Το πιο θλιβερό στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι πλέον τα φαινόμενα βίας των μειοψηφιών. Αυτά τα συνηθίσαμε. Είναι η έκλειψη του ορθού λόγου σε χώρους οι οποίοι στον υπόλοιπο κόσμο είναι ναοί του ορθού λόγου.
Μόνιμο επιχείρημα των βιαστών στα δικαστήρια είναι «φορούσε προκλητικό μίνι, που σημαίνει ότι “τα ήθελε”, κ. πρόεδρε.» Το επιχείρημα των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων στην Κομοτηνή, όταν επιτέθηκαν στον χώρο που συνεδρίαζαν οι πρυτάνεις, ήταν ότι «οι πρυτάνεις “δεν τα ήθελαν”».
Το περασμένο Σαββατοκύριακο συνεδρίασαν στην Κομοτηνή οι πρυτανικές αρχές όλης της χώρας για να εξετάσουν την πορεία του νόμου – πλαισίου για την ανώτατη παιδεία. Υπό τον φόβο των γνωστών «επαναστατών με τις φαιοκόκκινες σημαίες» μαζεύτηκαν σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης και όχι σε κάποια αίθουσα του πανεπιστημίου. Εκτός του ξενοδοχείου είχαμε τη γνωστή παράσταση. Μαζεύτηκαν εκατό έως διακόσιοι κρανοφόροι της προόδου. Με στρατιωτικό βηματισμό και συνθήματα του στιλ «λαέ μη σκύβεις το κεφάλι…» επιχείρησαν να σπάσουν το μπλόκο της αστυνομίας.
Ως εδώ, όλα ειναι γνωστά κι αναμενόμενα. Ο μόνος τρόπος για να παίξουν στην TV οι ελάχιστοι είναι να ανεβάσουν ένα σόου που εμπεριέχει σύγκρουση με τα ΜΑΤ. Το καινοφανές στην προχθεσινή παράσταση ήταν η δήλωση του αρχηγού των κρανοφόρων επαναστατών: «έπειτα από δύο χρόνια κίνημα(;)», είπε στις κάμερες, «αυτοί οι κύριοι αποφάσισαν να συνεδριάσουν εκτός ασύλου».
Αυτή η δήλωση χρήζει διερεύνησης. Τι ακριβώς εννοούσε ο ποιητής και γιατί είναι επαναστατικό αμάρτημα η συνεδρίαση των πρυτάνεων εκτός «ασύλου»;
Κατ’ αρχήν, πρέπει να διευκρινίσουμε το αυτονόητο: κάθε ομάδα ανθρώπων μπορεί να συνεδριάζει όπου κάνει κέφι ή μπορεί. Είτε εντός είτε εκτός ασύλου. Είτε σε ξενοδοχείο είτε στην κορυφή των Ιμαλαίων. Βέβαια, είναι ντροπή για τη χώρα και την ακαδημαϊκή μας κοινότητα να μην μπορούν οι πρυτανικές αρχές, υπό τον φόβο των αριστερών τραμπούκων, να συγκενρωθούν εντός των πανεπιστημίων, αλλά δυστυχώς το συνηθίσαμε και αυτό. Νόμος στα πανεπιστήμια είναι η θέληση εκείνων που κουβαλούν στειλιάρια με κόκκινα ή φαιοκόκκινα σημαιάκια στην άκρη. Το άσυλο χρησιμεύει στην επαναστατική υπονόμευση των συνεδριάσεων των πρυτανικών αρχών, δηλαδή στην παρεμπόδιση της ελευθερίας του λόγου. Με ιδεολογικά προσχήματα έχουν εγκαθιδρυθεί σε όλη την επικράτεια δεκάδες ανεξάρτητες του νόμου περιφέρειες, κάτι σαν τα Ζωνιανά με ιδεολογική προβιά.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να ψέγονται οι πρυτάνεις, διότι δεν επέλεξαν να συνεδριάσουν εντός του «ασύλου» που απολαμβάνουν οι τραμπούκοι. Ετσι οι τελευταίοι θα μπορούσαν να τους χτίσουν ανενόχλητοι εντός του γραφείου που συνεδριάζουν ή να τους κρατήσουν ομήρους μέχρι να αποφασίσουν όσα οι μειοψηφίες θέλουν. Κάτι αντίστοιχο θα ήταν να διαμαρτύρονται οι κουμποροφόροι των Ζωνιανών γιατί η ΕΛ.ΑΣ. δεν κάνει το συνέδριο των ειδικών φρουρών στην ορεινή Κρήτη.
Το πιο θλιβερό στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι πλέον τα φαινόμενα βίας των μειοψηφιών. Αυτά τα συνηθίσαμε. Είναι η έκλειψη του ορθού λόγου σε χώρους οι οποίοι στον υπόλοιπο κόσμο είναι ναοί του ορθού λόγου. Η επαναστατική «λογική» που εμφανίζεται κυρίαρχη σήμερα στα ΑΕΙ -ίσως επειδή είναι φωνασκούσα- έχει κάνει κάθε διάλογο αδύνατο. Στο όνομα της ελευθερίας διακίνησης των ιδεών παρεμποδίζεται κάθε συζήτηση. Είτε με τα στειλιάρια είτε με παραλογισμούς. Και τελικά δεν ξέρουμε ποιο από τα δύο είναι το χειρότερο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 4.3.2008
