Φυσιολογικά ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να καλεί τον κ. Μητσοτάκη να υπερψηφίσει για Πρόεδρο κάποιον αριστερό. Τόση αξιοπιστία έχει το «κεντροαριστερό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ»; Στον αγώνα ενωμένοι αλλά στην Προεδρία χώρια;
«Εγώ θέλω να κλείσω με το κρίσιμο θέμα της σημερινής διαδικασίας. Προκάλεσα πολλάκις τον κ. Μητσοτάκη να απαντήσει. Δεσμεύεται ότι θα στηρίξει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την επανεκλογή του ή δεν δεσμεύεται;» είπε στη Βουλή ο πρωθυπουργός (13.2.2019) προκαλώντας διαμαρτυρίες από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας. «Παρακαλώ», παρενέβη ο πρόεδρος της Βουλής, «ο καθένας έχει το πρόβλημά του. Δεν θα του το πείτε εσείς…».
Πραγματικά έδειχνε να έχει μεγάλο πρόβλημα ο κ. Αλέξης Τσίπρας για το μέλλον του κ. Προκόπη Παυλόπουλου και γι’ αυτό κάλεσε τρεις φορές τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη να δεσμευτεί ότι θα τον ψηφίσει. Αλλά πάλι, αυτό ήταν «το κρίσιμο θέμα της [προχθεσινής] διαδικασίας»; Ηταν δευτερεύον το ζήτημα της «λήψης απόφασης επί των προτάσεων για την αναθεώρηση των διατάξεων του Συντάγματος», όπως έλεγε και ο τίτλος στην ημερήσια διάταξη της Βουλής;
Βεβαίως «καθένας έχει το πρόβλημά του», που είπε και ο κ. Βούτσης, αλλά ο στόχος του πρωθυπουργού ήταν –όπως και με τη συμφωνία των Πρεσπών– όμοιος κι απαράλλαχτος. Τον διατύπωσε, εξάλλου, και ο ίδιος στη Βουλή, αφού έχρισε την εκλογή του κ. Παυλόπουλου κρίσιμο θέμα της συζήτησης: «Καλά εσωκομματικά ξεμπερδέματα, κύριε Μητσοτάκη. Σας πιάσαμε με τη γίδα στην πλάτη, που λέει και ο λαός!».
Μπορούν να ειπωθούν πολλά για τον ευτελισμό της «κορυφαίας θεσμικής διαδικασίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» (όπως είπε ο πρωθυπουργός), αφού αφορούσε (σύμφωνα με τα λόγια του ιδίου) το «πυρηνικό νομοθέτημα». Μπορεί, για παράδειγμα, να παρατηρήσει κάποιος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει μόνο να υπαγορεύσει πώς θα ψηφίσει για το Σύνταγμα η επόμενη Βουλή του 2019, αλλά και ποιον θα ψηφίσει το 2020. Λογικό από μια άποψη, αν σκεφθεί κανείς ότι δέσμευσε την επόμενη και πιθανώς τη μεθεπόμενη Βουλή με πλεονάσματα 3,5%. Δέσμευσε επίσης καμιά δεκαριά ακόμη, μέχρι το 2060, με πλεονάσματα 2%.
Αλλά εδώ μπαίνει ένα επιπλέον ζήτημα που δεν αφορά τον κ. Παυλόπουλο. Υποτίθεται ότι η στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος –από τότε που έβαλε μυαλό– είναι η δημιουργία ενός μεγάλου αντιδεξιού μετώπου· του «προοδευτικού μετώπου», όπως λένε οι πρόθυμοι διαλαλητές του «σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ». Με δεδομένο δε ότι κάθε κόμμα προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας κάποιον από τον απέναντι ιδεολογικό χώρο, φυσιολογικά ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να καλεί τον κ. Μητσοτάκη να υπερψηφίσει για Πρόεδρο κάποιον αριστερό. Τόση αξιοπιστία έχει το «κεντροαριστερό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ» που διαλαλούν κάποιοι; Στον αγώνα ενωμένοι αλλά στην Προεδρία χώρια; Το χειρότερο, δε, είναι πως ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκαν ότι στον λάκκο των «ενδοπαραταξιακών προβλημάτων» που ανοίγουν για τον κ. Μητσοτάκη μπορεί να πέσουν οι ίδιοι μέσα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.2.2019