«Ξέρει» ο ιός; «Φροντίζει» να «κάνει καλά» κάποιες λειτουργίες; «Γνωρίζει» να προσαρμόζεται;
Η πανδημία ήταν μια καλή αφορμή για να πάρουμε χαμπάρι τη στατιστική. Προσοχή: δεν γίναμε στατιστικολόγοι, αλλά ήρθαμε ενώπιον του πιθανοκρατικού φαινομένου και αντιληφθήκαμε τι σημαίνει ο συντελεστής διασποράς της νόσου, η κατανομή των κρουσμάτων, ότι υπάρχουν αυξημένες ή μειωμένες πιθανότητες να κολλήσουμε αναλόγως του περιβάλλοντος στο οποίο κινούμαστε κ.λπ. Αυτό είναι ενάντια στην κοινή, γραμμική αντίληψη που εκφράστηκε από κάποιους αρνητές της επιδημίας ως εξής: «Εγώ πήγα σε πάρτι με πολλά άτομα, δεν κόλλησα, συνεπώς ασθένεια δεν υπάρχει»· συν τα επακόλουθα «άρα η πανδημία είναι ένα σκιάχτρο που χρησιμοποιούν οι ισχυροί για να μην διαδηλώνουμε ή μεταλαμβάνουμε».
Αφού πήραμε μια μυρωδιά από τη στατιστική, θα ήταν ευκαιρία να μάθουμε και λίγο Βιολογία. Να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η φύση. Σε αυτό όμως δεν βοηθούν ούτε οι επιστήμονες. Δεν εννοούμε τους «επιστημονομπαίχτες» που ισχυρίζονται ότι «στη συναναστροφή κολλάει, με τη Θεία Κοινωνία δεν κολλάει». Αναφερόμαστε σε πιο σοβαρούς, όπως η ομότιμη καθηγήτρια Παιδιατρικής κ. Μαρία Θεοδωρίδου. Η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, κατά την ενημέρωση για το Εθνικό Σχέδιο κατά της νόσου COVID-19, μας αποκάλυψε ότι «ο εχθρικός ιός, μεταδιδόμενος από άνθρωπο σε άνθρωπο, φρόντισε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά: να προσαρμοστεί για να μπορεί να επιβιώσει» (2.2.2021).
«Ξέρει» ο ιός; «Φροντίζει» να «κάνει καλά» κάποιες λειτουργίες; «Γνωρίζει» να προσαρμόζεται; Κι αν ο SARS-CoV-2 «ξέρει» τόσα πράγματα, γιατί ο ιός της ευλογιάς δεν έμαθε τίποτε για τις κακοτοπιές και έπειτα από πολλά χρόνια εμβολιασμών η ασθένεια –σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας– έχει εξαλειφθεί από προσώπου γης; Αυτό που πρωτίστως πρέπει να διδαχθούμε είναι ότι οι ιοί δεν ξέρουν την τύφλα τους. Ούτε προσαρμόζονται συνειδητά για να επιβιώσουν. Χονδρικώς θα λέγαμε ότι είναι αλληλουχίες χημικών στοιχείων οι οποίες μεταλλάσσονται διαρκώς κατά τη φάση της αναπαραγωγής τους. Οι περισσότερες από αυτές τις αμέτρητες τυχαίες μεταλλάξεις είναι ουδέτερες και για τον ιό και για τον ανθρώπινο οργανισμό. Κάποιες μπορεί να είναι καταστροφικές για το μεμονωμένο στέλεχος του ιού (οπότε αυτό δεν θα επιβιώσει για να την αναπαραγάγει) και κάποιες ελάχιστες είναι τζακ ποτ για τον ιό (χωρίς να υπονοούμε ότι ο ιός παίζει τζόκερ), του επιτρέπουν δηλαδή να κολλάει καλύτερα σε έμβιους οργανισμούς, όπως ο άνθρωπος, και συνεπώς να μεταδίδεται πιο εύκολα.
Εκ των πραγμάτων εμείς δεν ασχολούμαστε με τις καταστροφικές για τον ιό μεταλλάξεις, αφού δεν τις βλέπουμε. Αλλά ούτε με τις ουδέτερες, αφού δεν μας επηρεάζουν. Μας απασχολούν μόνο εκείνες οι ελάχιστες που κάνουν τον ιό πιο μεταδοτικό. Ετσι δημιουργείται η πλασματική εντύπωση ότι «ο ιός φρόντισε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά: να προσαρμοστεί για να μπορεί να επιβιώσει».
«Μικρό το κακό», θα πουν κάποιοι για το λεκτικό ολίσθημα της κ. Θεοδωρίδου. Σε άλλες χώρες, ναι. Θα ήταν ένα λογοτεχνικό παιγνίδισμα. Ο ανθρωπομορφισμός δεν συνιστά πρόβλημα όταν τα παιδιά διδάσκονται πραγματική Βιολογία. Εδώ, όμως, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του ανθρώπινου πνεύματος, η Θεωρία της Εξέλιξης του Καρόλου Δαρβίνου, έχει ευσχήμως εξοβελιστεί από τα σχολεία. Και ο ιός που «ξέρει» απλώς ενισχύει την καθολική διά της επίσημης Παιδείας αγραμματοσύνη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 7.2.2021