Η αδιαλλαξία έστειλε στην γωνία την Τουρκία, και η διπλωματία της Ελλάδος έβαλε την Κύπρο στην Ε.Ε.
Τελικά η μειλίχια και διαλλακτική Ελλάς κέρδισε. Αντιθέτως οι τσαμπουκάδες της Άγκυρας, ο φανφαρόνος και «θα δείτε ποιος είμ’ εγώ» Ντενκτάς έχασε. Η αδιαλλαξία έστειλε στην γωνία την Τουρκία, και η διπλωματία της Ελλάδος έβαλε την Κύπρο στην Ε.Ε. Αυτό πιθανώς να αποτελέσει ένα μάθημα σε όλους εκείνους που έβλεπαν κάθε λίγο και λιγάκι ένα Αττίλα να ξεπροβάλλει, εκείνους που ανατέμνανε τις ουρές και δε έβλεπαν τον ελέφαντα του Ελσίνκι. Εκείνους που έβγαζαν πολιτικό μεροκάματο παίζοντας τις χαρτορίχτρες-Κασσάνδρες.
Τέτοιοι υπάρχουν πολλοί εδώ και περισσότεροι απέναντι. Οι εντός λούφαξαν περιμένοντας τις πρώτες δυσκολίες για να ανεμίσουν πάλι τη σημαία της καταστροφής. Οι απέναντι, φοβάμαι, ότι θα ξεσαλώσουν.
Είναι ενθαρρυντικό που ο τουρκικός Τύπος προς το παρόν, θέτει σοβαρά τα ερωτήματα: Πως και γιατί ο τούρκικος τσαμπουκάς έστειλε την χώρα τους στη απομόνωση. Αλλά η κατάσταση στη γείτονα (οικονομική και πολιτική) θα είναι θερμοκήπιο για τους εκεί συνομωσιολόγους. Πιθανότατα θα αρχίσουν να μιλούν για «ελληνικά τόξα που περικυκλώνουν την Τουρκία, από τα Βαλκάνια μέχρι την Κύπρο», για την «Κουρδική απειλή στο Βόρειο Ιράκ». Θα στιγματίζουν τους «προδότες» και τους «μειοδότες». Θα βγάζουν πύρινους λόγους «για την πατρίδα που καταστρέφεται». Και φυσικά θα περιμένουν να πληρωθούν γι’ αυτό.
Το πρόβλημα είναι πως τα άδεια βαρέλια της γείτονος θα κάνουν και τον μεγαλύτερο θόρυβο. Οι νουνεχείς (γιατί υπάρχουν κι απέναντι πολλοί) θα προσπαθούν μ’ επιχειρήματα να δείξουν το άτοπο των κραυγών. Μόνο που δεν θ’ ακούγονται διότι οι υπόλοιποι θα ουρλιάζουν τα γνωστά συνθήματα.
Το πρόβλημα είναι τι θα προσέξουμε εμείς. Τα επιχειρήματα των πρώτων ή τα συνθήματα των δεύτερων; Θα μιλάμε για προκλήσεις των Τούρκων συνολικά ή για τους λίγους γραφικούς επιλεκτικά; Θα γενικεύσουμε ή θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε; Θα βοηθήσουμε με την στάση μας εκείνους τους διαλλακτικούς που οραματίζονται μια Τουρκία σύγχρονη, ειρηνική και ευρωπαϊκή ή με τις κραυγές μας θα τους απομονώσουμε εντός Τουρκίας;
Το ‘χουμε ξαναπεί. Μια Τουρκία όπως είναι σήμερα δεν χωράει στην Ευρώπη. Μια Τουρκία κατ’ ουσίαν Ευρωπαϊκή, είναι προς το συμφέρον της χώρας μας. Θα είναι μια Τουρκία ειρηνική. Υπάρχουν οι δυνάμεις εντός της γείτονος που το ποθούν αυτό. Υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις που σιτίζονται από την ένταση. Εμείς πρέπει να βοηθήσουμε τις πρώτες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.4.2003
