Τα θέματα της επικαιρότητας παίρνουν φωτιά, αλλά καίγονται σαν πυροτέχνημα.
Πολύ θα το ήθελαν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να είναι ο ΕΝΦΙΑ «περυσινά ξινά σταφύλια» (όπως είπε ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης), αλλά για όσους μπήκαν αυτές τις μέρες στο Taxis, βρήκαν και τα φετινά σταφύλια να είναι ξινά. Ειδικά εκείνοι που είχαν την αφέλεια να ψηφίσουν ένα από τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης επειδή ο φόρος ήταν «άδικος και παράλογος, που δεν διορθώνεται αλλά καταργείται» (Αλ. Τσίπρας 14.9.2014) ή «ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος που οι Ελληνες δεν πρέπει να πληρώσουν» (Πάνος Καμμένος 21.9.2014).
Αν όμως εξαιρέσουμε τον ΕΝΦΙΑ, που τον υπενθυμίζουν τα «ραβασάκια» της εφορίας κάθε χρόνο, οι (κατά Αγγελο Στάγκο) συρανέλ βρίσκουν και κάνουν. Ποντάρουν στην ασθενή μνήμη των πολιτών και νιώθουν πως μπορούν να λένε ό,τι τους καπνίσει, βέβαιοι ότι έπειτα από λίγο καιρό, και παρά τον μεγάλο θόρυβο, θα ξεχαστεί.
Ποιος θα θυμάται σε ένα χρόνο τα αμίμητα που είπε την Κυριακή στον ΣΚΑΪ ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης ότι «τον Αύγουστο του 2018 θα βγούμε από το μνημόνιο και τότε θα ανοίξουν οι κάνουλες»; Ή ποιος θυμάται ότι τον Σεπτέμβριο του 2016 η αιτία των δασικών πυρκαγιών δεν ήταν «οργανωμένα σχέδια εμπρηστών», αλλά οι «ξηρές καταιγίδες» που ανακάλυψε ο κ. Τσίπρας πετώντας πάλι με Σινούκ; Μοιάζει σαν να πέρασαν χρόνια, αλλά ήταν μόλις πριν οκτώ μήνες όταν ο υφυπουργός Παιδείας Κώστας Ζουράρις δήλωνε: «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν» (14.12.2016).
Η ασθενής μνήμη οφείλεται κατ’ αρχάς στο γεγονός ότι οι κυβερνώντες λένε τόσα πολλά και ασυνάρτητα που είναι αδύνατον να βγάλει κάποιος άκρη.
Υπάρχει όμως και κάτι βαθύτερο. Στην εποχή των social media τα θέματα της επικαιρότητας παίρνουν φωτιά, αλλά καίγονται σαν πυροτέχνημα. Είναι τόσο πολλά τα σχόλια και τόσο μεγάλη η ένταση, που κάθε θέμα πολύ σύντομα κουράζει. Οι ειδήσεις που εξάπτουν το ενδιαφέρον του κοινού γίνονται trend (δηλαδή της μόδας) για λίγο και μετά εξαφανίζονται πλακωμένες από τις επόμενες. Ετσι προχθές «τρένταρε» ο #ΜΟΥΦΑΝΤΡΕΑΣ, που είχε ως αφορμή το άρθρο του πρωθυπουργού διά του οποίου έβαζε τον ΣΥΡΙΖΑ με τους πραματευτάδες. Πριν υπήρχαν οι αγώνες της Εθνικής και μετά η ξαφνική αδιαθεσία του κ. Βούτση.
Στον κόσμο των social media η πραγματικότητα περνά σαν ζάπινγκ. Δεν εμβαθύνει· αδύνατον με 140 χαρακτήρες. Δεν αποτυπώνεται στη μνήμη· πώς θα μπορούσε με τέτοιον καταιγισμό πληροφοριών και σχολίων;
Γι’ αυτό και τα πρωτοπαλίκαρα της Πρώτης Φοράς Αριστερά με ολίγη από ακροδεξιά νιώθουν ασφαλείς να αμολήσουν όποια ανοησία τούς κατέβει. «Ελα, μωρέ τώρα! Ποιος θα το θυμάται;», λένε και δυστυχώς έχουν δίκιο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.9.2017