Το τέλος του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης περιόδου που ήθελε τα κόμματα πολιορκητικούς κριούς του κράτους.
Το ΠΑΣΟΚ μας τελειώνει. Αυτή τη φορά πραγματικά. Η δήλωση του διαδόχου δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Τα περί «υπέρβασης σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη» δεν είναι παρά το κερασάκι. Στο συνέδριο της 8ης Φεβρουαρίου θα τελεστεί η νεκρώσιμη ακολουθία. Τότε θα κλείσει ένα ακόμη κεφάλαιο της μεταπολίτευσης. Ένας πολιτικός σχηματισμός που φτιάχτηκε σε δύσκολους καιρούς, τότε που η Δημοκρατία έκανε τα πρώτα της βήματα, τελειώνει. Ένας σχηματισμός που σμιλεύτηκε από το παραμύθιασμα της μεταπολίτευσης.
Καιρός ήταν. Το ΠΑΣΟΚ, ως κομματικός μηχανισμός, σερνόταν ημιθανές στο πολιτικό σκηνικό. Συντηρούνταν τεχνηέντως, με την υποστήριξη του κρατικού κορβανά. Ήταν ένα κόμμα κατέλαβε εξ εφόδου τα χειμερινά ανάκτορα και είχε στρογγυλοκαθίσει, ως νομενκλατούρα στο σβέρκο της χώρας. Ένα κόμμα κρατικοδίαιτων που έβλεπε ύποπτα κάθε προσπάθεια ιδιωτικής προκοπής στη χώρα. Ένα κόμμα που κάποτε κήρυσσε τον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό και τώρα επιχειρεί να βρει τον τρίτο δρόμο προς τον καπιταλισμό. Ήταν ένα κίνημα που έθρεψε μύθους πολλούς και τράφηκε εκλογικά επί μακρόν απ’ αυτούς.
Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε κι αυτή την αλλαγή. Γίνεται σε προεκλογική περίοδο κι επομένως έχει και επικοινωνιακή στόχευση. Μόνο που για μια ακόμη φορά πέρα από τις προθέσεις θα υπάρξουν κι απτά πολιτικά αποτελέσματα. Το τέλος του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης περιόδου που ήθελε τα κόμματα πολιορκητικούς κριούς του κράτους -που τα ήθελε συμμορίες αφισοκολλητών που ως έπαθλο έχουν την κρατική δίαιτα.
Το ΠΑΣΟΚ μεταλλάσσεται. Όχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί η κοινωνία το απαιτεί. Έχουν μπουχτίσει οι ψηφοφόροι να το πληρώνουν. Έχουν μπουχτίσει οι πολίτες να έχουν στο σβέρκο τους κάποια στελέχη τα οποία έχουν ως μόνο προσόν την κομματική τους διαδρομή. Η Ελλάδα βαρέθηκε να αγοράζει σοσιαλιστικά φύκια για κορδέλες ευημερίας. Το ΠΑΣΟΚ τελειώνει γιατί αυτή ήταν -πολλά χρόνια τώρα- η απαίτηση των καιρών…
Είναι πιθανώς αργά για το κυβερνών κόμμα. Πολύ αργά. Οι εκλογές έρχονται σε λιγότερο από 50 ημέρες και οι ωδίνες του νέου θα στοιχίσουν πολλά στην προεκλογική τακτική του διαδόχου. Μέχρι να πεθάνει το παλιό και να γεννηθεί το καινούργιο ο ελληνικός λαός θα έχει ψηφίσει. Το κέρδος για τον τόπο όμως θα είναι μεγάλο. Με ένα σοβαρό κόμμα στην αντιπολίτευση, η χώρα θα κάνει ταχύτερα τα απαιτούμενα βήματα εμπρός. Χωρίς τις εξαλλοσύνες (με σοσιαλιστικό περιτύλιγμα) κάποια πράγματα μπορεί να προχωρήσουν. Όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό. Χρειάζεται ευρύτερες συναινέσεις για να λυθεί αυτό το ακανθώδες πρόβλημα. Μαζί με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα πεθαίνει και ο λαϊκισμός που το χαρακτήριζε. Για το καλό τελικά του τόπου.
Το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε. Δεν θα μας λείψει. Ότι είχε να δώσει, το έδωσε. (Ας μην είμαστε άδικοι: έδωσε κάποια πράγματα. Έβαλε στο παιγνίδι ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που το τέλος του εμφυλίου είχε αφήσει εκτός). Μετά έγινε καθεστώς και τροχοπέδη στην ανάπτυξη του τόπου. Στάθηκε εμπόδιο σε κάθε αλλαγή, σε κάθε εκσυγχρονισμό της χώρας, σε κάθε ελπίδα προκοπής. Τα στελέχη (κάθε επιπέδου) βολεύτηκαν με την διαχείριση του δημόσιου πλούτου – πάντα στο όνομα του …λαού- και μετέτρεψαν το Κίνημα σε ένα σκληροπυρηνικό συντηρητικό κόμμα με αριστερή ρητορεία. Οι κρατικοδίαιτοι αντι-ιμπεριαλιστές του κυβερνώντος κόμματος έγιναν τροχοπέδη σε κάθε εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, ακόμη και σε εκείνα τα βήματα που οραματίστηκε και θέλησε να πραγματοποιήσει ο πρώην αρχηγός τους. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε και πολύ καλά έκανε.
Αντίο, λοιπόν, ΠΑΣΟΚ. Δεν θα μας λείψεις καθόλου. Πραγματικά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.1.2004
