Έβγαλαν οι γραφειοκρατίσκοι του «Κέντρου Σάιμον Βίζενταλ» ταξιδιωτική οδηγία για τους «Ολυμπιακούς Αγώνες» και… λαχτάρησαν άπαντες οι γελοιογράφοι της χώρας. Έτσι φτιάχνει φαντάσματα αντισημιτισμού πίσω από τα οποία θα κρυφτεί ο πραγματικός αντιεβραϊκός ρατσισμός…
Μωρ’ τι μας λές! Έβγαλαν οι γραφειοκρατίσκοι του «Κέντρου Σάιμον Βίζενταλ» ταξιδιωτική οδηγία για τους «Ολυμπιακούς Αγώνες» και λαχτάρησαν άπαντες οι γελοιογράφοι της χώρας. Από τον Στάθη (Σταυρόπουλο), μέχρι τον Γιάννη Καλαϊτζή, και από τον Διογένη Καμένο μέχρι τον Δημήτρη Χαντζόπουλο και μέχρι τον Σπύρο Ορνεράκη. Όλους τους παραπάνω εγκαλεί το διαβόητο «Κέντρο Σάιμον Βίζενταλ» για αντισημιτισμό διότι η πένα τους σκιαγράφησε πικρά -και μερικές φορές υπερβολικά- αυτό που όλοι ξέρουν αλλά οι διάφοροι γραφειοκράτες της μνήμης του εβραϊσμού θέλουν να αποσιωπήσουν: ότι ο Αριέλ Σαρόν και η κυβέρνησή του είναι εγκληματίες πολέμου και κάποτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν γι’ αυτό.
Η σάτιρα γίνεται πολλές φορές ιερόσυλη. Τις περισσότερες φορές υπερβολική. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία δεν είναι σάτιρα. Μπορεί, λοιπόν να είναι κατανοητή η ευαισθησία των εβραίων όλου του κόσμου στον αντισημιτισμό -υπήρξε διάχυτος στην χριστιανική Ευρώπη, υπάρχει ακόμη σε όλο τον κόσμο- αλλά τα διάφορα κέντρα διαχείρισης της μνήμης του Ολοκαυτώματος χρησιμοποιούν τον υπαρκτό αντισημιτισμό για να αποσιωπήσουν τα επίσης πραγματικά εγκλήματα πολέμου που τώρα γίνονται στην Παλαιστίνη.
Θίχτηκαν, λοιπόν, οι γραφειοκράτες του «Σάιμον Βίζενταλ» που ο σκιτσογράφος κ. Δημήτρης Χαντζόπουλος απεικόνισε τον κ. Σαρόν ως χασάπη. Ε, τι να κάνουμε! Στην Ελλάδα «χασάπηδες» βαφτίζουμε όσους σκοτώνουν γυναικόπαιδα. Για οποιοδήποτε λόγο κι αν το κάνουν: ρατσιστικό ή πολιτικό. Αν δεν τους αρέσει ο όρος υπάρχει και το ξύδι. Εξάλλου, «Χασάπη της Λυών» βαφτίσαμε και τον Κλάους Μπάρμπι (κι ας μην θεωρηθεί το παραπάνω ότι εξισώνουμε τη θηριωδία του Ναζισμού με τα εγκλήματα πολέμου στην Παλαιστίνη). Δεν εξετάσαμε γιατί το έκανε. Οι πράξεις του, τον χαρακτήρισαν «χασάπη» κι αν θέλει κάποιος ας χαρακτηρίσει τον όρο «blood libel».
Το έχουμε γράψει και παλιότερα: «Ο Εβραϊσμός, ιστορικά, υπήρξε από τα πιο φιλελεύθερα και πιο προοδευτικά κομμάτια των κοινωνιών της Δύσης. Το μαρτυρούν οι πλειάδα των φιλοσόφων, καλλιτεχνών και συνδικαλιστών που μπόλιασαν τη δυτική σκέψη με την συνεισφορά τους: Σπινόζα, Μάρξ, Φρόιντ, Χάνα Aρεντ, Πρίμο Λέβι, Ρέιμον Αρόν, Ντανιέλ Κον Μπεντίντ, Αβραάμ Μπεναρόγια (από τους πρώτους έλληνες συνδικαλιστές) κι εκατοντάδες άλλοι υπήρξαν η ψυχή του Εβραϊσμού. Αυτή η ψυχή αντιστάθηκε σε κάθε τύπο απολυταρχίας, πολέμησε κάθε είδους λογοκρισία. Αυτή την ψυχή μολύνουν οι γραφειοκράτες του «Κέντρου Σάιμον Βίζενταλ».
Το εν λόγω Κέντρο κάποτε πρόσφερε πολλά. Είχε λόγο ύπαρξης για να μην μείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έκαναν οι Ναζί. Έφυγαν οι πρώτες γενιές και τώρα η γραφειοκρατία του ψάχνει λόγο ύπαρξης. Εξέλειψαν οι Ναζί και τώρα θέλει να γίνει χωροφύλακας των γραμμάτων και της τέχνης. Αυτό, όμως, προσβάλει πρώτα απ’ όλα τις ίδιες τις εβραϊκές παραδόσεις. Προσβάλει την δυτική κατάκτηση της ελευθερολογίας. Το πρόβλημα λοιπόν μάλλον αντιμετατίθεται: αν το “Κέντρο Σάιμον Βίζενταλ” εκφράζει σήμερα τον Εβραϊσμό, τότε μάλλον ο Εβραϊσμός έχασε την ψυχή του…»
Ας μην ταυτίζουν λοιπόν το εβραϊσμό με την κυβέρνηση Σαρόν τα διάφορα προπαγανδιστικά κέντρα. Προσβάλουν την μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του «Ολοκαυτώματος». Φτιάχνουν φαντάσματα αντισημιτισμού πίσω από τα οποία θα κρυφτεί ο πραγματικός αντιεβραϊκός ρατσισμός…
Το παραπάνω σκίτσο του κ. Δημήτρη Χαντζόπουλου («Νέα» 24.3.2004) είναι κατά το «Κέντρο Σάιμον Βίζενταλ» αντισημιτικό. Η παρακάτω φωτογραφία που απεικονίζει το έργο Σαρόν εμπίπτει στην κατηγορία του «αντισημιτισμού»;
Ακόμη και αυτή η γελοιογραφία του κ. Διογένη Καμένου θεωρήθηκε αντισημιτική από το «Κέντρο Σάιμον Βίζενταλ»!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.5.2004
