Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνουν στον τόπο τα κανάλια είναι πολιτισμική. Ποδηγετούν την κοινωνία ως προς τα ήθη τους.
Υπάρχει ένα σημείο από την «on-off the record συνέντευξη» του κ. Βενιζέλου προς τους πολιτικούς συντάκτες την περασμένη Τρίτη που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα. «Πήγα», είπε, «στο Ζάππειο για να κάνω δήλωση το βράδυ των εκλογών, διότι εκεί ήταν συγκεντρωμένες οι κάμερες». Αθελά του ίσως, ο κ. Βενιζέλος διατύπωσε το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ και ολόκληρης της πολιτικής σκηνής. Παλιότερα οι κάμερες κυνηγούσαν τους πολιτικούς. Τώρα οι πολιτικοί κυνηγούν τις κάμερες.
Λέγεται ότι τα κανάλια προωθούν συμφέροντα και προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή του τόπου. Πιθανότατα το κάνουν. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλούν στον τόπο είναι ότι προσπαθούν να φέρουν την πολιτική ζωή στα μέτρα του ξεκατινιάσματος που παρακολουθούμε κάθε βράδυ στις οκτώ. Επιχειρούν να παρουσιάσουν τη Δημοκρατία σαν ένα απέραντο τηλεπαραθύρι. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές, με τη βοήθεια διψασμένων για προβολή πολιτικών, το καταφέρνουν.
Αυτό δυστυχώς γίνεται και τώρα με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Μια κορυφαία διαδικασία του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας συρρικνώθηκε στο κουτσομπολιό περί την διαδικασία. Ποιες αιχμές άφησε ο α΄, τι υπονόησε ο β΄ και τι ήθελε να πει ο γ΄. Το αστείο είναι ότι οι πολιτικοί «τσιμπάνε» από αυτά τα σενάρια, κάνουν δηλώσεις με νόημα και αρχίζει δεύτερος κύκλος συζητήσεων για τα νοήματα που παρήχθησαν από το πρωταρχικό νόημα που είχε η πρώτη δήλωση κ.ο.κ. Σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή…
Οι ερωτήσεις τους είναι προσανατολισμένες προς αυτήν την κατεύθυνση. Ποτέ δεν ρωτούν αν υπάρχει πρόταση πίσω από τα λεγόμενα ενός πολιτικού. Μονίμως ψάχνουν να ανακαλύψουν την προσβολή. Ποτέ δεν θα ρωτήσουν «τι εννοούσατε με τη x αποστροφή του λόγου σας», πάντα ρωτούν «ποιον εννοούσατε». Επειδή προφανώς δεν μπορούν να χειριστούν πολιτικά τα ζητήματα, υποβιβάζουν την πολιτική στο επίπεδο που μπορούν να χειριστούν: στο πολιτικό κουτσομπολιό. Δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για ένα νομοσχέδιο, εκτός αν κατά τη διάρκεια της συζήτησης δημιουργηθεί «ένταση». Δεν φιλοξενούν ποτέ πολιτικούς που έχουν κάτι να πουν, καλούν εκείνους που έχουν πάντα κάποιον να βρίσουν.
Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνουν στον τόπο τα κανάλια είναι πολιτισμική. Ποδηγετούν την κοινωνία ως προς τα ήθη τους. Μετέτρεψαν την πολιτική σε κουτσομπολιό των παραθύρων και την ιατρική σε τηλεοπτική αρένα. Και αυτό πρέπει να το προσέξουμε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.10.2007