Η χώρα μας, όμως, έχει περάσει τις ασθένειες, τις φοβίες και τα κόμπλεξ του παρελθόντος. Είναι η ισχυρή χώρα της γειτονιάς της και η πιο ανεπτυγμένη Δημοκρατία. Δεν φοβάται να διαλαλήσει τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της.
Ανακλαστικά λειτούργησαν οι δημοσιογράφοι στο «πρες-ρουμ», αμέσως μετά τα επεισόδια στον Εχίνο της Ξάνθης. Το ευτύχημα είναι ότι δεν λειτούργησε κατά τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση. Ο διάλογος του Αναπληρωτή Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Ευάγγελου Αντώναρου με τους δημοσιογράφους είναι χαρακτηριστικός. Αντιγράφουμε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:
«Δημοσιογράφος: Η Aγκυρα ζήτησε να ενημερωθεί για το τι έγινε στον Εχίνο;
Αντώναρος: Η Aγκυρα ζήτησε να ενημερωθεί για το συμβάν στον Εχίνο, το οποίο σας επαναλαμβάνω ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, χωρίς πολιτικές προεκτάσεις.
Δημοσιογράφος: Αναρωτήθηκε η κυβέρνηση και το διεμήνυσε στην Aγκυρα με ποιο δικαίωμα παρεμβαίνει στα ελληνικά εσωτερικά θέματα; Γιατί, αυτοί οι άνθρωποι εκεί πάνω είναι Έλληνες πολίτες.
Αντώναρος: Το συγκεκριμένο αίτημα για ενημέρωση δεν πιστεύουμε ότι αποτελεί παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας.
Δημοσιογράφος: Ικανοποιήθηκε το αίτημα, κ. Εκπρόσωπε;
Αντώναρος: Φαντάζομαι ότι δια της διπλωματικής οδού θα δοθούν οι πληροφορίες οι οποίες ζητούνται. Αυτές, άλλωστε, τις πληροφορίες τις δίνουμε εμείς και δημόσια. Όπως γνωρίζετε δεν υπάρχει τίποτε κρυφό, το οποίο δεν έχει περιέλθει σε γνώση της τουρκικής πλευράς.»
Παλαιά, η συνήθης πρακτική σε τέτοια ζητήματα ήταν ο ανέξοδος εθνικιστικός λαϊκισμός. Η πλειοδοσία με υψωμένο δάκτυλο. Η ρητορεία του τύπου: «Προειδοποιούμε, ότι μπλα, μπλα, μπλα… ότι δεν θα ανεχθούμε μπλα, μπλα, μπλα…» Και όλος ο υπόλοιπος κόσμος καταλάβαινε ότι κάτι φριχτό και φοβερό γίνεται στη Θράκη το οποίο απεγνωσμένα η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος προσπαθεί να κρύψει.
Η Ελλάδα είναι μια ανοιχτή κοινωνία. Μια Πολιτεία Δημοκρατική που δεν έχει τίποτε να κρύψει. Όποιος ή όποια κι αν ρωτά. Είτε η αυτή είναι η Τουρκία είτε ο Aγιος Μαυρίκιος. Έτσι κι αλλιώς, καθαρή Πολιτεία ερωτήσεις δεν φοβάται, επειδή ακριβώς έχει καθαρές απαντήσεις ισονομίας και ισοπολιτείας και αυξανόμενης ευημερίας. Με άλλα λόγια ακόμη κι αν δεν μας ρωτούσαν, εμείς έπρεπε να διαλαλήσουμε πως η ανοσία μερικών δεν αποτελεί πρόβλημα συμβίωσης στη Θράκη, ότι το ελληνικό κράτος δεν διαχωρίζει λατρευτικούς χώρους, αλλά αν υπάρξει προσβολή φέρεται σε όλους το ίδιο. Σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα.
Το ζήτημα είναι ότι για μια ακόμη φορά οι πανταχόθεν βαλλόμενοι πολιτικοί (που φοβούνται το πολιτικό κόστος, που δεν λαμβάνουν αποφάσεις κ.λ.π.) μοιάζουν να είναι πιο προχωρημένοι από τους εκφραστές της κοινωνίας και από την ίδια την κοινωνία. Ενώ η ορθή απάντηση σε αυτού του τύπου τα ερωτήματα είναι πως δεν τρέχει τίποτε, τα δημοσιογραφικά ανακλαστικά θέλουν τα στερεότυπα του τύπου: «σε νέα πρόκληση προχώρησε η Aγκυρα…»
Ένα πράγμα πρέπει να κατανοήσουμε. Η Ελλάδα, όπως και ο υπόλοιπος αναπτυγμένος κόσμος, μπαίνει σε μια νέα φάση. Αυτή της πολυπολιτισμικότητας. Αυτό δημιουργεί νέου τύπου ζητήματα. Τίποτε δεν είναι απλό και τίποτε δεν είναι εύκολο. Η χώρα μας, όμως, έχει περάσει τις ασθένειες, τις φοβίες και τα κόμπλεξ του παρελθόντος. Είναι η ισχυρή χώρα της γειτονιάς της και η πιο ανεπτυγμένη Δημοκρατία. Δεν φοβάται να διαλαλήσει τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της. Ξέρει πως κάθε ανοιχτή κοινωνία έχει διαρκώς νέες προκλήσεις, επειδή ακριβώς δεν είναι στάσιμη κοινωνία. Νέα πράγματα μπαίνουν διαρκώς στη συζήτηση, νέα δεδομένα ενσωματώνει. Αυτά, δεν την σκιάζουν. Αντιθέτως τα αντιμετωπίζει με καθαρούς και βαθιά δημοκρατικούς κανόνες. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Εκτός από την κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο, όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Είτε μνας αρέσει, είτε την φοβόμαστε η δημοκρατική οδός είναι η μόνη οδός για να αντιμετωπιστούν αυτού του τύπου τα ζητήματα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.11.2004
