Κάποιοι θα χαρακτηρίσουν τη δίκη «μέρος της σύγκρουσης με το αστικό κράτος» και θα «θέλουν να λογοδοτήσουν μόνο στο προλεταριάτο». Σοφή κίνηση, ειδικά αν κατηγορείσαι για ληστεία μετά φόνου. Ρίχνεις το μπαλάκι στο προλεταριάτο -κανείς δεν ξέρει την ακριβή διεύθυνση διαμονής του για να το ρωτήσει- κι άσε τους αφελείς («χρήσιμους ηλίθιους» είχαν χαρακτηρίσει τους οπαδούς τους οι «σύντροφοι» της RAF) να νομίζουν πως είσαι επαναστάτης.
Αντιγράφω από χθεσινό τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων: «Με μια προκήρυξη που διάβασαν κατά τη διάρκεια της δίκης που διεξάγεται στο κακουργιοδικείο της Ρώμης οι “νέες Ερυθρές Ταξιαρχίες” ανέλαβαν την ευθύνη για τη δολοφονία στην Μπολόνια τον περασμένο Μάρτιο του οικονομολόγου Μάρκο Μπιάτζι.
Μόλις ο πρόεδρος του κακουργιοδικείου είχε διαβάσει τις ποινές εναντίον 8 στελεχών των Ερυθρών Ταξιαρχιών που το Φλεβάρη του ‘87 κατά τη διάρκεια ληστείας σκότωσαν δύο αστυνομικούς. Για τη ληστεία αυτή 7 στελέχη καταδικάσθηκαν σε ισόβια. Αμέσως μετά ο καταδικασθείς Στέφανο Μινγκούτσι αρχίζει να διαβάζει το πολιτικό μανιφέστο με το οποίο ανέλαβαν την ευθύνη.
“Εν ονόματι των φυλακισμένων αγωνιστών των Ερυθρών Ταξιαρχιών -Μαχόμενου Κ.Κ. δηλώνω ότι μόνο αυτή η οργάνωση έχει την ιστορική και πολιτική νομιμότητα να μιλήσει για την ταξική σύγκρουση της οποίας κλασικό παράδειγμα αποτελεί αυτή η δίκη. Η σχέση μας με το κράτος και τη δικαιοσύνη είναι σχέση πολέμου. Eμείς απαντούμε μόνο στο προλεταριάτο. Σ’ αυτή τη σκληρή σύγκρουση το προλεταριάτο μετράει τις δυνάμεις του. Στις 19 Μαρτίου (σ.σ. δολοφονήθηκε ο Μπιάτζι) υπήρξε μόνο ένας τρόπος για να γίνουν αισθητά τα συμφέροντα της τάξης”. Επίσης επιτέθηκαν και εναντίον της κυβέρνησης λέγοντας: “Η επίθεσή μας εναντίον του Μ. Μπιάτζι αποδυνάμωσε την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι. Πλήττοντας τον Μπιάτζι πλήξαμε το άτομο που επινόησε και προώθησε τις εκσυγχρονιστικές γραμμές που αποσκοπούν στην εκμετάλλευση του προλεταριάτου”. Ο συνήγορος των καταδικασθέντων για τη ληστεία και τη δολοφονία των δύο αστυνομικών χαρακτήρισε τις ποινές αυτές “αντίποινα του κράτους”».
Τις παραπάνω γελοιότητες θα τις δούμε και στα ελληνικά δικαστήρια οσονούπω. Κάποιοι θα χαρακτηρίσουν τη δίκη «μέρος της σύγκρουσης με το αστικό κράτος» και θα «θέλουν να λογοδοτήσουν μόνο στο προλεταριάτο». Σοφή κίνηση, ειδικά αν κατηγορείσαι για ληστεία μετά φόνου. Ρίχνεις το μπαλάκι στο προλεταριάτο -κανείς δεν ξέρει την ακριβή διεύθυνση διαμονής του για να το ρωτήσει- κι άσε τους αφελείς («χρήσιμους ηλίθιους» είχαν χαρακτηρίσει τους οπαδούς τους οι «σύντροφοι» της RAF) να νομίζουν πως είσαι επαναστάτης. Χαμένος δεν βγαίνεις. Το πολύ-πολύ να πληθύνουν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» και να πιέσουν την Πολιτεία για καμιά αμνηστία. Εξάλλου, στο όνομα του προλεταριάτου βολεύτηκαν επί 70 χρόνια οι «σύντροφοι» της ΕΣΣΔ. Οι τρομοκράτες θα έχουν ενδοιασμούς;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 26.9.2002