Η κυβέρνηση έχει πολλούς τρόπους να αποτύχει κι ένα μόνο για να επιτύχει. Να δει τι έκανε το ΠΑΣΟΚ και να πράξει τα ακριβώς αντίθετα. Αν διολισθήσει σε ΠΑΣΟΚικού τύπου πρακτικές είναι βέβαιο ότι θα απαξιωθεί πολύ ταχύτερα από το ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση έχει πολλούς τρόπους να αποτύχει. Ο πιο ασφαλής είναι να αντιγράψει το μελανό ΠΑΣΟΚ. Το «ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος μας» που θα ‘λεγε κατά παράφραση κι ένας από τους βασικούς εκφραστές του. Αυτό το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές από τον Σεπτέμβριο του 1996, αλλά απλώς δεν θάφτηκε. Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης εξελέγη για να το θάψει και αυτή ήταν η άρρητη υπόσχεση που πίστεψε ο ελληνικός λαός. Ήθελε να απαλλαγεί από το σοσιαλεθνικιστικό λαϊκισμό, τις ανέξοδες ρητορείες, τα τριτοκοσμικά φρου-φρου, και την κομματοκρατία. Δεν τα κατάφερε και καταψηφίστηκε. Χειρότερα: αντί να θάψει ο κ. Σημίτης το σε αποσύνθεση εδώ κι οκτώ χρόνια ΠΑΣΟΚ, συνέβη το αντίθετο. Το ΠΑΣΟΚ έπνιξε με την δυσωδία και τον αρχηγό του και τον τόπο.
Ένας από τους πολλούς μύθους που κυκλοφορούν στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι αυτό το αποσυντεθειμένο κουφάρι είναι ζωντανό. Ότι οι στρατιές κρατικοδίαιτων κομματαρχών και οι αμειβόμενοι αλλά μη-εργαζόμενοι επί μακρόν συνδικαλιστές κερδίζουν εκλογές. Κάποιοι θαρρούν ότι όλοι αυτοί οι πράσινοι παράγοντες και παραγοντίσκοι ορίζουν πράγματα στην κοινωνία και καλά θα κάνουμε όλοι εμείς να τους αφουγκραζόμαστε. Ότι αυτή η κομματική γραφειοκρατία είναι η πεμπτουσία των κοινωνικών διεργασιών.
Όσοι πιστεύουν τέτοια πράγματα είναι μακριά νυχτωμένοι. Η κομματική και συνδικαλιστική νομενκλατούρα όχι μόνο δεν κερδίζει εκλογές αλλά τις χάνει. Απόδειξη η 5η Σεπτεμβρίου του 1996 και η 7η Μαρτίου του 2004. Στην πρώτη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ κέρδισε αρνούμενο τον εαυτό του και στην δεύτερη έχασε επειδή αποδείχθηκε ότι αυτή η άρνηση δεν ήταν ειλικρινής. Το 1996 το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε τον κ. Σημίτη ως βιτρίνα για να μπορούν να χορεύουν εντός του καταστήματος τα ποντίκια. Όταν ο λαός κατάλαβε το κόλπο έστειλε το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση.
Η κυβέρνηση έχει πολλούς τρόπους να αποτύχει κι ένα μόνο για να επιτύχει. Να δει τι έκανε το ΠΑΣΟΚ και να πράξει τα ακριβώς αντίθετα. Αν διολισθήσει σε ΠΑΣΟΚικού τύπου πρακτικές είναι βέβαιο ότι θα απαξιωθεί πολύ ταχύτερα από το ΠΑΣΟΚ. Κατ’ αρχήν ο λαός είναι πλέον υποψιασμένος. Επιπροσθέτως υπό την πίεση των αδηφάγων ΜΜΕ ο πολιτικός κύκλος συρρικνώνεται ταχύτατα. Τούτη κυβέρνηση δεν θα έχει το 2008 χρηματιστηριακή φούσκα για να επανεκλεγεί, όπως επανεξελέγη το ΠΑΣΟΚ το 2000.
Δεύτερον: ο λαός δεν μίσησε το πράσινο χρώμα ούτε έχει αισθητικού τύπου διαφορές με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Μίσησε πρακτικές ειδικά στο επίπεδο των ανώτερων και μεσαίων στελεχών στις τοπικές κοινωνίες. Πραγματικά το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές το 2001. Και έχασε όχι γιατί άνοιξε το ασφαλιστικό. Αντιθέτως: ηττήθηκε γιατί το ξανάκλεισε ασμένως. Κοτζάμ κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή υπέκυψε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, εκείνο που ο κόσμος μισούσε. Ένας εσμός πράσινων λεχριτών που ήθελε να συνδιοικεί τη χώρα, απέδειξε ότι συνδιοικούσε. Εκεί τέλειωσε κάθε ελπίδα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και φυσικά τέλειωσε και η βιτρίνα του ΠΑΣΟΚ. Οτιδήποτε κι αν έλεγε, οτιδήποτε κι αν έταζε ο κ. Σημίτης, είχε απαξιωθεί από το ίδιο του το κόμμα. Στα μάτια της κοινής γνώμης είχε συνεταίρους εκείνους που ο λαός μισούσε. Τους αγράμματους και Φαρισαίους των Νομαρχιακών, των σωματείων και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων που απομυζούσαν σαν πιράνχας κάθε έλλογη πολιτική πρόταση κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας.
Η «Νέα Δημοκρατία» έχει πολλούς τρόπους να αποτύχει. Θα είναι κρίμα να αποτύχει όπως το ΠΑΣΟΚ. Διότι αν μη τι άλλο, έπρεπε να γνωρίζει την οδό της απώλειας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.12.2004
