Η «Νέα Δημοκρατία» αντί να αντεπιτεθεί με φιλελεύθερα μέτρα στον αλυσοδεμένο από τις αγωγές Τύπο, αντεπιτέθηκε με απειλές αγωγών.
Οι παθογένειες των ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) έχουν αναλυθεί επαρκώς και από τούτες τις στήλες και από το σύνολο του Τύπου. Οι υπερβολές της τηλεόρασης έχουν στηλιτευτεί, μερικές φορές μάλιστα καθ’ …υπερβολή. Κάθε εφημερίδα έχει μια στήλη όπου καθημερινά σχολιάζει, κρίνει κι επικρίνει τα κακώς κείμενα. Αλλά κι η πολιτική αρθρογραφία δεν αφήνει το «χαζοκούτι» σε ησυχία. Πάντα κάτι θα επισημάνει, συνήθως για να το στηλιτεύσει. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, «αφού όλοι γνωρίζουν τις παθογένειες της ενημέρωσης, τότε γιατί χλευάζεται κάθε πρόταση για διόρθωση κάποιων πραγμάτων, τώρα που αυτές προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία;».
Γράψαμε την περασμένη εβδομάδα ότι οι προτάσεις που κατατέθηκαν από κορυφαία στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, αν και κατά βάση σωστές, λάθεψαν στο χρόνο. Εμφανίστηκαν σε μια εποχή που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη και κάθε παρατηρητής, ακόμη και οι πλέον καλόπιστοι, πονηρεύονται.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι προτάσεις αυτές κατατέθηκαν στον αέρα. Καταρχήν η Νέα Δημοκρατία δεν διατύπωσε ποτέ συνολικό, πολιτικό λόγο για την τέταρτη (αποκαλούμενη) εξουσία. Δεν υπήρξε συστηματική επεξεργασία θέσεων και προτάσεων, παρά μόνο μια ηθικολογική προσέγγιση, της διαπλοκής. Κι ενώ σε όλο τον κόσμο, αλλά (λιγότερο) και στην Αριστερά υπήρξε προβληματισμός για το ρόλο των ΜΜΕ στις πολιτικές διεργασίες, στη Ν.Δ. κυριάρχησε η λογική των διαπλεκόμενων. Πολλά στελέχη πιστεύουν ακόμη ότι υπάρχει ένα καταχθόνιο σχέδιο κατά της κυβέρνησης και γι’ αυτό λέγονται όσα λέγονται (κυρίως) στα τηλεπαράθυρα.
Να μην παρεξηγηθούμε: Υπάρχουν πολλά καταχθόνια σχέδια κατά της κυβέρνησης. Δεν είναι αθώες όλες οι κριτικές που γίνονται. Είναι πολλοί εκείνοι που επιτίθενται για αλλότριους σκοπούς. Ολα αυτά όμως δεν συναθροίζονται σε ένα συντονισμένο σχέδιο. Είναι πολλοί οι παράγοντες που οδηγούν σ’ αυτή την εικόνα. Για παράδειγμα, η επιτυχία του Mega -το οποίο είχε το πλέον αιχμηρό για την κυβέρνηση δελτίο- στις τηλεθεάσεις οδήγησε κι άλλα κανάλια να οξύνουν τους τόνους. Ο ανταγωνισμός για τις τηλεθεάσεις δεν είναι ένας αμελητέος παράγοντας για τη διαμόρφωση των δελτίων, αλλά επίσης δεν είναι και ο μόνος.
Οι αντιδράσεις της Νέας Δημοκρατίας σ’ αυτό το πολύπλοκο σκηνικό επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω. Οι απειλές για αγωγές σε δημοσιογράφους (μία -αυτή του κ. Αδάμ Ρεγκούζα- υλοποιήθηκε ήδη) ρίχνουν λάδι στη φωτιά που την καίει. Σύμφωνοι! Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να προσφεύγει και στην αστική δικαιοσύνη, αλλά οι πολιτικοί δεν είναι «ο κάθε πολίτης». Κατ’ αναλογία θα λέγαμε ότι είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να κάνει κωλοτούμπες στο δρόμο, αλλά ένας υπουργός φυσικά δεν θα το έκανε επειδή θα μετρούσε το πολιτικό κόστος.
Έτσι η «Νέα Δημοκρατία» αντί να αντεπιτεθεί με φιλελεύθερα μέτρα στον αλυσοδεμένο από τις αγωγές Τύπο, αντεπιτέθηκε με απειλές αγωγών. Ναι! Είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας, αλλά -όπως είπε και ο Βίσμαρκ- «οι νόμοι είναι σαν τα λουκάνικα. Καλύτερα να μη δεις πώς γίνονται». Ειδικά οι νόμοι του κ. Βενιζέλου θα προσθέταμε εμείς…
Η κυβέρνηση πρέπει να συνηθίσει στην αυστηρή κριτική των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πρέπει να συνηθίσει και στην άδικη. Αυτές απαντώνται μόνο με μακροπρόθεσμες πολιτικές. Οχι με βραχυχρόνια μέτρα, και ειδικά με πολεμικού τύπου μέτρα. Πρέπει να πάψει να τρομάζει από κάθε τηλεπαράθυρο. Ας κάνει τη δουλειά για την οποία την εξέλεξε ο λαός και δεν έχει τίποτε να φοβάται. Ούτε καν τις ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 23.10.2005
