Πρέπει «Ελληνική Αστυνομία να σταματήσει τις θανατηφόρες καταδιώξεις σε δημόσιους δρόμους»;
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πολύπλοκο και γι’ αυτό περισσεύουν οι απλοϊκές λύσεις. Μία από αυτές προκρίνει σύνορα ερμητικά κλειστά. Αυτό δεν είναι απλώς ανεδαφικό –ειδικά σε ό,τι αφορά τη θάλασσα– είναι και απάνθρωπο. Ας σκεφτούμε μόνο πόσοι Eλληνες διέσχισαν «παρανόμως» τα σύνορα για να προστατευτούν από τη βία της δικής μας δικτατορίας. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που διώκονται για τις πεποιθήσεις ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους. Δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους αν δεν διασχίσουν «παρανόμως» τα σύνορα. Υπάρχουν και άλλοι που απλώς γίνονται θύματα της ανασφάλειας ημιδικτατόρων, όπως έγινε με τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που καταδιώκει ο κ. Ταγίπ Ερντογάν.
Υπάρχει και η άλλη απλοϊκή λύση, που θέλει τα σύνορα διάπλατα ανοιχτά. Βεβαίως σε έναν άλλο κόσμο, ολίγον νεοφιλελεύθερο, δεν πρέπει να υπάρχουν εμπόδια εισόδου σε όλους τους συντελεστές παραγωγής, όπως η εργασία. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν αδικαιολόγητες φοβίες περί «αλλοίωσης» των πολιτισμών (οι πολιτισμοί έτσι κι αλλιώς μπολιάζονται και αλλοιώνονται χιλιάδες χρόνια τώρα και όχι μόνο από μετανάστες) και δικαιολογημένα παράπονα για τις επιβαρύνσεις του κράτους πρόνοιας. Καλώς ή κακώς, οι γηγενείς έχουν επενδύσει πολλά δισ. εισφορών από την εργασία τους, ή φόρων από τον πλούτο τους, για να κάνουν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Αυτό έχει κάποια ελαστικότητα· μπορεί να χωρέσει κάποιους παραπάνω, αλλά έχει και τα όριά του. Η απειλή διάρρηξής του, ιδίως σε περιόδους κοινωνικής ανασφάλειας, μπορεί να στρέψει τους πολίτες στην άλλη απλοϊκή «λύση» που είναι η Ακροδεξιά.
Επομένως στα σύνορα πρέπει να υπάρχει κάποιος έλεγχος, τηρώντας τις πρόνοιες του εγχώριου και διεθνούς δικαίου. Σε αυτόν τον έλεγχο τέσσερις οργανώσεις (μεταξύ αυτών και η Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης) είδαν έναν «ανηλεή πόλεμο, που, εδώ και δεκαετίες, διεξάγουν τα ευρωπαϊκά κράτη, με τη συμμετοχή φυσικά της Ελλάδας, ενάντια στους πρόσφυγες». Εντοπίζουν το θλιβερό γεγονός ότι υπήρξαν «τουλάχιστον 18 νεκροί και 54 τραυματίες στον ίδιο δρόμο που ακολουθούν οι πρόσφυγες από τον Εβρο προς τη Θεσσαλονίκη και από εκεί ξανά στα σύνορα, για να φτάσουν τελικά σε κάποια χώρα της Δυτικής Ευρώπης» και επισημαίνουν ότι «όλα σχεδόν τα παραπάνω “ατυχήματα” έχουν άμεσα προκληθεί από τις βίαιες καταδιώξεις που πραγματοποιεί η Ελληνική Αστυνομία. Οι καταδιώξεις αυτές αποτελούν έτσι άλλο ένα όπλο –δίπλα στον φράχτη, στα στρατόπεδα, στα ναρκοπέδια, στον εγκλεισμό– και επεκτείνουν τον πόλεμο ενάντια στους πρόσφυγες από τα σύνορα στην ενδοχώρα». Απαιτούν, δε, «από την κυβέρνηση και την Ελληνική Αστυνομία να σταματήσει τώρα τις θανατηφόρες καταδιώξεις σε δημόσιους δρόμους» (7.12.2019).
Βεβαίως κάθε ζωή είναι πολύτιμη και μέγα κρίμα όταν χάνεται. Αλλά πριν από τις «θανατηφόρες καταδιώξεις» προηγείται ένα σινιάλο των αστυνομικών σε κάποιο όχημα να σταματήσει, όχημα στο οποίο ουδείς γνωρίζει τι εμπεριέχει. Μπορεί να έχει ανθρώπους, αλλά μπορεί ναρκωτικά, όπλα, κάποιο θύμα απαγωγής κ.λπ. Επομένως, η πρόταση αυτών των οργανώσεων είναι να μην κάνει η ΕΛ.ΑΣ. ουδεμία καταδίωξη.
Το δεύτερο είναι ότι ναι μεν η Ελλάδα δεν είναι τόπος προορισμού, αλλά είδαμε τα αποτελέσματα των «ανοιχτών συνόρων» που είχε εγκαινιάσει η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου τότε που οι πρόσφυγες λιάζονταν για λίγο και μετά εξαφανίζονταν. Η Ακροδεξιά σαρώνει εκλογικώς στην Ευρώπη. Καλές ακούγονται οι ρομαντικές όσο και απλοϊκές λύσεις, αλλά οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 24.2.2019