Η ταυτόχρονη παρουσία των λαϊκιστικών άκρων στη Βουλή θα δημιουργήσει μετά το 2008 φοβερές πιέσεις στο πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς, σε αντίθεση με τα κλασικά παραμύθια, τα παραμύθια του λαϊκισμού δεν έχουν ποτέ καλό τέλος…
Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε -αυτά με τα πριγκιποπούλα, τις νεράιδες και τους δράκους- έχουν μια λογοτεχνική αρετή. Είναι απλά μέχρι απλοϊκά, έχουν ήρωες ξεκάθαρους που αντιπροσωπεύουν το καλό και το κακό, δεν χρειάζεται να έχουν εσωτερική συνοχή και στο τέλος όλα τα προβλήματα λύνονται με μαγικό τρόπο. Πολλές φορές, μάλιστα, στον ίδιο καμβά φτιάχνονται πολλά παραμύθια. Αρκεί μια πριγκιποπούλα, μια κακή μάγισσα κι ένα αγνό παλικάρι που θα πολεμήσει πραγματικά για να σώσει την αγαπημένη του.
Τα παραμύθια του λαϊκισμού έχουν τις ίδιες πάνω κάτω αρετές. Είναι απλά μέχρι απλοϊκά, έχουν ξεκάθαρους κακούς (τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, το κεφάλαιο, τους Αμερικανούς, τους Ευρωπαίους κ.λπ.) και κάποια πριγκιπόπουλα αποφασισμένα να παλέψουν μέχρις εσχάτων με τους δράκους, τους οποίους οι ίδιοι φτιάχνουν ώστε να βασιλεύσει η αρετή. Δεν χρειάζεται να έχουν ιδιαίτερη εσωτερική συνοχή, αρκεί να επιβεβαιώνουν τις δεισιδαιμονίες του ακροατηρίου και να ξυπνούν τους φόβους του.
Η ομιλία του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη ήταν άρτια. Τα είχε όλα για όλους. Είχε τις μπηχτές που λατρεύουν να παίζουν τα κανάλια εναντίον του «φτερωτού γιατρού» και του νομάρχη, είχε αντιαμερικανισμό, είχε καταγγελίες γενικές και αόριστες -αλλά σε υψηλούς τόνους-, είχε συμπάθεια για τους απολυμένους των βιοτεχνιών, είχε επιχειρηματολογία τύπου ΚΚΕ, μέχρι και συνθήματα του Ανδρέα Παπανδρέου του στιλ «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ολα τα είχε, πλην ενός: Λύση για τα προβλήματα. Οπως τα παραμύθια δεν ασχολούνται με τις ουσιαστικές λεπτομέρειες της ζωής, έτσι και η πλατφόρμα του κ. Καρατζαφέρη δεν ασχολείται με ουσιαστικές «λεπτομέρειες» της πολιτικής, όπως είναι οι λύσεις στα προβλήματα.
Είναι έξυπνη τακτική, διότι συγκεντρώνει τη δυσαρέσκεια των αδικημένων από τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Ταυτόχρονα, όμως, είναι αδιέξοδη τακτική. Τα προβλήματα δεν λύνονται καταγελώντας τα, αλλά προτείνοντας συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά θα έχουν κάποιο όφελος, αλλά ταυτόχρονα και κάποιο κόστος. Στο μαγικό κόσμο του λαϊκισμού το κόστος ποτέ δεν εμφανίζεται. Το όφελος είναι που συνεπαίρνει τις μάζες.
Αλλά ?έτσι κι αλλιώς? προτάσεις για τη λύση των προβλημάτων δεν του χρειάζονται. Δεν θα κληθεί να κυβερνήσει. Του αρκεί ένα καλό ποσοστό στη Θεσσαλονίκη για να δημιουργήσει πανελλαδικό γεγονός.
Ολες οι δημοσκοπήσεις δίνουν υψηλά νούμερα στον κόμμα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ). Ηταν αναμενόμενο και το γράφαμε λίγο μετά τις εκλογές: «Ας φανταστούμε το 2008. Εχουμε μια Νέα Δημοκρατία που δεν ικανοποιεί αυτό που στο φαντασιακό της έχει η ελληνική κοινωνία: Την αυξανόμενη ευημερία χωρίς κόπους και θυσίες. Εχουμε ένα ΠΑΣΟΚ που πελαγοδρομεί ανάμεσα στα οράματα του τριτοκοσμικού λαϊκισμού, που του κληρονόμησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού, που κληροδότησε ο κ. Κώστας Σημίτης. Εχουμε τις προκλήσεις ενός παγκοσμιοποιημένου, αλλά κι εξαιρετικά ασταθούς περιβάλλοντος. Εχουμε και ένα διάχυτο κράμα ιδεολογικών αγκυλώσεων, φοβιών για το μέλλον ?που μεταφράζεται είτε φοβία προς το ξένο κεφάλαιο (επενδύσεις) είτε προς το ξένο εργατικό δυναμικό (μετανάστευση)? και ελλιπούς παιδείας του πληθυσμού. Τι μας δίνει αυτό το σύστημα των τεσσάρων εξισώσεων; Ανοδο των λαϊκιστικών κομμάτων ακροαριστερών και ακροδεξιών. Μπορεί δηλαδή το 2008 -άσχετα με το πιο κόμμα θα προηγείται- να δούμε το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ να πετυχαίνουν αξιοσημείωτα ποσοστά στις εθνικές εκλογές» (Απογραφές 9/8/2004).
Οι δημοσκοπήσεις αυτό δείχνουν. Είναι νωρίς να βγουν τελικά συμπεράσματα μέχρι τις εκλογές, αλλά η ταυτόχρονη παρουσία των λαϊκιστικών άκρων στη Βουλή θα δημιουργήσει μετά το 2008 φοβερές πιέσεις στο πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς, σε αντίθεση με τα κλασικά παραμύθια, τα παραμύθια του λαϊκισμού δεν έχουν ποτέ καλό τέλος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21.2.2006
