Υπάρχουν πολλοί που σπεκουλάρουν με τον διχασμό γιατί είναι πιο ευπώλητος από τη συμφιλίωση. Η σπέκουλα, όπως και η ηλιθιότητα, όπως και ο χουλιγκανισμός, όπως και η ανθρωπιά, επίσης δεν γνωρίζει σύνορα…
Χθες λίγο πριν από τον αγώνα Παναθηναϊκού – Φενέρ Μπαχτσέ κάποιοι οπαδοί -απ’ αυτούς που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε θερμόαιμους ενώ κατά κυριολεξία θα έπρεπε να τους αποκαλούμε αλήτες- έσπασαν καθίσματα στο γήπεδο της «Φενέρ Μπαχτσέ», πέταξαν αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο, προσπάθησαν να αμαυρώσουν ένα αθλητικό γεγονός που στόχο είχε τη διασκέδαση μερικών εκατομμυρίων φιλάθλων. Ήταν Έλληνες, μα αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Η ηλιθιότητα δεν έχει σύνορα. Βρίσκεται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, ανεξαρτήτως φυλής και καταγωγής.
Χθες λίγο πριν τον αγώνα κάποιοι οπαδοί -απ’ αυτούς που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε φιλάθλους ενώ για να κυριολεκτούμε θα έπρεπε να τους αποκαλούμε αλήτες- σήκωσαν ένα πανό που έδειχνε τον Μωάμεθ Β΄ κι έφερε την επιγραφή «Instabul since 1453» (Ινσταμπούλ από το 1453). Ήταν Τούρκοι, μ’ αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Η ηλιθιότητα δεν έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Ενδημεί στην Τουρκία, στο Ιράκ, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, παντού.
Χθες, λίγο πριν από τον αγώνα, 50.000 άνθρωποι -απ’ αυτούς που δυσφημιστικά ονομάζουμε οπαδούς, ενώ αν θέλαμε να κυριολεκτούμε θα έπρεπε να τους αποκαλούμε φιλάθλους- σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν το μεγάλο γεγονός ότι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες από χώρες που κάποιοι τις θέλουν «προαιώνιους εχθρούς» βρέθηκαν σ’ ένα γήπεδο, αντάλλαξαν φανέλες κι αναμνηστικά και είπαν το αιώνιο: ας κερδίσει ο καλύτερος. Ήταν Έλληνες και Τούρκοι, μα αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Aνθρωποι υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης. Θα μπορούσαν να είναι Γάλλοι και Γερμανοί (πάλαι ποτέ «προαιώνιοι εχθροί»), Αμερικανοί και Ρώσοι (πάλαι ποτέ επί 50ετία εχθροί), Ιρακινοί και Ιρανοί, Ισραηλινοί κι Αιγύπτιοι. Θα μπορούσαν να είναι Έλληνες κι Έλληνες που πριν από 50 χρόνια είχαν χωριστεί από άσβεστο μίσος κι έναν εμφύλιο.
Υπάρχουν πολλοί που σπεκουλάρουν με τον διχασμό γιατί είναι πιο ευπώλητος από τη συμφιλίωση. Πολιτικοί, εκδότες, αναλυτάδες και δημοσιογράφοι, πουλούν πολλές φορές πατρίδα σε δόσεις για λίγες ψήφους ή μερικά φύλλα παραπάνω. Είναι Έλληνες, Τούρκοι, Ισραηλινοί, Aραβες, Ιρακινοί, Ιρανοί, μα η εθνικότητά τους δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Η σπέκουλα, όπως και η ηλιθιότητα, όπως και ο χουλιγκανισμός, όπως και η ανθρωπιά, επίσης δεν γνωρίζει σύνορα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 1.11.2002
