Δέκατη όγδοη σε κατάταξη είναι η χώρα μας στις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις την περίοδο 1998-2002, με μέσο όρο 1,06 δισεκατομμύρια δολάρια κατ’ έτος.
Δέκατη όγδοη σε κατάταξη είναι η χώρα μας στις Aμεσες Ξένες Επενδύσεις την περίοδο 1998-2002, με μέσο όρο 1,06 δισεκατομμύρια δολάρια κατ’ έτος. Η επιτυχία αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι ο κατάλογος περιλαμβάνει 22 ευρωπαϊκές χώρες και πάνω μας βρίσκονται η Πολωνία (6,8 δις δολάρια), η Τσεχία (5,6 δις), η Ουγγαρία με 3,3 δις, η Σλοβακία με 1,7 δις. Σιγά να μην αφήσουμε εμείς -πατενταρισμένοι αντιιμπεριαλιστές- το πολυεθνικό κεφάλαιο να μας πιει το αίμα. Και σιγά να μην αφήσουμε τα μονοπώλια να έρθουν, τάχα μου να επενδύσουν, ενώ βασικό τους μέλημα είναι να τσακίσουν τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.
Το ενθαρρυντικό μάλιστα είναι ότι θα παραμείνουμε στην 18η θέση και τα επόμενα πέντε χρόνια (2003-2007). Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να μας ανησυχήσει. Οι ξένες επενδύσεις θα αυξηθούν! Θα φτάσουν δηλαδή κατά μέσο όρο στα 1,7 δις ανά έτος, ήτοι θα μας έρθουν κάθε χρόνο 640 εκατ. δολάρια περισσότερα! Αυτό σημαίνει ότι η επαγρύπνηση της ΓΣΕΕ είναι σε ύφεση. Μήπως άφησε κανείς κανένα παραθυράκι ανοιχτό και μπάζει καπιταλισμό; Ας το ψάξει ο κ. Πολυζωγόπουλος. Δεν είναι καιρός για πολυτέλειες της ελεύθερης αγοράς στην Ελλάδα, την τελευταία κομουνιστική γωνιά της Ευρώπης…
Από παλιά το εργατικό κίνημα έδωσε μεγάλες μάχες για τον αποκαπιταλισμό της χώρας («αποβιομηχάνιση» το λένε τα παπαγαλάκια της ελεύθερης αγοράς). Όταν έφευγε η Pirelli από την Πάτρα, είχε παρέμβει ο τότε πρωθυπουργός. Συμφώνησαν σε επίπεδο κορυφής να μείνει, αλλά ευτυχώς επαγρυπνούσαν οι συνδικαλιστές του Εργατικού Κέντρου Πάτρας. Έκαναν τις απαιτούμενες απεργίες και των εχθρών τα φουσάτα δεν έμειναν.
Τώρα όμως τα συνδικάτα, αλλά και τα κόμματα της Αριστεράς, άρχισαν να πλήττονται από τον ιό του άτυπου καπιταλισμού. Ομόθυμα ζήτησαν να μείνει το εργοστάσιο της πολυεθνικής «Σίσερ Πάλκο» στα Πετράλωνα. Με άλλα λόγια ζητούν από την κυβέρνηση να υποχρεώσει τους ανθρωπόμορφους καπιταλιστές να πιουν το αίμα των εργαζομένων με το μπουρί της σόμπας. Ευτυχώς όμως η κυβέρνηση θυμάται το σοσιαλιστικό της παρελθόν και διατηρεί τη γραφειοκρατία στα επίπεδα της πάλαι ποτέ ένδοξης ΕΣΣΔ. Για κάθε εργαζόμενο που θα θέλει να προσλάβει μια πολυεθνική, εμείς θα έχουμε 8 δημοσίους υπαλλήλους. Για να δούμε ποιος θα νικήσει; Το πολυεθνικό κεφάλαιο, ή η σοσιαλιστική προοπτική του τόπου;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 10.5.2003
