Η περικοπή του κράτους και η απελευθέρωση της οικονομίας είναι το κεντρικό ζήτημα της χώρας σήμερα και πρέπει, χωρίς αναπτυξιακές φιοριτούρες και μεγάλα λόγια, να γίνει το κεντρικό πολιτικό ζήτημα.
Δεν μπορεί να αποφασίσει η επόμενη κυβέρνηση για τα μέτρα που θα χρειαστούν για τον μηδενισμό του ελλείμματος, όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Ούτε καν η τωρινή. Θα τα αποφασίσει η Βουλή. Δική του δουλειά είναι πιθανώς να τα προτείνει (μπορούν να τα προτείνουν και βουλευτές) και σίγουρα τα εκτελέσει. Το δεύτερο είναι η βασική δουλειά των κυβερνήσεων, έργο το οποίο υπονομεύουν με περίτεχνους σχεδιασμούς περί της διαδικασίας αποφάσεων.
Η στόχος είναι σαφής, και για τη νυν και για την επόμενη και για όσες κυβερνήσεις ακολουθήσουν. Το κράτος πρέπει να ξοδεύει όσα μαζεύει. Για να γίνει αυτό χρειάζονται σκληρές αποφάσεις από την Βουλή και αποφασιστικότητα από την κυβέρνηση. Ολα τ’ άλλα λόγια είναι φτώχεια. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλό είναι να μαζευτούν οι τρεις συγκυβερνώντες και να συναποφασίσουν τι θα κόψουν. Οχι νεφελωδώς, με οδηγό το «ένας άλλος, αναπτυξιακός προϋπολογισμός είναι εφικτός», αλλά επί του συγκεκριμένου. Αράδα, αράδα, που θα έλεγε και ο πρώην πρωθυπουργός.
Αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν στις περικοπές, τότε θα πρέπει να πάμε σε εκλογές. Σ’ αυτήν την περίπτωση κάθε κόμμα θα πρέπει να προτείνει τι θα περικόψει. Οχι νεφελωδώς, όχι με υποσχέσεις του στυλ «και ανάπτυξη θα σας κάνουμε», αλλά συγκεκριμένα. Ο τάδε οργανισμός δεν χρειάζεται και πρέπει να κλείσει, η δείνα δαπάνη είναι περιττή και πρέπει να κοπεί. Ετσι θα μπορέσουν οι πολίτες να κρίνουν επί του πραγματικού και όχι επί του φανταστικού αναπτυξιακού. Η ανάπτυξη είναι καλή και καλοδεχούμενη. Απλώς έπεται της περικοπής των δαπανών του κράτους, όπως γνωρίζει καθένας που έχει στοιχειώδες οικονομικό σκεπτικό. Προαπαιτούμενο της ανάπτυξης δεν είναι τα ωραία λόγια και οι παχιές υποσχέσεις· είναι η απελευθέρωση της οικονομίας από τα δεσμά του κράτους για να την βυζαίνουν διάφορες πελατειακές συντεχνίες. Ανοιγμα, επαγγελμάτων, κατάργηση πιστοποιητικών, όπως της «γονιμότητας των εδαφών» που υπήρχε μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Η περικοπή του κράτους και η απελευθέρωση της οικονομίας είναι το κεντρικό ζήτημα της χώρας σήμερα και πρέπει, χωρίς αναπτυξιακές φιοριτούρες και μεγάλα λόγια, να γίνει το κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Δυστυχώς, τα ψέματα και οι γενικεύσεις τέλειωσαν. Αν κάποιος διαφωνεί με κάτι που ισοσκελίζει τον προϋπολογισμό, πρέπει να προτείνει ένα ισοδύναμο μέτρο· συγκεκριμένο και στον παρόντα χρόνο.
Να καταλάβουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Το πολιτικό μας προσωπικό ανδρώθηκε την εποχή που «δανεικά υπήρχαν» και η πολιτική ήταν μια εύκολη όσο και προσοδοφόρα υπόθεση. Εξ ου και η πρεμούρα κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ να γίνουν γρήγορα εκλογές. Δεν υπήρξε στην πρόσφατη ιστορία μεγαλύτερη πρεμούρα από κυβερνώντες για να χαθεί όσο πιο σύντομα γίνεται η διακυβέρνηση της χώρας. Η επιθυμία των πρόωρων εκλογών είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της επιθυμίας παλαιότερων κυβερνητικών στελεχών να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία όσο περισσότερο γίνεται. Πρόκειται για πολιτικούς της καλοκαιρίας και της άμετρης σπατάλης. Ομως, ξεχνούν ένα πράγμα: τώρα ξεδιαλέγονται οι κυβερνήτες για τα δύσκολα. Οι οποίοι στα εύκολα θα είναι συνετοί. Ο,τι, δηλαδή, χρειάζεται ο τόπος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.12.2011