Η άρνηση του προβλήματος, όπως κάνουν διάφοροι εξ ευωνύμων, ή ο εξορκισμός του που γίνεται εκ δεξιών δεν βοηθάει.
Είναι σύνθετο το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα που σκάει στις ακτές μας και θορυβεί κατ’ αρχήν τους νησιώτες μας. Τόσο σύνθετο που επιτρέπει σε διάφορους λαϊκιστές να το «απλοϊκοποιήσουν», με θεωρίες περί Σόρος, σχεδίων υποκατάστασης του πληθυσμού, και άλλες τέτοιες συνωμοσίες.
Αυτό δεν είναι καινούργιο. Και παλιά οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν το ηλεκτρικό φαινόμενο και έφτιαξαν κάποιον οργισμένο Δία για να το εξηγήσουν. Από τότε όμως πέρασαν τρεις χιλιετίες και τώρα έχουμε ανθρώπους που πάνε στα πανεπιστήμια –ή ακόμη χειρότερα, διδάσκουν σ’ αυτά– για να κατανοούν και να εξηγούν τα φαινόμενα. Αυτό που επίσης δεν είναι καινούργιο είναι η προσπάθεια διέγερσης του πληθυσμού με τις τακτικές του αντιμνημονίου· λογικό αν σκεφτεί κάποιος ότι την πρώτη φορά έπιασε και κάποιοι καρπώθηκαν πολλά, από τον φόβο των ανθρώπων. Εδώ έχουμε την ίδια συνταγή: ένα διεθνές σχέδιο που στόχο έχει τον ελληνισμό και την πίστη των ανθρώπων, (Μη Κυβερνητικές) οργανώσεις που είναι στην υπηρεσία αόρατων δυνάμεων, εμβόλιμα fake news περί βεβήλωσης ναών και συμβόλων και ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Σόρος. Α, ναι! Και «η πατρίς κινδυνεύει» που είπε σε σπασμωδικά ελληνικά ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου.
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και μεγάλο· για τους κατοίκους των νησιών και ουχί για τη χώρα όπως κινδυνολογούν κάποιοι. Στη Λέσβο, στη Σάμο στην Κω κ.α. ο πληθυσμός αυξήθηκε –σε κάποιες περιοχές υπερδιπλασιάστηκε–με ανθρώπους κατατρεγμένους που δεν ξέρουμε σε πολλές περιπτώσεις από πού κρατά η σκούφια τους.
Οφείλουμε σεβασμό στους κατοίκους αυτών των νησιών που πέντε χρόνια τώρα έχουν φαβέλες δίπλα τους, βρωμιά και δυσωδία από την έλλειψη έργων υποδομής, μικροεγκληματικότητα από τους απελπισμένους. Οφείλουμε ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό, αν σκεφτούμε τους Ορμπανίσκους της ελληνικής περιφέρειας που δηλώνουν τρομαγμένοι από την αλλοίωση του πανάρχαιου πολιτισμού (που τους δέρνει), αν στα όρια του δήμου τους μεταφερθούν 100-200 πρόσφυγες.
Η άρνηση του προβλήματος, όπως κάνουν διάφοροι εξ ευωνύμων, ή ο εξορκισμός του που γίνεται εκ δεξιών δεν βοηθάει. Δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο γκράντε σχέδιο που θα λύσει το πρόβλημα μονομιάς. Από την εποποιία του αντιμνημονίου γνωρίζουμε πως οι κραυγές και οι ακροδεξιές ηλιθιότητες δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά το οξύνουν. Βεβαίως και πρέπει να υπάρξει καλύτερη αστυνόμευση των συνόρων, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά είναι θαλάσσια και το ιδανικό δεν είναι εφικτό. Βεβαίως και πρέπει οι αρμόδιες υπηρεσίες ασύλου να κάνουν καλύτερη δουλειά και ταχύτερα, αλλά δεν πρέπει οι υπαρκτές αδυναμίες του ελληνικού κράτους να εντάσσονται σε ένα δήθεν διεθνές σχέδιο αλλοίωσης της φυσιογνωμίας μας. Βεβαίως και πρέπει η Ευρώπη να επωμιστεί μαζί μας το βάρος, αλλά η Ευρώπη δεν είναι μία και ενιαία. Ο αντιευρωπαϊσμός, με τον οποίο κάποιοι θέλουν να μπολιάσουν τον πληθυσμό, δεν πρέπει να περάσει. Μπορούμε να σκεφτούμε πώς θα ήταν η διαχείριση του υπαρκτού προβλήματος, αν έπρεπε να καλύψει ο ελληνικός προϋπολογισμός αυτές τις δαπάνες που γίνονται.
Το βασικότερο είναι να απομονωθούν οι ακραίοι, αυτοί που ό,τι κι αν γίνει διακατέχονται από «δίκαιη οργή», να κατανοήσουμε ότι είναι ένα πρόβλημα στο οποίο δεν υπάρχει εθνική λύση (το έχουν ακόμη και οι ΗΠΑ) και ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στο μεταξύ είναι η καλύτερη διαχείριση. Από όλους και όχι μόνο από τους κατοίκους των νησιών που, λόγω γεωγραφίας, φέρουν το μεγαλύτερο βάρος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 26.1.2020