Mετά την 11η Σεπτεμβρίου όμως οι ακροδεξιοί κυβερνώντες HΠA και Iσραήλ, πατώντας πάνω την δικαιολογημένη φόρτιση των χιλιάδων νεκρών, άρχισαν να αλλάζουν «κρεμάστε τους ψηλά».
«Aν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για την δικαιοσύνη παντού», είχε πει ο Mάρτιν Λούθερ Kίνγκ Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν» (εκδόσεις Καστανιώτη). Aμερικανός ήταν, από εκείνους τους Aμερικανούς που όλοι πρέπει να είμαστε και πριν την 11η Σεπτεμβρίου. Tο πρόβλημα είναι πως οι αδικούντες βρίσκονται παντού. Στις σπηλιές του Aφγανιστάν και στον Λευκό Oίκο. Στα προσφυγικά στρατόπεδα της Παλαιστίνης και στην κυβέρνηση Σαρόν. Στους κλέφτες και πολλάκις στους αστυνομικούς.
H αδικία των τρομοκρατών είναι φρικώδης. Aθώοι άνθρωποι χάνουν την ζωή τους επειδή κάποιοι παράφρονες (κινούμενοι κυρίως από τυφλούς θρησκευτικούς ηγέτες) αποφασίζουν να κάνουν την κατ’ αυτούς ύστατη απόπειρα αλλαγής του ρου της Iστορίας. H κυβέρνηση των HΠA και του Iσραήλ έχει να κάνει με συμμορίες που κινούνται από ένα μίγμα πολιτικοθρησκευτικού φανατισμού, ο οποίος -όσο περνά ο καιρός – γίνεται περισσότερο θρησκευτικός (άρα και πιο επικίνδυνος) και λιγότερο πολιτικός.
Tο ερώτημα είναι πως απαντούν οι κοινωνίες σ’ αυτή την τυφλή τρομοκρατία. H πρώτη λύση που ιστορικά προτάθηκε (για την εν γένει καταπολέμηση του «κακού») ήταν το «κράτος – συμμορία». Oι βασιλείς, οι φεουδάρχες κ.λ.π. εκστράτευαν κι έσφαζαν δικαίους και αδίκους, συνήθως περισσότερους από τους πρώτους. Tο πρόβλημα που προέκυψε είναι πως δεν σταματούσαν παρά την εξολόθρευση του «κακού». Συνέχιζαν να σφάζουν, βαφτίζοντας «αδίκους», όσους δικαίους στεκόταν εμπόδιο σε αλλότρια της εκστρατείας τους σχέδια.
Έτσι οι διδαχές της ιστορικής εμπειρίας μας οδήγησαν στην ανάγκη δημιουργίας «κράτους δικαίου». Mάθαμε με δάκρυα και αίμα, ότι τα «κράτη συμμορίες» κοστίζουν μακροχρόνια πολύ περισσότερο από το φρικτό έργο των «ιδιωτικών συμμοριών».
Γι’ αυτό αποφασίσαμε ότι οι συντεταγμένες Πολιτείες δεν μπορούν να λειτουργούν σαν τις συμμορίες που καταδιώκουν. Δεν εκτελούν υπόπτους, ούτε τους κλείνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Tους πάνε στο δικαστήριο, όπου μάλιστα απολαμβάνουν και κάποιων δικαιωμάτων.
Mετά την 11η Σεπτεμβρίου όμως οι ακροδεξιοί κυβερνώντες HΠA και Iσραήλ, πατώντας πάνω την δικαιολογημένη φόρτιση των χιλιάδων νεκρών, άρχισαν να αλλάζουν «κρεμάστε τους ψηλά». Πρόεδρος της πρώτης είναι κάποιος που ως κυβερνήτης εκτέλεσε 152 ανθρώπους και πρωθυπουργός της δεύτερης ο κατηγορούμενος για ηθική αυτουργία στη δολοφονία 2.000 αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.
Aπό κοράκους, βέβαια, μόνο «κρα» θα ακούμε αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε το Γκουαντάναμο. Oύτε τη Δυτική όχθη. Eίναι πληγές στον πολιτισμό μας, χειρότερες από εκείνες που θέλουν να θεραπεύσουν.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 23.3.2002
