Η σιωπηρή πλειοψηφία που δίνει τις εκλογικές νίκες είναι πεπεισμένη ότι τα μαγικά ραβδιά του λαϊκισμού, που με μαεστρία χειριζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, συσσωρεύουν αντί να λύσουν προβλήματα.
Σε ότι αφορά το εγχείρημα του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη ο ορισμός που έδωσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Απόστολος Ανδρεουλάκος είναι αρκετός: «Δεν είναι ακροδεξιός», είπε. «Είναι ελαφροξεξιός».
Το εγχείρημα του κ. Καρατζαφέρη δεν είναι μακράς πνοής. Συσπειρώνει δυσαρέσκειες – σ’ αυτή τη φάση την δυσαρέσκεια των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας που δεν κατενόησαν το άνοιγμα με τον κ. Γιάννη Τζαννετάκο – αλλά δεν μπορεί να τραβήξει μακριά. Ο λαϊκισμός του κ. Καρατζαφέρη είναι αντιγραφή παλαιότερων λαϊκισμών (π.χ. του Ανδρέα Παπανδρέου) τους οποίους ο ελληνικός λαός γνώρισε, προς στιγμήν ασπάστηκε και μετά απέρριψε ως αδιέξοδους. Το εγχείρημα του ΛΑΟΣ ήδη παρουσιάζει ρωγμές, αλλά ζημιά στην εκλογική αριθμητική μπορεί να κάνει. Εάν οι συνθήκες ευνοήσουν το μικρό έστω ποσοστό του νεοπαγούς ηγέτη μπορεί να στερήσει από τη Νέα Δημοκρατία τις εκλογές. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πράγματι ο κ. Καρατζαφέρης είναι ένα αγκάθι στα πλευρά της Ν.Δ. Αν θα γίνει πληγή, εξαρτάται από την μετέπειτα χειρισμούς της ηγετικής ομάδας της Ρηγίλλης.
Το χειρότερο δυνατό σενάριο θα υπάρξει αν η Νέα Δημοκρατία αποφασίσει να συνδιαλλαγεί μαζί του ή να απευθυνθεί με θέσεις και συνθήματα στο μικρό ούτως ή άλλως ποσοστό που αγγίζει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ. Αυτό θα σημάνει ακύρωση όλου του εγχειρήματος του μεσαίου χώρου, στο οποίο έχει επενδύσει τόσα πολλά η Ν.Δ. και δείχνει τα αγαθά του αποτελέσματα. Η Νέα Δημοκρατία κρυσταλλώνεται στη σκέψη των μετριοπαθών ψηφοφόρων του Κέντρου ότι είναι ένα σύγχρονο, φιλελεύθερο, αστικό ευρωπαϊκό κόμμα. Οποιοδήποτε θόλωμα αυτής της εικόνας μάλλον αφαιρεί παρά θα προσθέσει σε εκλογική δύναμη.
Η δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος προς το ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένη λόγω των μεγάλων προβλημάτων που βιώνει πλέον η ελληνική κοινωνία. Δεδομένο είναι επίσης ότι οι παραδοσιακές προτάσεις για την επίλυση αυτών των προβλημάτων (όσο κι αν συγκινούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού) ελάχιστους πείθουν. Το πείραμα από πλευράς ΠΑΣΟΚ με τον κ. Σημίτη αυτό απέδειξε. Παρά τις ύβρεις που έχει δεχθεί πανταχόθεν η εκσυγχρονιστική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο λαός είναι πεπεισμένος ότι με τις εθνεγερτήριες κορώνες του αποκαλούμενου «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ», και τα σοσιαλιστικά φληναφήματα του ίδιου κομματιού του ΠΑΣΟΚ προβλήματα δεν λύνονται. Η συντριπτική πλειοψηφία έβρισε τον κ. Σημίτη για τα Ίμια, τον Οτσαλάν και τη Σερβία, γκρίνιαξε για τις αποκρατικοποιήσεις, φώναξε για την «καπιταλμανία» και τον … υπερψήφισε. Οι ανατολικού, σοσιαλιστικού, φιλολαϊκού τύπου τυχοδωκτισμοί κάποιας πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά ελπίδα, ούτε εντός ούτε εκτός κόμματος.
Το ίδιο ισχύει και για τη Νέα Δημοκρατία. Η σιωπηρή πλειοψηφία που δίνει τις εκλογικές νίκες είναι πεπεισμένη ότι τα μαγικά ραβδιά του λαϊκισμού, που με μαεστρία χειριζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, συσσωρεύουν αντί να λύσουν προβλήματα. Αυτή η πλειοψηφία θα προτιμήσει τη Νέα Δημοκρατία μόνο αν έχει πεισθεί ότι είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, μακριά από λαϊκισμούς και ανέξοδες υποσχέσεις. Όλα τ’ άλλα είναι εκλογική αριθμητική επί χάρτου που την Κυριακή των εκλογών δείχνει διαφορετικά από τα υπολογιζόμενα αποτελέσματα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.10.2002
