Ενώ δεν εφαρμόζουμε τους υπάρχοντες νόμους, η κυβέρνηση φτιάχνει άλλους νόμους, που όλοι ξέρουν ότι δεν θα εφαρμοστούν, έτσι για να ξορκίσουμε την κακή δημοσιότητα που προκαλεί η μη εφαρμογή της κειμένης νομοθεσίας.
Είναι χρήσιμο πράγμα να υπάρχουν νόμοι. Χρησιμότερο όμως είναι να εφαρμόζονται. Eτσι, στη χώρα μας έχουμε εκατομμύρια ρυθμίσεις διά πάσαν νόσον αλλά οι ασθένειες επιδεινώνονται. Κάτι που σημαίνει ή ότι είναι στραβές οι ρυθμίσεις ή ότι στραβά τις εφαρμόζουμε ή ότι ισχύουν και τα δύο. Το χειρότερο είναι το γιατρικό. Ενώ δεν εφαρμόζουμε τους υπάρχοντες νόμους, η κυβέρνηση φτιάχνει άλλους νόμους, που όλοι ξέρουν ότι δεν θα εφαρμοστούν, έτσι για να ξορκίσουμε την κακή δημοσιότητα που προκαλεί η μη εφαρμογή της κειμένης νομοθεσίας.
Μεσούντος λοιπόν του σκανδάλου για τα Ταμεία, η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο για τη διαφάνεια στις συναλλαγές των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών. Ο νόμος υιοθετεί κοινοτική οδηγία και ας δεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι είναι καλός, χρυσός και άγιος. Σίγουρα θα είναι πολύπλοκος. Ποιος μας εγγυάται όμως ότι θα εφαρμοστεί, όταν ο βασικός νόμος που διασφαλίζει τη διαφανή διαχείριση των αποθεματικών στα ασφαλιστικά ταμεία δεν εφαρμόζεται; Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι το σύνθετον του ελέγχου μιας εισηγμένης στη Σοφοκλέους εταιρείας θα πραγματοποιηθεί, όταν δεν γίνεται το απλό, όπως είναι η δημοσίευση ισολογισμών των Ταμείων; Και με ποιο ηθικό έρεισμα («με τι μούτρα» στην καθομιλουμένη) θα εγκαλούν οι ελέγχοντες μια εταιρεία ότι δεν δημοσιοποίησε τα τριμηνιαία στοιχεία της, όταν κάποια ελεγχόμενα από το κράτος ταμεία πέντε χρόνια τώρα δεν αποκαλύπτουν στους ασφαλισμένους των την περιουσία τους;
Δεν είναι η μόνη παρανομία που γίνεται τα τελευταία χρόνια στα Ταμεία. Πριν από μερικές μέρες ο ανεξάρτητος βουλευτής κ. Στέφανος Μάνος ρώτησε κάτι απλό: «Το άρθρο 42 του ν. 2676/99 προβλέπει τη σύσταση εννεαμελούς Ειδικής Επιτροπής και Εποπτείας της Διαχείρισης της Περιουσίας των Ασφαλιστικών Φορέων αρμοδιότητας του υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Στην επιτροπή μετέχουν ένας εκπρόσωπος της Τραπέζης της Ελλάδος, ανά τρεις εκπρόσωποι υπουργείων και ασφαλιστικών φορέων και ένας εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ και τέλος ένας της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Το έργο της επιτροπής συνίσταται σε έλεγχο και αξιολόγηση της επενδυτικής συμπεριφοράς των ασφαλιστικών φορέων. Η επιτροπή, αν διαπιστώσει παράβαση της κειμένης νομοθεσίας, εισηγείται… την επιβολή χρηματικών προστίμων και διοικητικών ποινών στα μέλη των οργάνων διοίκησης και ιδίως των Διοικητικών Συμβουλίων των ασφαλιστικών φορέων που μπορούν να φθάσουν έως και την οριστική τους παύση.»
Εάν εφαρμοζόταν αυτός ο νόμος και υπήρχε η εποπτεία, σήμερα δεν θα υπήρχαν ούτε υπερτιμημένα ομόλογα ούτε σκάνδαλο στα ταμεία και πιθανώς να μην υπήρχε και η «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή». Γιατί δεν εφαρμόστηκε ο νόμος; Και το κυριότερο: γιατί ακόμη και σήμερα δεν εφαρμόζεται ο νόμος;
Η παρανομία των Ταμείων δεν ήταν στιγμιαίο αδίκημα. Είναι διαρκές. Συντελείται και σήμερα. Σύμφωνα πάντα με τον κ. Μάνο: «Η παράγραφος 4 του άρθρου 85 του ν. 2084/92 προβλέπει ότι όλοι οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης καταρτίζουν μέχρι τέλους Απριλίου του επόμενου έτους ισολογισμό… Η μη κατάρτιση και υποβολή του ισολογισμού συνεπάγεται, σύμφωνα με τον νόμο, την αυτοδίκαιη λήξη της θητείας του Δ. Σ. του φορέα». Το γεγονός ότι σήμερα μένουν στις θέσεις τους οι διοικήσεις εκείνων των ταμείων που δεν έχουν δημοσιεύσει ισολογισμό, σημαίνει ότι η παρανομία συνεχίζει να συντελείται.
Κάποιοι μπορεί να πουν: «εδώ εκατομμύρια χάνονται, ισολογισμοί αρμενίζουν». Δεν είναι έτσι. Κατ’ αρχήν το σώμα των νόμων είναι ενιαίο. Η μη τήρηση κάποιων νόμων είναι κίνητρο για μεγαλύτερες ανομίες. Και στο κάτω κάτω της γραφής, αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το προφανές, πώς θα βρει άκρη στα σύνθετα (ομόλογα και μη);
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 31.3.2007