προβληθούν είχαν φτιάξει ένα ιλαρό σκηνικό. Οι αγρότες ήταν απόντες από τα μπλόκα όλη τη μέρα και προγραμμάτιζαν να εμφανίζονται όταν τα κανάλια έκαναν απευθείας συνδέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης και τις υστερίες που παρήγαγαν κάθε φορά που έβρεχε, χιόνιζε ή έκανε περισσότερο του κανονικού ζέστη.
Υπάρχει συνολικό πρόβλημα ενημέρωσης στη χώρα. Αυτό άλλοτε πλήττει το ΠΑΣΟΚ κι άλλοτε τη Ν. Δ. Αλλοτε -για να φτάσουμε και στα σημερινά- την αστυνομία κι άλλοτε τους διαμαρτυρόμενους φοιτητές. Συνολικά πάντως πλήττει τον κοινό νου, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ζωή του τόπου και τη Δημοκρατία. Ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά και ποιος αντιπολιτεύεται.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.3.2007
