Όσο παραμένουν θαλερά τα ευρωπαϊκά ταμεία η Ελλάδα θα εμφανίζεται ευρωενθουσιώδης. Σε λίγοόμως θα αρχίζει να ανθίζει ο ευρωσκεπτικισμός.
Από προπαγανδιστική άποψη, οι πιο αποτελεσματικές διαφημίσεις για τις ευρωεκλογές είναι εκείνες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Ένας πολτός συμβόλων μας βομβαρδίζει καθημερινά σε σποτάκια επενδυμένα με ωραία τραγουδάκια. Δυστυχώς περισσότερο από κάθε προηγούμενες εκλογές. Έτσι βλέπουμε τον κ. Τζορτζ Τζούνιορ Μπους -λες κι εκλέγουμε πρόεδρο των ΗΠΑ-, τον πόλεμο στο Ιράκ -τον οποίο καταδίκασε με συντριπτική πλειοψηφία το Ευρωκοινοβούλιο- πυραύλους μαζί με λουκέτα σε καταστήματα, πολυβόλα μαζί με πορείες συμβασιούχων. (Ερώτημα: τις φωτογραφίες από το κολαστήριο του Αμπού Γκράιμπ, πως και τις παρέλειψαν;) Αυτή η διαφημιστική καμπάνια είναι ο ιδανικός κόκκινος αχταρμάς που απεικονίζει ξεκάθαρα την σημερινή κατάσταση της παραδοσιακής Αριστεράς. Ένα τσουβάλιασμα όλων των θεμάτων σε ένα πελώριο «αντί». Αυτό το πράγμα μπορεί να μην είναι πολιτική, αλλά σαφώς θα δώσει ψήφους στις ευρωεκλογές.
Κάνει κάτι έξυπνο το ΚΚΕ σ’ αυτές τις ευρωεκλογές. «Marginal marketing» το ονομάζουν οι εχθροί του καπιταλιστές. Σε μια χώρα με υψηλά ποσοστά ευρωφιλίας το ΚΚΕ μόνο του καπαρώνει το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού. Θα τσιμπολογήσει απ’ όλους τους χώρους κάθε πικραμένο. Και δυστυχώς πικραμένοι υπάρχουν πολλοί. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Αλλά και στρατηγικά τοποθετείται έξυπνα το ΚΚΕ. Είναι δεδομένο ότι για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το άθροισμα των κουτόφραγκων που οφείλουν να μας επιδοτούν για να τους αγαπάμε. Στις δημοσκοπήσεις εμφανιζόμαστε ως οι πλέον ενθουσιώδεις Ευρωπαίοι και ταυτόχρονα οι πλέον εχθρικοί προς τις δυτικές αξίες. Αγαπάμε τα ευρωπαϊκά ταμεία, αλλά ισχυριζόμαστε ότι η Ευρώπη θα μας πολτοποιήσει πολιτιστικά. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης είναι κάτι περισσότερο από την συγχρηματοδότηση της ΠΑΘΕ. Δεν έχουμε συζητήσει ποτέ πραγματικά τι είναι η Ε.Ε., που πάει, τι θέλουμε εμείς απ’ αυτή, τι χρειάζεται εκείνη από μας. Η πολιτική ελίτ χειρίζεται εν λευκώ όλα τα ευρωπαϊκά πράγματα ενώ κάθε πέντε χρόνια που ψηφίζουμε κοιτάμε την Αθήνα και ποτέ τις Βρυξέλλες.
Όσο παραμένουν θαλερά τα ευρωπαϊκά ταμεία η Ελλάδα θα εμφανίζεται ευρωενθουσιώδης. Τώρα που αφενός η πίττα θα πρέπει να μοιραστεί σε περισσότερους, ενώ γίνονται κινήσεις για μείωση της εισφοράς των χωρών που πληρώνουν, θα αρχίζει να ανθίζει ο ευρωσκεπτικισμός. Κι εκεί ήδη τοποθετήθηκε καλά το ΚΚΕ, για να δρέψει τους καρπούς της γκρίνιας που με μαθηματική ακρίβεια θα εμφανιστεί. Μόλις αρχίσουν να στερεύουν οι επιδοτήσεις το ΚΚΕ θα αρχίσει να ανεβαίνει.
Το ερώτημα είναι τι κάνουν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις για την επόμενη μέρα της Ένωσης. Εξηγούν στον κόσμο ότι η Ε.Ε. είναι κάτι περισσότερο από τις αγροτικές επιδοτήσεις και τις ταμπέλες στην Εθνική που μας θυμίζουν ότι το έργο φτιάχτηκε με συγχρηματοδότηση του Ταμείου Συνοχής; Εξηγούν τις προκλήσεις και τα προβλήματα που έχει αυτό το μοναδικό στην ιστορία μόρφωμα Ομοσπονδίας; Λένε με παρρησία ότι η Ένωση πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από αγελάδα που με νόμιμους κι ενίοτε με παράνομους τρόπους αρμέγουμε; Δυστυχώς, όχι και αυτή την έλλειψη ενημέρωσης θα την πληρώσουμε στο μέλλον. Προς ψηφοθηρικό όφελος του ΚΚΕ, και προς ζημία της χώρας.
Οι ευρωεκλογές θα περάσουν χωρίς να συζητήσουμε την Ευρώπη. Ας ελπίσουμε ότι στις 14 Ιουνίου -ή έστω μετά τους Ολυμπιακούς- θα το κάνουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.6.2004
