Οι Αμερικανοί ζουν υπό το κράτος πανικού τους τελευταίους 18 μήνες.
Το 1991 τίποτε δεν έδειχνε ότι μπορούσε να σταματήσει τον πατέρα Μπους από μια θριαμβευτική επανεκλογή στην Προεδρία των ΗΠΑ. Ένα χρόνο πριν είχε κερδίσει τον Πόλεμο του Κόλπου και η δημοτικότητά του είχε εκτοξευθεί στα ουράνια. Το Νοέμβριο του 1992 ένας άσημος κυβερνήτης του Αρκανσο έμπαινε αντί του πατέρα Μπους στο Λευκό Οίκο. Ο σύμβουλος επικοινωνίας του Μπιλ Κλίντον, ονόματι Τζέϊμς Κάρβιλ, είχε προβλέψει τη νίκη του αφεντικού του λέγοντας το ιστορικό: «Είναι η οικονομία ανόητε (που θα δώσει τη νίκη στις εκλογές)».
Το 2002 η αμερικανική οικονομία μετά το μπουμ της δεκαετίας του 1990, παρουσιάζει σημάδια κάμψης. Η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται, η ανεργία ανηφορίζει, οι προσωπικές χρεοκοπίες αυξάνονται και παρ’ όλα αυτά το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και ο κ. Μπους (νεότερος) πέτυχαν μια εντυπωσιακή νίκη στις χθεσινές (μεσ)εκλογές. Η παλιά «καρβίλειος ρήση» (it’s the economy stupid!) δείχνει να μη λειτουργεί πια. Πιθανότατα θα αντικατασταθεί από μια άλλη: «είναι η ασφάλεια ανόητε!».
Οι Αμερικανοί ζουν υπό το κράτος πανικού τους τελευταίους 18 μήνες. Όλη η φιλελεύθερη παράδοση υποχωρεί μπροστά στον τρόμο της Αλ Κάιντα και της εγχώριας τρομοκρατίας. Κρεμάστηκαν σε ένα πρόεδρο, γνωρίζοντας ότι δεν είναι ικανός για πολλά, είναι όμως και ταυτόχρονα αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων. Το ίδιο θα γινόταν ακόμη κι αν ο Γκούφι προέδρευε. Η ανασφάλεια οδηγεί στην ανάγκη κάθε εξουσίας. Ακόμη κι εκείνης ενός υπουργικού συμβουλίου που προΐσταται ο Τζούνιορ.
Τελικά η ιστορία μπορεί να αποδείξει ότι είχε δίκιο ο Σάμιουελ Χάντικτον που πριν την «Σύγκρουση των Πολιτισμών» είχε γράψει στο άγνωστο, αλλά σημαντικό για την συντηρητική σκέψη, βιβλίο «Ο Στρατιώτης και το Κράτος» (1957). «Η ανάπτυξη της αμερικανικής φιλελεύθερης κοινωνίας», ισχυρίστηκε «ο Χάντινγκτον, οφείλεται σε … γεωγραφικό ατύχημα. Από το τέλος του πολέμου ενάντια στους Αγγλους το 1812 μέχρι το Περλ Xάρμπορ δεν υπήρχαν και πολλές έγνοιες για εξωτερικές απειλές. Η Εθνική Ασφάλεια ήταν δεδομένη και λόγω της έλλειψης απειλών στους φιλελεύθερους θεσμούς δεν υπήρχε χώρος για πραγματική συντηρητική πολιτική. Η τεχνολογική ανάπτυξη, το Περλ Xάρμπορ, η ατομική βόμβα και οι διηπειρωτικοί πύραυλοι έδειξαν ότι η γεωγραφία δεν αποτελεί πλέον εμπόδιο στις εξωτερικές απειλές έναντι των μοναδικών φιλελεύθερων θεσμών των ΗΠΑ.»
Τώρα που οι απειλές έγιναν περισσότερες μπορεί να δούμε ένα πισωγύρισμα στους δημοκρατικούς θεσμούς χωρίς προηγούμενο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.11.2002