Ήταν ατυχέστατο το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» που μεταδόθηκε σε εθνικό δίκτυο από το σαλόνι του σπιτιού της κ. Γεννηματά.
Μια κάμερα ήταν στημένη στο σαλόνι της νεοεκλεγείσης υπερνομάρχου Αττικής κ. Φώφης Γεννηματά. Μια κάμερα που κατέγραψε τα πεπραγμένα υπουργών και παρατρεχάμενων σε μια ιδιωτική σύναξη. Είδαμε -σε όλα τα κανάλια μάλιστα- πώς περνούν σε άκρως ιδιωτικές στιγμές τα πρόσωπα της του δημοσίου βίου. Και είναι να αναρωτιέται κανείς, αφού κάποιο δημόσιο πρόσωπο καλεί την κάμερα στο σαλόνι του σπιτιού του, πώς θα την απαγορεύσει αργότερα να μπει και στην κρεβατοκάμαρα; Αφού η κ. Γεννηματά θέλει την καταγραφή των ιδιωτικών της στιγμών (όχι μόνο θέλει! Μοίρασε και την κασέτα στα κανάλια!), με τι μούτρα θα σκούζει μεθαύριο αν η «ταμπλόιντ τηλεόραση» ή ο «κίτρινος Τύπος» αρχίζουν να καταγράφουν και να δείχνουν στο πανελλήνιο π.χ. τις ερωτικές της περιπέτειες; Γιατί οι πολίτες που έμαθαν, θέλοντας και μη, ότι η κ. Γεννηματά χορεύει καλά κι αντρίκια ζεϊμπέκικο να μην ζητήσουν να μάθουν αν χορεύει εξίσου καλά, και περιπαθώς, τα μπλουζ;
Υπάρχει εν εξελίξει ένα παιγνιδάκι υποκρισίας των πολιτικών (κυρίως) και των δημοσίων προσώπων (γενικώς) με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι «διασημότητες της Ψωροκώσταινας» αποζητούν εναγωνίως την καταγραφή της ιδιωτικής τους ζωής, αλλά οροθετημένα από τους ίδιους. Θέλουν σε ό,τι αφορά το πρόσωπό τους κατά κάποιο τρόπο όχι απλώς να λογοκρίνουν τα ΜΜΕ, αλλά να ασκούν άτυπη αρχισυνταξία: «Αυτό θα το δείξετε, το άλλο όχι». Δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι μπαίνοντας στο αδηφάγο παιγνίδι της δημοσιότητας, το επιδόρπιο θα είναι οι ίδιοι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ισχύει στο ακέραιο η ρήση του Φρεντ Αλεν: «Διασημότητα είναι κάποιος που δουλεύει σκληρά για να γίνει γνωστός και μετά φορά σκούρα γυαλιά για να μην τον αναγνωρίζουν» (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη), αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η σφοδρότητα με την οποία τα «δημόσια πρόσωπα» επιτίθενται κατά των ΜΜΕ συλλήβδην για την (μη εγκεκριμένη από τους ίδιους) παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα ελευθερολογίας. Οι οιμωγές γίνονται κλίμα, και το κλίμα νομοθετικά μέτρα που περιορίζουν την ελευθερία του Τύπου στο σύνολό του.
Ήταν ατυχέστατο το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» που μεταδόθηκε σε εθνικό δίκτυο από το σαλόνι του σπιτιού της κ. Γεννηματά. Σίγουρα θα το πληρώσει στο μέλλον. Απλώς όμως τότε δεν θα πρέπει να γκρινιάξει. Όπως έστρωσε έτσι θα κοιμηθεί – και το τελευταίο εμείς θα το μάθουμε! Σε πανελλήνια μετάδοση μάλιστα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9.1.2003