Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών καναλιών αντιμετωπίζει το εθνικό θέμα με την ίδια προχειρότητα που αντιμετώπισε στο παρελθόν πολλά από τα ζητήματα που ταλαιπώρησαν αυτόν τον τόπο.
Δυστυχώς στην Κύπρο (όπως ορθά τόνισε στην χθεσινή του συνέντευξη στον δίαυλο «Mega», ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Μητσοτάκης) άρχισε να φτιάχνεται «κλίμα Μακεδονικού». Είδαμε εικόνες ντροπής που δεν αρμόζουν σε μια χώρα που θα γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε δύο μόλις μήνες. Είδαμε χουλιγκάνους να προπηλακίζουν βουλευτή του Κυπριακού Κοινοβουλίου, έναν άνθρωπο που -στο κάτω-κάτω της γραφής- εκφράζει την βούληση ενός μέρους του κυπριακού λαού. Είδαμε συμπεριφορές που στην Μεγαλόνησο μόνο οι «Γκρίζοι Λύκοι» μετέρχονται, συμπεριφορές που πρέπει ρητά και κατηγορηματικά όλοι να καταδικάσουν. Όπου κι αν ανήκουν κομματικά, ότι κι αν πιστεύουν για το σχέδιο Ανάν.
Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν ζήσαμε τέτοια γεγονότα. Προς το παρόν. Κι αυτό γιατί δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον αφού και στην χώρα μας διάφοροι τηλεαστέρες επενδύουν το Κυπριακό με δραματική μουσική, και παχιά λόγια. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ιδιωτικών καναλιών αντιμετωπίζει το εθνικό θέμα με την ίδια ακριβώς προχειρότητα που αντιμετώπισε στο παρελθόν πολλά από τα μεγάλα ζητήματα που ταλαιπώρησαν αυτόν τον τόπο. Ναι! ξέρουμε πως η μικρή οθόνη θέλει δράμα κι ένταση, αλλά έλεος πια! Σε κάποια ζητήματα μεταξύ κάμερας και δέκτη πρέπει να μεσολαβεί και το ανθρώπινο μυαλό.
Η χώρα αυτή έχει ζήσει πολλές εντάσεις. Οι κραυγές των τηλεαστέρων έγιναν και κραυγές του λαού, μεταφράστηκαν σε πολιτικές πρακτικές και στο τέλος ανακαλύψαμε ότι όλοι μας πρέπει να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Η τηλεόραση, ως Μέσο προάγει το θυμικό των ανθρώπων. Η ελληνική τηλεόραση, ως μέση τηλεόραση, προάγει μόνο τον θυμό.
Όλοι συμφωνούν ότι οι στιγμές είναι κρίσιμες. Όλοι -με πρώτο τον έλληνα πρωθυπουργό- νηφαλιότητα, σύνεση και διορατικότητα. Οι καυγάδες που στόχο έχουν την τηλεθέαση δεν πρέπει να κυριαρχήσουν και πάλι στην ατζέντα των τηλεπαραθύρων. Στο μεγάλο αυτό ζήτημα προέχει ο Λόγος όχι η εικόνα.
Θα είναι κρίμα για τη χώρα να εγκλωβιστεί και πάλι στην ατζέντα που διαμορφώνουν τα νούμερα της AGB και τα νούμερα που συχνάζουν στα τηλεπαράθυρα. Θα είναι κρίμα η κουλτούρα των κραυγών που έχει καλλιεργήσει τόσα χρόνια τώρα η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση να συμπαρασύρει τον τόπο σε αδιέξοδες καταστάσεις. Το Κυπριακό δεν λύνεται στα παραθύρια, και πολύ περισσότερο στα ελληνικά τηλεπαραθύρια.
Πριν μερικά χρόνια μια εφημερίδα του Καναδά είχε κάνει ένα απλό πείραμα. Απομαγνητοφώνησε ένα δελτίο ειδήσεων και τύπωσε ολόκληρο το περιεχόμενό του. Μόλις μετά βίας γέμιζε μια σελίδα (μεγάλου σχήματος) εφημερίδας. Αν σκεφθούμε ότι το σχέδιο Ανάν είναι 9.900 σελίδες μπορούμε να φανταστούμε πόσα δελτία ειδήσεων θα χρειαζόταν για την απλή αναφορά του και περεταίρω για τον σχολιασμό του. Η τηλεόραση από την φύση της δεν μπορεί να εμβαθύνει σε θέματα απλά, πόσω δε μάλλον για ένα τόσο περίπλοκο θέμα όπως το Κυπριακό. Για την ιδιωτική τηλεόραση που κυνηγά τις θεαματικότητες τα πράγματα είναι χειρότερα. Δεν νοιάζεται για να φωτίσει το θέμα: θέλει καυγάδες σε βάρος της ουσίας.
«Πρέσβης», είχε πει πριν πολλά χρόνια ο Σερ Χένρι Γούτον, «είναι ένα τίμιος άνθρωπος που πάει στο εξωτερικό και ψεύδεται προς όφελος της χώρας του. Δημοσιογράφος, είναι ένας ανήθικος άνθρωπος που μένει στη χώρα του και ψεύδεται προς ίδιον όφελος». Να φανταστείτε ότι τον 18ο αιώνα που έζησε ο συγκεκριμένος βρετανός διπλωμάτης δεν είχε εφευρεθεί ακόμη η τηλεόραση. Και, φυσικά, δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.4.2004
