Το Σύνταγμα που έχουμε πάσχει από την τελευταία αναθεώρησή του. Από καταστατικός χάρτης της χώρας κατάντησε Προεδρικό Διάταγμα γραμμένο σε πάπυρο. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει σοβαρά να σκεφθεί το ενδεχόμενο άμεσης αναθεώρησής του.
Το ΠΑΣΟΚ άφησε πολλά κι αρνητικά στον τόπο. Η πρώτη του περίοδος άφησε την αποκέντρωση της διαφθοράς, η δεύτερη περίοδος μας επέβαλε τον νομικισμό της. Με πρωταγωνιστή τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο αποκτήσαμε ένα Σύνταγμα κουρελόχαρτο. Ένα Σύνταγμα που ρυθμίζει πράγματα που σε πολιτισμένες χώρες ρυθμίζονται δι’ ενός απλού προεδρικού διατάγματος, ή το πολύ-πολύ δι’ ενός νόμου. Έτσι είμαστε η μόνη χώρα που ρυθμίζει συνταγματικά πως θα …προσλαμβάνουν οι ΔΕΚΟ και το Δημόσιο! Ζούμε στη χώρα που οι σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας ρυθμίζονται από το Σύνταγμα! Έχουμε το μοναδικό προνόμιο, να απαγορεύουμε -συνταγματικά μάλιστα!- τους βουλευτές να εργάζονται. Έχουμε ένα Σύνταγμα προϊόν του λαϊκισμού και της έλλειψης σθένους που χαρακτήρισε την προηγούμενη κυβέρνηση.
Εάν κοιτάξουμε την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση θα δούμε ένα κείμενο δειλίας. Θα δούμε ένα κείμενο απαξίωσης του πολιτικού κόσμου και της πολιτικής. Τι μας είπε ο κ. Βενιζέλος με την συνταγματική ρύθμιση περί απαγόρευσης μονιμοποίησης των συμβασιούχων; Ότι ο πολιτικός κόσμος δεν έχει το σθένος να αντισταθεί στις κοινωνικές πιέσεις και γι’ αυτό πέταξε το μπαλάκι στο Σύνταγμα. Με λίγα λόγια, αντί κάθε κυβερνήτης να πει το απλό «παιδιά, το δημόσιο δεν χωράει άλλους», μπορεί να ισχυριστεί, «παιδιά, εγώ θέλω να σας μονιμοποιήσω, αλλά αυτό το (κακό) Σύνταγμα δεν μ’ αφήνει».
Τι μας είπε το ΠΑΣΟΚ με τις ρυθμίσεις περί ασυμβίβαστου στα ΜΜΕ; Ότι ο πολιτικός κόσμος δεν μπορεί να χειριστεί πολιτικά το ζήτημα της διαπλοκής, αλλά ζητά συνταγματική προστασία για να μην εκμαυλιστεί από τους «κακούς διαπλεκόμενους». Φόρτωσε, δηλαδή, με γραφειοκρατία ολόκληρη την επιχειρηματική δραστηριότητα, απλώς και μόνο επειδή ο κ. Βενιζέλος έκρινε ότι ουδείς πολιτικός μπορεί να αντισταθεί επαρκώς και με πολιτικό τρόπο στους εκβιασμούς των διαπλεκόμενων.
Το τρίτο ανδραγάθημα της πρόσφατης συνταγματικής αναθεώρησης ήταν το ασυμβίβαστο των βουλευτών για το οποίο ορθώς άστραψε και βρόντησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το γράφαμε και παλιότερα: «Ελέω Ευάγγελου Βενιζέλου, οι περισσότερες ανοησίες που μπορούσαν ποτέ να συγκεντρωθούν σε ένα νομοθετικό κείμενο μπήκαν στο αναθεωρημένο Σύνταγμα του ελληνικού κράτους. Το κείμενο αυτό θα πρέπει να κρατηθεί για να διδάσκεται στις νομικές σχολές όλου του κόσμου με τον τίτλο “Τι δεν κάνουμε όταν αναθεωρούμε το Σύνταγμα”. Ο πολιτικός φανφαρονισμός και η νομικιστική θεώρηση της κοινωνικής ζωής που χαρακτηρίζει τον νυν υπουργό Πολιτισμού αποτυπώθηκε λεπτομερώς στον καταστατικό χάρτη της χώρας. Έτσι, τώρα που οι λεπτομερείς (σε επίπεδο Προεδρικού Διατάγματος) διατάξεις του Συντάγματος πρέπει να μεταφραστούν σε νόμους, πολλοί διαπιστώνουν την κολοσσιαία γκάφα που έκανε η προηγούμενη Βουλή. Ψήφισε ένα Σύνταγμα που εκτός από ανεφάρμοστο είναι και ανόητο.
Μια από τις ανόητες διατάξεις του νέου μας Συντάγματος είναι εκείνη που αφορά το ασυμβίβαστο των βουλευτών. Ένα πρόβλημα που έπρεπε να λύνουν δια της ψήφου τους οι πολίτες αυτής της χώρας έγινε συνταγματική διάταξη, κάτι που δείχνει κατ’ αρχήν ότι οι εμπνευστές της αναθεώρησης δεν εμπιστεύονται τους ψηφοφόρους να λύνουν τα προβλήματα δυσλειτουργίας των εκπροσώπων τους, και κατά δεύτερον δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα στη λειτουργία του κοινοβουλίου: Κάποιους που η λαϊκή βούληση τους θέλει βουλευτές, το Σύνταγμα τους το απαγορεύει.» (“Το Έπος του Ασυμβίβαστου” Απογραφές 10.1.2003).
Το Σύνταγμα που έχουμε πάσχει από την τελευταία αναθεώρησή του. Από καταστατικός χάρτης της χώρας κατάντησε Προεδρικό Διάταγμα γραμμένο σε πάπυρο. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει σοβαρά να σκεφθεί το ενδεχόμενο άμεσης αναθεώρησής του. Μετά από συζήτηση. Με νου και φρόνηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέμε. Σε τούτη την εφημερίδα γράφαμε: «Το ασυμβίβαστο πρέπει να καταργηθεί. Μόνο που πρέπει να γίνει με μια θαρραλέα κίνηση του πολιτικού κόσμου, με συνταγματική αναθεώρηση, κι όχι με δικολαβίστικες ερμηνείες, σιγά-σιγά κι εν κρυπτώ. Έτσι κι αλλιώς το ασυμβίβαστο έγινε συνταγματική διάταξη λόγω της πολιτικής δειλίας. Η κατάργησή του δεν πρέπει να γίνει για τον ίδιο λόγο…» (“Ασυμβίβαστες δικολαβίες…” Απογραφές 22.1.2003)
Το Σύνταγμα όπως διαμορφώθηκε δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και της πολιτικής. Όσο πιο γρήγορα αναθεωρηθεί -όσο πιο γρήγορα δηλαδή γίνει Σύνταγμα- τόσο καλύτερο θα είναι για τον τόπο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.10.2004
