Η υπόθεση Siemens αρχίζει να μοιάζει πλέον με αμερικανικό φιλμ στο οποίο ατομικά δικαιώματα πολιτών συνθλίβονται ανάμεσα σε πολιτικούς και δικαστικούς σχεδιασμούς.
Ενώ η υπόθεση Siemens ξεκίνησε σαν γκανγκ κωμωδία με χαρτιά να χάνονται από τη δικογραφία και φωτοτυπικά να χαλάνε, τώρα εξελίσσεται σε τραγωδία σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του αστικού μας πολιτεύματος. Αφού η υπόθεση σύρθηκε δυόμισι χρόνια στα συρτάρια εισαγγελέων και ανακριτών, ενώ η Ελλάδα ήταν η τελευταία που ζήτησε δικαστική συνδρομή, για να μάθει τι γίνεται με τις διαβόητες μίζες, και αφού μέχρι και η Νιγηρία διαλεύκανε την υπόθεση, στην Ελλάδα επιδείχθηκε σπουδή μόλις πριν από τρεις μήνες για να συμπέσει με τις ευρωεκλογές. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο ανακριτής αποφάσισε να προσθέσει στις πολλές δικονομικές ατασθαλίες τη μεταμεσονύκτια σύλληψη της κόρης ενός από τους κατηγορούμενους με την κατηγορία ότι απεδέχθη γονική παροχή του πατέρα της!
Η υπόθεση έχει ξεφύγει· ακόμη και από τους σχεδιαστές της. Είναι κοινό μυστικό ότι η κυβέρνηση προσέβλεπε να συμπέσουν δικαστικές διώξεις κατά των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο της Siemens λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, έτσι ώστε να ισοφαριστούν οι εντυπώσεις από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου με προφυλακίσεις πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το σχέδιο όμως αυτό είχε δύο προβλήματα: πρώτον ήταν πολύ χονδρικά σχεδιασμένο με αποτέλεσμα να ξεφεύγουν πληροφορίες και εκτιμήσεις για εμπλοκή και «γαλάζιων στελεχών» στο σκάνδαλο, και δεύτερον το σύστημα έχει γίνει πλέον πολύ χαοτικό για να υποταχθεί ακόμη και στα καλύτερα σχέδια, πόσω δε μάλλον στα πρόχειρα. Το αποτέλεσμα ήταν να σκάσουν μια σειρά αστάθμητων παραγόντων και η υπόθεση αντί να ακολουθήσει την γραμμική πορεία, πλήττοντας μόνο το ΠΑΣΟΚ να στροβιλίζεται ανεξέλεγκτα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι σε αυτόν τον χαοτικό στροβιλισμό η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη «έχασαν την μπάλα». Απάντησαν πιο άτσαλα, επιτείνοντας τις εξελίξεις. Ξεχασμένα χαρτιά της δικογραφίας άρχισαν να αποκαλύπτονται· οι επί δυόμισι έτη ελεύθερα κινούμενοι νυν κατηγορούμενοι άρχισαν να πετάνε προς γνωστούς και άγνωστους προορισμούς· απόρρητα σήματα χάνονται στο κέντρο των Αθηνών κ.λπ. Ολα αυτά δημιούργησαν συνθήκες πανικού. Το αποτέλεσμα αυτού του πανικού ήταν η μεταμεσονύκτια σύλληψη της κόρης του κατηγορούμενου έξω από το σπίτι της.
Είναι σίγουρο ότι πολλά θα ειπωθούν για το τυπικό δικαίωμα του ανακριτή να προβεί σε αυτή την ακραία πράξη. Δίκιο θα έχουν· ένας ανακριτής έχει το δικαίωμα να συλλάβει οποιονδήποτε. Μόνο που κρίνεται γι’ αυτό από τους ανωτέρους του και φυσικά από την κοινή γνώμη. Εδώ, όμως υπάρχει ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα, από την παραβίαση δικονομικών κανόνων και καταρράκωσης των θεσμών. Η υπόθεση αρχίζει να μοιάζει πλέον με αμερικανικό φιλμ στο οποίο ατομικά δικαιώματα πολιτών συνθλίβονται ανάμεσα σε πολιτικούς και δικαστικούς σχεδιασμούς, ανάμεσα στις αστοχίες, στην ανικανότητα και στον υπερβολικό ζήλο κρατικών λειτουργών. Στον χαοτικό στροβιλισμό που έχει μπει η υπόθεση Siemens διακυβεύονται πλέον περισσότερα από την τύχη κάποιων κατηγορουμένων. Διότι, όπως είπε και ο Αμερικανός πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για την Δικαιοσύνη παντού.»
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 3.6.2009