Είναι φυσικό κι επόμενο να «υπηρετούν συμφέροντα» όσοι δεν θέλουν να δουν τον κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι φυσικό να εργάζονται ως «παπαγαλάκια της Πρεσβείας», ή «πράκτορες» όσοι κατά την Αριστερά σπέρνουν εμπόδια στον προχαραγμένο δρόμο της Ιστορίας.
Σύμφωνα με ένα στενό συνεργάτη του υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου, όσοι αντιτίθενται στην ιδέα να ανέλθει ο νυν πρόεδρος του Συνασπισμού στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα «υπηρετούν συμφέροντα». Πάλι καλά, διότι αυτοί οι αντιδραστικοί θα μπορούσαν να είναι «παπαγαλάκια της πρεσβείας» ή υπολείμματα της τεράστιας οικογένειας των συνεργατών της «Ιντέλιτζενς Σέρβις», η οποία σύμφωνα με την αριστερή ρητορεία σημάδεψαν ολόκληρη την μεταπολεμική ιστορία του τόπου και βρισκόταν πίσω από κάθε τι που δεν εξυπηρετούσε τους σχεδιασμούς των εξ ευωνύμων κομμάτων.
Έτσι λοιπόν η χώρα χωρίζεται για μια ακόμη φορά σε «υπηρέτες συμφερόντων», ενώ είναι σαφές ότι τα συγκροτήματα Τύπου και οι τηλεοπτικοί σταθμοί που στηρίζουν την υποψηφιότητα του κ. Κωνσταντόπουλου, υπηρετούν τον Πανάγαθο.
Δεν πρέπει να πιστέψει κανείς ότι αυτός ο νέος διαχωρισμός σε «υπηρέτες του καλού και του κακού» είναι υποκριτικός και χρησιμοποιείται απλώς για την συγκυρία. Ούτε είναι υπολείμματα σταλινικής νοοτροπίας που επιβιώνουν στην Αριστερή σκέψη. Είναι η βαθιά πίστη της Αριστεράς ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια για το ιστορικό προτσές που χωρίζει τον κόσμο σε άξονες του καλού και του κακού.
Όταν κάποιος έχει θεολογικού τύπου γνώση της ιστορίας, όταν ξέρει πως εξελίσσεται, όταν γνωρίζει τα στάδιά και τον τελικό της σκοπό δεν κατανοεί πως άλλοι δεν βλέπουν το προφανές. Οπότε όποιος αντιτίθεται σ’ αυτήν την πορεία δεν μπορεί παρά να είναι ηλίθιος ή πράκτορας, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας πιστός στο Θεό (άλλη μεγάλη τελεολογική άποψη για την Ιστορία) είναι σίγουρος ότι οι πράξεις που αντίκεινται στο θέλημά Του είναι έργο του διαβόλου. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι έριδες στους κόλπους της Αριστεράς για το ποιος εκφράζει την ορθοδοξία του κομμουνισμού. Όταν η συζήτηση ξεκινά από θεολογικού τύπου βάση, τότε επόμενο είναι να κατηγοριοποιούνται οι συζητητές σε ορθόδοξους και αιρετικούς.
Είναι φυσικό κι επόμενο λοιπόν να «υπηρετούν συμφέροντα» όσοι δεν θέλουν να δουν τον κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι φυσικό να εργάζονται ως «παπαγαλάκια της Πρεσβείας», ή «πράκτορες» όσοι κατά την Αριστερά σπέρνουν εμπόδια στον προχαραγμένο δρόμο της Ιστορίας. Το αφύσικο είναι να εξοβελίζεται, ως ασθένεια της Αριστερής σκέψης, ο σταλινισμός ενώ είναι δομική προέκτασή της.
Δεν γνωρίζουμε αν τελικά προκύψει πρόεδρος από την Αριστερά στη χώρα. Όλα είναι πιθανά αφού η προεδρία μπαίνει στους βραχυχρόνιους σχεδιασμούς των κομμάτων. Τελικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ αυτό καθαυτό το πρόσωπο που θα επιλεγεί, έχει η συζήτηση που έχει ξεσπάσει μέσα στους κόλπους της Αριστεράς για την θεσμική αυτή πρόκληση. Η στάση του ΚΚΕ δεν μας εκπλήσσει, η στάση του ΣΥΝ που προεκλογικά διακήρυσσε «η δική μας δύναμη δεν πηγάζει από καρέκλες εξουσίας» (Ν. Κωνσταντόπουλος 2/3/2004). Έχει κάποιο ενδιαφέρον. Έτσι δεν είναι;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» στις 22.11.2004
