Τελικά για την κυβέρνηση ισχύει αυτό που κάποτε ειπώθηκε για τον Ρίτσαρντ Νίξον: Αν δύο λάθη δεν φτιάχνουν κάτι σωστό δοκίμασε τα τρία.
Τελικά για την κυβέρνηση ισχύει αυτό που κάποτε ειπώθηκε για τον Ρίτσαρντ Νίξον: Αν δύο λάθη δεν φτιάχνουν κάτι σωστό δοκίμασε τα τρία. Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν υπήρξε συντονισμός στην αντίδραση του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι μεγάλες καταστροφές.
Με τις εκλογές να πλησιάζουν ταχύτατα εφευρέθηκε η «ασύμμετρη απειλή». Αυτή ήταν το δεύτερο λάθος. Ηταν ένα επικοινωνιακό εύρημα που δεν μπορούσε να έχει τύχη. Κι αφού αυτό δεν έγινε πιστευτό και δεν κάλυψε την προηγούμενη ολιγωρία, επιχειρήθηκε η ταχύτατη αποζημίωση των πληγέντων. Θεμιτό, αλλά η διαδικασία αποζημίωσης ήταν τόσο πρόχειρη που κατέληξε να γίνει της… δασοπυρόσβεσης. Οποιος προλάβαινε, πήγε με μια απλή υπεύθυνη δήλωση για να πάρει 3.000 ευρώ. Οι διαχειριστικές αδυναμίες που υπήρξαν κατά τη διάρκεια της πυρόσβεσης πιστοποιήθηκαν με την άναρχη καταβολή του επιδόματος. Το κόστος στους φορολογούμενους έφτασε μόνο την πρώτη μέρα τα 24 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς κατ’ ανάγκη να έχουν ανακουφιστεί οι πληγέντες.
Το πρώτο λάθος θα μπορούσε πιθανώς να αιτιολογηθεί από την έλλειψη εμπειρίας στη διαχείριση των κρίσεων και τον διαχρονικά σαθρό κρατικό μηχανισμό. Τα δύο επόμενα λάθη οφείλονται στο άγχος της επικοινωνιακής διαχείρισης της κρίσης, που απέτρεψε την ουσιαστική πολιτική για την επίλυση του προβλήματος.
Η «επικοινωνιολαγνεία» των στελεχών της Ν.Δ. δεν είναι νέα ιδιότητα. Προϋπήρχε της διακυβέρνησης, όταν η εξήγηση για κάθε εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ φορτωνόταν στα ΜΜΕ. Κορυφώθηκε μετά τον Μάρτιο 2004. Επειδή ακριβώς θεώρησε την υπεροχή του ΠΑΣΟΚ επικοινωνιακή, επιχείρησε επικοινωνιακά να διαχειριστεί τα προβλήματα. Αφαίρεσε δηλαδή από την πολιτική την ουσία της, που είναι οι λύσεις των προβλημάτων του τόπου, και τη συρρίκνωσε σε ασκήσεις επικοινωνίας. Μόνο που στο τέλος της ημέρας τα πραγματικά προβλήματα εκδικούνται. Η εικόνα δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα.
Δεν γνωρίζουμε πόσο χρόνο έχει η Ν.Δ. να επουλώσει τις πληγές που αυτή η κρίση της αφήνει. Αν όμως η κεντροδεξιά παράταξη εξακολουθήσει να ασχολείται με την εικόνα της -αν δηλαδή επαναπαυθεί στις δημοσκοπήσεις που τη δείχνουν σχεδόν ανέπαφη με τη μισή Πελοπόννησο καμένη- τότε η ζημιά της παράταξης θα είναι σε βάθος χρόνου πολύ μεγαλύτερη από όποιο ποσοστό κι αν επιτύχει στις ερχόμενες εκλογές.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 30.8.2007
